123RF
Końcowa analiza badania ADAURA dot. ozymertynibu w leczeniu NDRP z obecnością mutacji EGFR
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 10.03.2023
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, Journal of Clinical Oncology: „Adjuvant Osimertinib for Resected EGFR-Mutated Stage IB-IIIA Non–Small-Cell Lung Cancer: Updated Results From the Phase III Randomized ADAURA Trial”
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | ADAURA, leczenie adiuwantowe, ozymertynib, DFS, resekcja, niedrobnokomórkowy rak płuca, NDRP, rak płuca, IB-IIIA, EGFR |
W zaktualizowanej analizie dojrzałych danych dotyczących przeżycia wolnego od choroby (DFS) w badaniu ADAURA wykazano, że wszyscy spośród 682 pacjentów, którzy mieli możliwość 3-letniego leczenia uzupełniającego ozymertynibem lub placebo – odpowiednio 66 proc. i 41 proc. pacjentów – ukończyli 3-letnie planowe leczenie.
We wcześniejszych badaniach wykazano, że inhibitory kinazy tyrozynowej EGFR (TKI) i inhibitory immunologicznego punktu kontrolnego (ICI) stosowane w leczeniu uzupełniającym poprawiają DFS u pacjentów z resekcyjnym niedrobnokomórkowym rakiem płuca. Ozymertynib jest TKI EGFR trzeciej generacji o udowodnionej skuteczności w NDRP, w tym u pacjentów z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego (OUN).
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania III fazy ADAURA, w którym porównano 3-letnie leczenie ozymertynibem w dawce 80 mg raz na dobę z placebo u pacjentów z NDRP w stadium IB-IIIA z mutacją EGFR po całkowitej resekcji guza z chemioterapią uzupełniającą lub bez niej, było DFS oceniane przez badacza u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały DFS u pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA, przeżycie całkowite (OS) i bezpieczeństwo. Ogółem 682 pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA z mutacją EGFR (delecja egzonu 19/L858R) przydzielono losowo (1:1) do grup terapeutycznych, a czynniki stratyfikacyjne randomizacji obejmowały stopień zaawansowania, statusu mutacji i rasę.
Wyniki pierwotnej analizy DFS opublikowano 2 lata wcześniej, niż planowano, ze względu na statystycznie istotne korzyści z leczenia ozymertynibem. Współczynnik ryzyka DFS (HR) u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA wyniósł 0,17 (99,06 proc. CI 0,11 do 0,26, p <0,001), HR DFS dla pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA wyniósł 0,20 (99,12 proc. CI 0,14 do 0,30, p <0,001, z medianą czasu trwania leczenia 22,5 miesiąca (zakres: 0–38 miesięcy) w grupie otrzymującej ozymertynib i 18,7 miesiąca (zakres: 0–36 miesięcy) w grupie placebo.
Zaktualizowaną analizę DFS przeprowadzono przy określonej w protokole dojrzałości danych wynoszącej około 50 proc. i po dodatkowych 2 latach obserwacji.
W dniu odcięcia danych 11 kwietnia 2022 r., mediana okresu obserwacji u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA wynosiła 44,2 miesiąca w przypadku ozymertynibu i 19,6 miesiąca w przypadku placebo. HR DFS wyniósł 0,23 (95 proc. CI 0,18 do 0,30); 4-letni odsetek DFS wyniósł 70 proc. w grupie leczonej ozymertynibem i 29 proc. w grupie placebo. W całej populacji HR DFS wyniósł 0,27 (95 proc. CI 0,21 do 0,34); odsetek 4-letnich DFS wyniósł 73 proc. w grupie leczonej ozymertynibem i 38 proc. w grupie placebo. U mniejszej liczby pacjentów leczonych ozymertynibem doszło do nawrotu miejscowego/regionalnego i przerzutów odległych w porównaniu z placebo. HR DFS u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA z przerzutami do OUN wyniosło 0,24 (95 proc. CI 0,14 do 0,42).
Długoterminowy profil bezpieczeństwa ozymertynibu był zgodny z wynikami pierwotnej analizy. Nie odnotowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania III fazy ADAURA, w którym porównano 3-letnie leczenie ozymertynibem w dawce 80 mg raz na dobę z placebo u pacjentów z NDRP w stadium IB-IIIA z mutacją EGFR po całkowitej resekcji guza z chemioterapią uzupełniającą lub bez niej, było DFS oceniane przez badacza u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA. Drugorzędowe punkty końcowe obejmowały DFS u pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA, przeżycie całkowite (OS) i bezpieczeństwo. Ogółem 682 pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA z mutacją EGFR (delecja egzonu 19/L858R) przydzielono losowo (1:1) do grup terapeutycznych, a czynniki stratyfikacyjne randomizacji obejmowały stopień zaawansowania, statusu mutacji i rasę.
Wyniki pierwotnej analizy DFS opublikowano 2 lata wcześniej, niż planowano, ze względu na statystycznie istotne korzyści z leczenia ozymertynibem. Współczynnik ryzyka DFS (HR) u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA wyniósł 0,17 (99,06 proc. CI 0,11 do 0,26, p <0,001), HR DFS dla pacjentów z NDRP w stadium IB–IIIA wyniósł 0,20 (99,12 proc. CI 0,14 do 0,30, p <0,001, z medianą czasu trwania leczenia 22,5 miesiąca (zakres: 0–38 miesięcy) w grupie otrzymującej ozymertynib i 18,7 miesiąca (zakres: 0–36 miesięcy) w grupie placebo.
Zaktualizowaną analizę DFS przeprowadzono przy określonej w protokole dojrzałości danych wynoszącej około 50 proc. i po dodatkowych 2 latach obserwacji.
W dniu odcięcia danych 11 kwietnia 2022 r., mediana okresu obserwacji u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA wynosiła 44,2 miesiąca w przypadku ozymertynibu i 19,6 miesiąca w przypadku placebo. HR DFS wyniósł 0,23 (95 proc. CI 0,18 do 0,30); 4-letni odsetek DFS wyniósł 70 proc. w grupie leczonej ozymertynibem i 29 proc. w grupie placebo. W całej populacji HR DFS wyniósł 0,27 (95 proc. CI 0,21 do 0,34); odsetek 4-letnich DFS wyniósł 73 proc. w grupie leczonej ozymertynibem i 38 proc. w grupie placebo. U mniejszej liczby pacjentów leczonych ozymertynibem doszło do nawrotu miejscowego/regionalnego i przerzutów odległych w porównaniu z placebo. HR DFS u pacjentów z NDRP w stadium II–IIIA z przerzutami do OUN wyniosło 0,24 (95 proc. CI 0,14 do 0,42).
Długoterminowy profil bezpieczeństwa ozymertynibu był zgodny z wynikami pierwotnej analizy. Nie odnotowano żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa.
Opracowanie: dr n. med. Katarzyna Stencel
