Lek na nadzieję
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 10.07.2014
Źródło: MK
O nowych nadziejach związanych z wprowadzeniem na rynek nowej terapii przeciwko rakowi trzustki (nab-paklitaksel w skojarzeniu z gemcytabiną) mówi dr Markus Renschler, wiceprezes odpowiedzialny za działania medyczne firmy Celgene w hematologii i onkologii.
Jakie są nadzieje dla pacjentów chorych na przerzutowego raka trzustki w związku z nową terapią polegającą na zastosowaniu nab-paklitakselu w skojarzeniu z gemcytabiną?
Jest ich kilka. Po pierwsze, grupa pacjentów odpowiadających na leczenie skojarzone nab-paklitakselem z gemcytabiną jest trzykrotnie większa niż w przypadku dotychczasowej terapii opartej tylko na gemcytabinie. Pacjenci z rakiem trzustki bardzo cierpią, 80 proc. z nich odczuwa silny ból. Potrojenie wskaźnika odpowiedzi oznacza także to, że ten ból minimalizujemy u większej liczby leczonych pacjentów. Jeśli guz odpowiada na leczenie wydłuża się okres bez progresji choroby, a to ma wpływ na długość przeżycia. Dzięki tej terapii podwoiła się liczba pacjentów, którzy przeżyli 2 lata od rozpoczęcia leczenia. Więc choć nadzieja na wyleczenie jest bardzo niewielka, to terapia ta daje szansę na ponad dwuletnie przeżycie.
W jaki sposób prowadzone były prace nad tą terapią?
Pierwsze testy, które prowadziliśmy w laboratoriach, wykazały, że zachodzi synergia między tymi dwoma lekami: nab-paklitakselem i gemcytabiną. Następnie przeprowadziliśmy testy na zwierzętach. Udowodniły one, że zastosowana terapia łatwiej dociera do chorego miejsca w trzustce i pozwala uzyskać większe stężenie paklitakselu w okolicy komórek guza (nab-paklitaksel to paklitaksel w postaci nanocząsteczkowego kompleksu z albuminą – ludzkim białkiem znajdującym się we krwi. Albumina jest transportowana z krwioobiegu i wychwytywana przez komórki guza jako substancja odżywcza. W efekcie, nab-paklitaksel jest szybciej rozprowadzany w organizmie i uzyskuje wyższe stężenie w osoczu niż paklitaksel). Leczenie było zweryfikowane w badaniach klinicznych z udziałem prawie tysiąca pacjentów.
Co można powiedzieć o efektach ubocznych tej terapii?
Najczęstszym działaniem niepożądanym jest złe samopoczucie i wypadanie włosów, a najpoważniejszym zmniejszenie liczby białych i czerwonych krwinek.
Czy możemy już być pewni, że terapia pomaga?
Tak, jesteśmy pewni, że ta terapia pomaga, ale na pewno potrzebujemy dalszych badań i dokładniejszego przyjrzenia się jej działaniu. Cały czas istnieje potrzeba opracowywania nowych terapii, ponieważ pacjenci ciągle umierają. Obecnie prowadzonych jest lub jest w planie około 30 badań klinicznych w raku trzustki, których celem jest przebadanie nowych leków.
Co ma największe znaczenie w tej terapii?
Myślę, że ten lek to nowy sposób na chemioterapię. Nab-paklitaksel łączy się z albuminą, białkiem, które każdy z nas ma we krwi, i z nią jako nośnikiem dostarczany jest do guza. To jest zupełnie nowy sposób myślenia o chemioterapii.
Jest ich kilka. Po pierwsze, grupa pacjentów odpowiadających na leczenie skojarzone nab-paklitakselem z gemcytabiną jest trzykrotnie większa niż w przypadku dotychczasowej terapii opartej tylko na gemcytabinie. Pacjenci z rakiem trzustki bardzo cierpią, 80 proc. z nich odczuwa silny ból. Potrojenie wskaźnika odpowiedzi oznacza także to, że ten ból minimalizujemy u większej liczby leczonych pacjentów. Jeśli guz odpowiada na leczenie wydłuża się okres bez progresji choroby, a to ma wpływ na długość przeżycia. Dzięki tej terapii podwoiła się liczba pacjentów, którzy przeżyli 2 lata od rozpoczęcia leczenia. Więc choć nadzieja na wyleczenie jest bardzo niewielka, to terapia ta daje szansę na ponad dwuletnie przeżycie.
W jaki sposób prowadzone były prace nad tą terapią?
Pierwsze testy, które prowadziliśmy w laboratoriach, wykazały, że zachodzi synergia między tymi dwoma lekami: nab-paklitakselem i gemcytabiną. Następnie przeprowadziliśmy testy na zwierzętach. Udowodniły one, że zastosowana terapia łatwiej dociera do chorego miejsca w trzustce i pozwala uzyskać większe stężenie paklitakselu w okolicy komórek guza (nab-paklitaksel to paklitaksel w postaci nanocząsteczkowego kompleksu z albuminą – ludzkim białkiem znajdującym się we krwi. Albumina jest transportowana z krwioobiegu i wychwytywana przez komórki guza jako substancja odżywcza. W efekcie, nab-paklitaksel jest szybciej rozprowadzany w organizmie i uzyskuje wyższe stężenie w osoczu niż paklitaksel). Leczenie było zweryfikowane w badaniach klinicznych z udziałem prawie tysiąca pacjentów.
Co można powiedzieć o efektach ubocznych tej terapii?
Najczęstszym działaniem niepożądanym jest złe samopoczucie i wypadanie włosów, a najpoważniejszym zmniejszenie liczby białych i czerwonych krwinek.
Czy możemy już być pewni, że terapia pomaga?
Tak, jesteśmy pewni, że ta terapia pomaga, ale na pewno potrzebujemy dalszych badań i dokładniejszego przyjrzenia się jej działaniu. Cały czas istnieje potrzeba opracowywania nowych terapii, ponieważ pacjenci ciągle umierają. Obecnie prowadzonych jest lub jest w planie około 30 badań klinicznych w raku trzustki, których celem jest przebadanie nowych leków.
Co ma największe znaczenie w tej terapii?
Myślę, że ten lek to nowy sposób na chemioterapię. Nab-paklitaksel łączy się z albuminą, białkiem, które każdy z nas ma we krwi, i z nią jako nośnikiem dostarczany jest do guza. To jest zupełnie nowy sposób myślenia o chemioterapii.
