Korelacja mutacji KIT i PDGFRA z korzyścią kliniczną u chorych na nowotwory podścieliskowe przewodu pokarmowego , leczonych sunitynibem w ramach ogólnoświatowego badania klinicznego.

W trakcie badania klinicznego numer NCT01459757 oceniano retrospektywnie rolę mutacji KIT i PDGFRA w odpowiedzi na leczenie SU u chorych na GIST, wykazujących nietolerancję lub oporność na leczenie imatynibem.

Sunitynib podawano w początkowej dawce 50 mg/dobę przez 4 tygodnie z 2-tygodniową przerwą. Wyniki kliniczne (PFS i ORR, oceniane przez badaczy na podstawie kryteriów RECIST 1.0 oraz OS) korelowano z obecnością mutacji KIT/PDGFRA, ocenianej w prezentowanym badaniu po akceptacji Komisji Bioetycznej. Próbki tkanki do oceny stanu molekularnego pobierano przed leczeniem imatynibem, po leczeniu imatynibem a przed leczeniem sutentem lub po leczeniu SU. Wszystkie dostępne dane użyto do wykonania wszystkich analiz, niezależnie od czasu pobrania materiału. Wyniki oznaczenia mutacji podawane były przez badaczy po analizie w lokalnym laboratorium. W ramach głównej analizy porównano medianę PFS u chorych z mutacją KIT w eksonie 11 z eksonem 9, przy użyciu 2-stronnego testu log-rank. Podobne metody zastosowano do oceny OS, a wyniki ORR porównano przy użyciu 2-stronnego testu Pearsona χ2. Spośród 1124 chorych uczestniczących w badaniu dane dotyczące genotypu dostępne były dla 230 (20%) chorych, których wszystkich włączono do przedstawionego badania. Wcześniejsze leczenie imatynibem przerwano z powodu oporności u 92% chorych, a u 8% z powodu nietolerancji. U 197 (86%) chorych wykazano pierwotną mutację KIT , głównie w eksonie 11 (62%) lub 9 (18%). Spośród 101 chorych z dodatkowymi danymi dotyczącymi mutacji KIT (44%), 26 (26%) miało inne mutacje KIT (12% w eksonie 13, 12% w eksonie 17, 1% w eksonie 11 i 1% zaklasyfikowane jako „inne”). U 12 (5%) wykazano pierwotna mutację PDGFRA, obejmującą 5 (2%) w eksonie 18. Wyniki leczenia były lepsze u chorych z pierwotną mutacją KIT w eksonie 9 w porównaniu z chorymi z mutacjami w eksonie 11: mediana PFS wyniosła 12,3 miesiąca vs 7,0 miesięcy (HR, 0,59; p=0,011); mediana OS, 26,3 miesiąca vs 16,3 miesiąca (HR, 0,55; p=0,002); ORR, 19,0% vs 6,3% (p=0,012). Analiza wpływu mutacji PDGFRA lub innych mutacji KIT była niemożliwa z uwagi na zbyt skąpe dane.
Podsumowując: rozkład mutacji KIT/PDGFRA u chorych na nowotwory z grupy GIST, wykazujących oporność/nietolerancję na imatynib oraz wyniki kliniczne obserwowane po leczeniu sunitynibem były zgodne z wcześniej opublikowanymi.