LOXO-195 skuteczny u chorych z opornością na inhibitory TRK 1. generacji?
Autor: Marta Koblańska
Data: 23.04.2019
Źródło: Katarzyna Stencel/AACR Annual Meeting 2019
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Wyniki badania klinicznego 1. fazy oraz Programu Rozszerzonego Dostępu FDA (ang. Food and Drug Administration) wskazują, że LOXO-195 jest bezpieczny, dobrze tolerowany i wykazuje skuteczność kliniczną u chorych na nowotwory lite, które są oporne na inne inhibitory TRK w wyniku powstawania mutacji w genie TRK. Wyniki zaprezewntowano podczas tegorocznego AACR Annual Meeting w Atlancie.
Larotrektynib jest selektywnym inhibiotorem TRK, który został zarejestrowany przez FDA do leczenia guzów litych z obecnością fuzji genów TRK niezależnie od pierwotnego punktu wyjścia zarówno u dorosłych jak i u dzieci. Najczęstsza przyczyną oporności na inhibitory TRK jest powstawanie mutacji oporności w genie TRK. LOXO-195 jest selektywnym inhibitorem TRK.
Do 3 grudnia 2018 20 chorych otrzymało LOXO-195 w ramach badania klinicznego 1. fazy (NCT03215511) i 11 chorych, którzy otrzymali inhibitor TRK kolejnej generacji w ramach Programu Rozszerzonego Dostępu FDA. U włączonych do analizy chorych rozpoznano 11 różnych nowotworów. Wszyscy chorzy, siedmioro dzieci i 24 dorosłych, byli wcześniej leczeni co najmniej jednym inhibitorem TRK 1. generacji. Do analizy włączano chorych w wieku > 4 tygodni, z obecnością fuzji TRK, u których stwierdzono progresję choroby lub nietolerancję w trakcie leczenia co najmniej jednym inhibitorem TRK. U chorych < 12 roku życia stosowano dawkę leku obliczoną według powierzchni ciała. U dorosłych chorych możliwa była eskalacja dawki LOXO-195 na podstawie tolerancji oraz farmakokinetyki.
Do 3 grudnia 2018 roku u 29 chorych możliwa była ocena odpowiedzi na leczenie. U 10 chorych (34%) stwierdzono całkowitą lub częściowa odpowiedź na leczenie według kryteriów RECIST 1.1.
Na leczenie odpowiadali chorzy, u których stwierdzono progresję choroby w mechanizmie zależnym od TRK. W badaniu klinicznym 1. fazy dawka LOXO-195 wynosiła od 32 mg na dobę do 150 mg dwa razy na dobę. Działania niepożądane LOXO-195 obejmowały zawroty głowy, nudności, wymioty, niedokrwistość, bóle mięśniowe, bóle brzucha, zmęczenie oraz obniżenie stężenia limfocytów.
Największym ograniczeniem badania jest niewielka ilość chorych oraz niekompletność danych pochodzących od chorych leczonych w ramach programu rozszerzonego dostępu.
Do 3 grudnia 2018 20 chorych otrzymało LOXO-195 w ramach badania klinicznego 1. fazy (NCT03215511) i 11 chorych, którzy otrzymali inhibitor TRK kolejnej generacji w ramach Programu Rozszerzonego Dostępu FDA. U włączonych do analizy chorych rozpoznano 11 różnych nowotworów. Wszyscy chorzy, siedmioro dzieci i 24 dorosłych, byli wcześniej leczeni co najmniej jednym inhibitorem TRK 1. generacji. Do analizy włączano chorych w wieku > 4 tygodni, z obecnością fuzji TRK, u których stwierdzono progresję choroby lub nietolerancję w trakcie leczenia co najmniej jednym inhibitorem TRK. U chorych < 12 roku życia stosowano dawkę leku obliczoną według powierzchni ciała. U dorosłych chorych możliwa była eskalacja dawki LOXO-195 na podstawie tolerancji oraz farmakokinetyki.
Do 3 grudnia 2018 roku u 29 chorych możliwa była ocena odpowiedzi na leczenie. U 10 chorych (34%) stwierdzono całkowitą lub częściowa odpowiedź na leczenie według kryteriów RECIST 1.1.
Na leczenie odpowiadali chorzy, u których stwierdzono progresję choroby w mechanizmie zależnym od TRK. W badaniu klinicznym 1. fazy dawka LOXO-195 wynosiła od 32 mg na dobę do 150 mg dwa razy na dobę. Działania niepożądane LOXO-195 obejmowały zawroty głowy, nudności, wymioty, niedokrwistość, bóle mięśniowe, bóle brzucha, zmęczenie oraz obniżenie stężenia limfocytów.
Największym ograniczeniem badania jest niewielka ilość chorych oraz niekompletność danych pochodzących od chorych leczonych w ramach programu rozszerzonego dostępu.
