Kiedy można uniknąć biopsji raka prostaty?
Autor: Marta Koblańska
Data: 01.03.2018
Źródło: Medscape/MK
Dodając dwie zmienne związane z MRi do kalkulatora ryzyka ze standardowymi wskaźnikami klinicznymi można zredukować liczbę niepotrzebnych biopsji u mężczyzn z podwyższonym poziomem PSA utrzymując wysokie prawdopodobieństwo diagnozy, wynika z nowego badania.
Zmienne obejmują rozmiar prostaty oraz system danych i raportowanie obrazowania prostaty w wersji 2 PI-RADSv2, co jest relatywnie nowym narzędziem redukującym problematyczne zmienne wśród radiologów, którzy odczytują wieloparametrowe skany MRi.
Zdaniem jednego z badaczy metoda staje się coraz bardziej powszechna a rezultaty wieloparametrowego MRi są wykorzystywane do prowadzenia klinicznego procesu decyzyjnego dotyczącego biopsji prostaty. Jednak niejasnym jest to, czy czy MRi samo z siebie dodaje wartość do kalkulatorów ryzyka, która bazuje na standardowych wielozmiennowych parametrach takich jak wiek, rasa oraz poziom PSA. Nowe badanie postanowiło pochylić się nad problemem. Praca została opublikowana w JAMA Oncology. Wszyscy uczestnicy, 651 pacjentów badania mieli potencjalny sygnał ostrzegawczy raka prostaty ( podwyższony poziom PSA oraz odbiegający od normy wynik badania per rectum) oraz przynajmniej jedną lezję wykrytą przez uzupełniające MRi. Po przebadaniu ich rezonansem magnetycznym indeks lezji u tych mężczyzn został przypisany do kategorii PI-RADSv2. Mężczyźni z kategorią 3 lub wyższą przeszli doodbytniczą biopsję pod kontrolą MRi oraz USG.
Ramię rozwojowe badania obejmowało 400 mężczyzn bez przeszłej diagnozy raka prostaty. Ramię kontrolne 251 mężczyzn. W sumie 193 (48,3 proc) z 400 pacjentów i 96 (38,2 proc.) z 251 miało istotnego klinicznie raka prostaty. Średni wiek biopsji wynosił 64 lata w obu grupach. W drugiej części badania, model MRi prognozujący ryzyko wykorzystywał standardowe pomiary kliniczne plus dwa elementy pochodne MRi jako model bazowy. W ramieniu kontrolnym, obszar pod krzywą z modelem MRi wzrósł z 64 procent do 84 procent w porównaniu do modelu bazowego. W ryzyku 20 procent jako progu, model MRi miał niższy odsetek fałszywie pozytywnych wyników niż model bazowy (46 procent versus 92 procent) z jedynie niewielką redukcją wyników prawdziwie pozytywnych (89 procent) versus 99 procent). Badacze tłumaczą, że w praktyce klinicznej powinno się decydować o progu biopsji po wyważeniu przez lekarza oraz chorego relatywnej szkody potencjalnie niepotrzebnej biopsji oraz korzyści ze zdiagnozowania istotnego klinicznie raka prostaty. Tym samym w ramieniu kontrolnym badania w ryzyku progu na poziomie 20 procent, w sumie dałoby się uniknąć 38 procent biopsji, podczas gdy 89 procent klinicznie istotnych raków prostaty mogłaby nadal zostać zidentyfikowanych.
Zdaniem jednego z badaczy metoda staje się coraz bardziej powszechna a rezultaty wieloparametrowego MRi są wykorzystywane do prowadzenia klinicznego procesu decyzyjnego dotyczącego biopsji prostaty. Jednak niejasnym jest to, czy czy MRi samo z siebie dodaje wartość do kalkulatorów ryzyka, która bazuje na standardowych wielozmiennowych parametrach takich jak wiek, rasa oraz poziom PSA. Nowe badanie postanowiło pochylić się nad problemem. Praca została opublikowana w JAMA Oncology. Wszyscy uczestnicy, 651 pacjentów badania mieli potencjalny sygnał ostrzegawczy raka prostaty ( podwyższony poziom PSA oraz odbiegający od normy wynik badania per rectum) oraz przynajmniej jedną lezję wykrytą przez uzupełniające MRi. Po przebadaniu ich rezonansem magnetycznym indeks lezji u tych mężczyzn został przypisany do kategorii PI-RADSv2. Mężczyźni z kategorią 3 lub wyższą przeszli doodbytniczą biopsję pod kontrolą MRi oraz USG.
Ramię rozwojowe badania obejmowało 400 mężczyzn bez przeszłej diagnozy raka prostaty. Ramię kontrolne 251 mężczyzn. W sumie 193 (48,3 proc) z 400 pacjentów i 96 (38,2 proc.) z 251 miało istotnego klinicznie raka prostaty. Średni wiek biopsji wynosił 64 lata w obu grupach. W drugiej części badania, model MRi prognozujący ryzyko wykorzystywał standardowe pomiary kliniczne plus dwa elementy pochodne MRi jako model bazowy. W ramieniu kontrolnym, obszar pod krzywą z modelem MRi wzrósł z 64 procent do 84 procent w porównaniu do modelu bazowego. W ryzyku 20 procent jako progu, model MRi miał niższy odsetek fałszywie pozytywnych wyników niż model bazowy (46 procent versus 92 procent) z jedynie niewielką redukcją wyników prawdziwie pozytywnych (89 procent) versus 99 procent). Badacze tłumaczą, że w praktyce klinicznej powinno się decydować o progu biopsji po wyważeniu przez lekarza oraz chorego relatywnej szkody potencjalnie niepotrzebnej biopsji oraz korzyści ze zdiagnozowania istotnego klinicznie raka prostaty. Tym samym w ramieniu kontrolnym badania w ryzyku progu na poziomie 20 procent, w sumie dałoby się uniknąć 38 procent biopsji, podczas gdy 89 procent klinicznie istotnych raków prostaty mogłaby nadal zostać zidentyfikowanych.
