Kapmatynib – aktywność w MET+ NDRP

Kapmatynib wykazuje aktywność przeciwnowotworową u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością „mutacji skaczącej” w eksonie 14 genu MET, szczególnie u chorych, którzy nie byli wcześniej leczeni systemowo. Główne działania niepożądane kapmatynibu obejmują obrzęki obwodowe oraz nudności. Wyniki badania klinicznego GEOMETRY mono-1 opublikowano w New England Journal of Medicine.

Mutacja skacząca w genie MET występuje u około 3-4% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) i związana jest z niekorzystnym rokowaniem. Amplifikację w genie MET stwierdza się u około 1-6% chorych na NDRP.

Kapmatynib jest wysoce selektywnym inhibitorem MET dobrze penetrującym przez barierę krew-mózg. W wielokohortowym badaniu klinicznym II fazy GEOMETRY mono-1 oceniano skuteczność i bezpieczeństwo kapmatynibu u chorych n` NDRP z zaburzeniami w genie MET. Chorych przydzielono do kohort w zależności od wcześniejszego leczenia oraz statusu MET (mutacja skacząca w genie MET lub amplifikacja genu MET w zależności od liczby kopii genu w tkance nowotworowej). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi na leczenie (odpowiedzi całkowite i częściowe), a drugorzędowym punktem końcowym był czas trwania odpowiedzi na leczenie. Do badania włączono 364 chorych. Wśród chorych z mutacją w eksonie 14 genu MET ORR wynosił 41% u chorych, którzy otrzymali wcześniej jedną lub dwie linie leczenia i 68% u chorych, którzy nie byli wcześniej leczeni. Mediana czasu trwania odpowiedzi wynosiła odpowiednio 9,7 oraz 12,6 miesiąca.

Ograniczoną aktywność kapmatynibu stwierdzono u chorych z amplifikacją genu MET, u których liczba kopii genu nie przekraczała 10 (ORR 7-12% chorych). U chorych z liczbą kopii genu MET większą lub równą 10 ORR wynosił 29% u wcześniej leczonych chorych oraz 40% u chorych, u których nie stosowano wcześniej leczenia systemowego.

Najczęstsze działania niepożądane obejmowały obrzęki obwodowe (51%) i nudności (45%).