Leczenie oszczędzające pogarsza rokowanie w rakach urotelialnych
Autor: Marta Koblańska
Data: 05.09.2017
Źródło: Cancer/KS
Wyniki analizy bazy danych opublikowane na stronie internetowej Cancer wskazują, że leczenie oszczędzające pęcherz moczowy (bladder-preservation therapy, BPT) u chorych na raki urotelialne II lub III stopnia pogarsza przeżycie całkowite (overall survival, OS) w porównaniu z radykalną cystektomią (radical cystectomy, RC).
Badanie było retrospektywną analizą 32300 chorych, ujętych w National Cancer Data Base; w tej grupie 22680 chorych leczono przy użyciu RC, a 9620 z użyciem BPT. Grupa z BPT obejmowała 2540 (26,4%) chorych otrzymujących radioterapię (RT) wiązką zewnętrzną (50–80 Gy) oraz 1489 chorych (15,5%) otrzymujących radioterapię wiązką zewnętrzną w skojarzeniu z chemoterapią (CRT).
Stosowanie BPT jest coraz powszechniejsze, zwiększając się z 28,9% w 2004 roku do 32,3% w 2013 roku. Z kolei stosowanie RC zmniejszyło się z 71,1% do 67,7%. Wiele zmiennych wpływa na coraz częstsze stosowanie CRT, w tym rasa afroamerykańska, dwie lub więcej chorób współistniejących, leczenie w mniejszych ośrodkach i inne. Stadium III nowotworu oraz młodszy wiek wiążą sie z rzadszym stosowaniem CRT w porównaniu z RC.
W niekorygowanej, wieloczynnikowej analizie u chorych otrzymujących RC odnotowano istotne korzyści w zakresie OS w porównaniu z BPT (p <0,0001 dla wszystkich porównań). W skorygowanej analizie uzyskano wieloczynnikowy współczynnik ryzyka (hazard ratio, HR) dla OS u chorych otrzymujących radioterapię wiązką zewnętrzną w porównaniu z RC wynoszący 2,115 (95% CI, 2,045–2,188). HR dla radioterapii wiązką zewnętrzną wyniósł 1,87 (95% CI, 1,773–1,972); HR dla CRT wyniosło 1,578 (95% CI, 1,474–1,691). Odsetek 5-letnich przeżyć wyniósł 48,3% dla RC i 29,9% dla CRT.
W opinii badaczy konieczne są dalsze prospektywne, kontrolowane badania kliniczne, porównujące optymalne leczenie BPT z RC, pozwalające tez na określenie odpowiednich kandydatów doleczenia, przebiegu leczenia oraz wyników oszczędzenia pęcherza.
Stosowanie BPT jest coraz powszechniejsze, zwiększając się z 28,9% w 2004 roku do 32,3% w 2013 roku. Z kolei stosowanie RC zmniejszyło się z 71,1% do 67,7%. Wiele zmiennych wpływa na coraz częstsze stosowanie CRT, w tym rasa afroamerykańska, dwie lub więcej chorób współistniejących, leczenie w mniejszych ośrodkach i inne. Stadium III nowotworu oraz młodszy wiek wiążą sie z rzadszym stosowaniem CRT w porównaniu z RC.
W niekorygowanej, wieloczynnikowej analizie u chorych otrzymujących RC odnotowano istotne korzyści w zakresie OS w porównaniu z BPT (p <0,0001 dla wszystkich porównań). W skorygowanej analizie uzyskano wieloczynnikowy współczynnik ryzyka (hazard ratio, HR) dla OS u chorych otrzymujących radioterapię wiązką zewnętrzną w porównaniu z RC wynoszący 2,115 (95% CI, 2,045–2,188). HR dla radioterapii wiązką zewnętrzną wyniósł 1,87 (95% CI, 1,773–1,972); HR dla CRT wyniosło 1,578 (95% CI, 1,474–1,691). Odsetek 5-letnich przeżyć wyniósł 48,3% dla RC i 29,9% dla CRT.
W opinii badaczy konieczne są dalsze prospektywne, kontrolowane badania kliniczne, porównujące optymalne leczenie BPT z RC, pozwalające tez na określenie odpowiednich kandydatów doleczenia, przebiegu leczenia oraz wyników oszczędzenia pęcherza.
