Leczenie pacjentów nowotworowych w Polsce odbiega od standardów europejskich i światowych

Profesor Jacek Jassem, przewodniczący zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Onkologicznego, podczas III Letniej Akademii Onkologicznej stwierdził m.in., że wskaźniki pięcioletnich przeżyć chorych onkologicznych są w Polsce o 10 punktów procentowych mniejsze, niż wynosi średnia w krajach Unii Europejskiej.

Okazało się też, że sami pacjenci nie najlepiej oceniają leczenie, jego jakość i dostęp do niego. Prof. Jassem podał dane z badania – uczestniczyło w nim około tysiąc osób – przedstawiające m.in. jak pacjenci zapatrują się na onkologiczne możliwości w zakresie leczenia. W Polsce 28 proc. oceniło je pozytywnie, a w Austrii 80 proc. Jednocześnie 25 proc. polskich pacjentów uznało, że system opieki w zakresie onkologicznym jest prawidłowy (w Austrii 72 proc.). Na pytanie czy dostęp do leczenia onkologicznego jest identyczny, jak w krajach Unii, 20 proc. Polaków oceniło, iż tak, w Austrii było to 61 proc. Zdaniem prof. Jassema wyniki te pokazują, że polskie społeczeństwo nie jest zadowolone z dostępu i leczenia onkologicznego.
Przewodniczący zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Onkologicznego zauważył, że często onkologiczny pacjent w Polsce jest pozostawiony sam sobie z problemami, z jakimi boryka się w obliczu choroby nowotworowej. Od kłopotów emocjonalnych, socjologicznych po psychologiczne czy ekonomiczne. – To białe plamy, często niezauważane przez lekarzy – nadmienił prof. Jassem. Na pytanie, czego brakuje polskiej onkologii wyliczał: całościowej strategii działania z określonymi aspektami diagnostyczno-terapeutycznymi, kształcenia kadry medycznej, rozwoju nauki, której potencjał nie jest wykorzystywany, profilaktyki pierwotnej czy racjonalnego finansowania.
– Polski system opieki onkologicznej „oparty jest na łóżkach”, tj. nadmiernej hospitalizacji pacjentów. Buduje się kilkuset łóżkowe szpitale onkologiczne, bez większego sensu, gdy większość procedur onkologicznych można wykonywać ambulatoryjnie. Często koszty hospitalizacji przekraczają koszty leczenia chorego – informował. Jako kolejne grzechy polskiej onkologii wskazał przekazywanie chorego z ośrodka do ośrodka, co sprawia, że pacjent czuje się zagubiony w systemie. Zdaniem prof. Jassema sytuację poprawiłoby wprowadzenie w Polsce strategii leczenia nowotworów i nadanie jej najwyższego państwowego priorytetu, jak miało to miejsce np. we Francji czy Stanach Zjednoczonych.
– Marzy nam się, by Polska także uznała strategię leczenia nowotworów, jako swój ważny cel – przyznał. Polskie Towarzystwo Onkologiczne określiło ramy takiej strategii. Zawierają one m.in. poprawę skuteczności diagnostyki i leczenia, polepszenie jakości życia chorych, lepsze finansowanie i organizacja udzielania świadczeń. Ważne jest też stworzenie instytucji koordynującej działania, o roboczej nazwie Narodowy Instytut Raka. Instytucja ta m.in. wyznaczałby długoletnie strategie i kierunki preferowanych rozwiązań organizacyjnych. Pełniłaby też funkcję regulacyjne, monitorujące w zakresie wyznaczania standardów, prowadzenia i koordynacji działalności naukowej, nadzoru nad kształceniem, opracowywania wytycznych dla płatnika opartych o prognozowanie potrzeb i EBM oraz wytycznych dla pracowników ochrony zdrowia stykających się z chorobami onkologicznymi.