Lorlatynib skuteczny w ROS1+ niedrobnokomórkowym raku płuca
Autor: Marta Koblańska
Data: 18.01.2020
Źródło: Katarzyna Stencel
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
W październiku 2019 roku w Lancet Oncology opublikowano wyniki badania klinicznego fazy I/II, w którym wykazano, że lorlatynib, drobnocząsteczkowy inhibitor kinazy tyrozynowej ALK 3. generacji wykazuje aktywność u chorych na ROS1+ niedrobnokomórkowego raka płuca. Aktywność ta dotyczy także chorych z obecnością przerzutów w obrębie ośrodkowego układu nerwowego (ONU) oraz chorych uprzednio leczonych kryzotynibem.
Lorlatynib jest TKI ALK i ROS1 3. generacji z dobrą penetracją do OUN i w badaniach przedklinicznych wykazuje aktywność wobec większości znanych mutacji oporności Alk i ROS1.
W otwartym jednoramiennym badaniu klinicznym fazy I/II oceniano skuteczność i bezpieczeństwo lorlatynibu u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z rearanżacją w genie ROS1. Do badania włączano chorych w stopniu sprawności ECOG 0-2 oraz z obecnością lub bez obecności zmian przerzutowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
W II fazie badania lorlatynib podawano doustnie w dawce 100 mg na dobę. Leczenie prowadzono do progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności, wycofania zgody na udział w badaniu klinicznym lub zgonu.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi na leczenie oraz odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych. Do badania włączono 364 chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca, spośród których u 69 chorych stwierdzono rearanżację w genie ROS1. U 58% chorych (n=40) stosowano wcześniej kryzotynib, u 12% (n=8) stosowano inny niż kryzotynib ROS1-inhibitor lub dwa lub więcej inhibitory, natomiast 30% chorych (n=21) nie stosowano wcześniej żadnego leczenia.
Obiektywna odpowiedź na leczenie stwierdzono u 62% chorych, którzy nie byli dotychczas leczeni oraz u 35% chorych leczonych wcześniej kryzotynibem. Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił odpowiednio 64% i 50%.
Najczęstsze zdarzenia niepożądane związane z leczeniem w stopniu 3. lub 4. wg kryteriów CTCAE obejmowały hipertrójglicerydemię (19%) i hipercholesterolemię (14%).
PODSUMOWANIE: lorlatynib wykazuje kliniczną aktywność u chorych na ROS1-dodatniego raka płuca, którzy nie byli dotychczas leczeniu oraz u chorych z progresją choroby podczas leczenia kryzotynibem. Lorlatynib jest dobrze tolerowany i może stanowić ważną opcje leczenia kolejnej linii u chorych na ROS1-dodatniego niedrobnokomórkowego raka płuca, w tym u chorych z obecnością zmian przerzutowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
W otwartym jednoramiennym badaniu klinicznym fazy I/II oceniano skuteczność i bezpieczeństwo lorlatynibu u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z rearanżacją w genie ROS1. Do badania włączano chorych w stopniu sprawności ECOG 0-2 oraz z obecnością lub bez obecności zmian przerzutowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
W II fazie badania lorlatynib podawano doustnie w dawce 100 mg na dobę. Leczenie prowadzono do progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności, wycofania zgody na udział w badaniu klinicznym lub zgonu.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek odpowiedzi na leczenie oraz odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych. Do badania włączono 364 chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca, spośród których u 69 chorych stwierdzono rearanżację w genie ROS1. U 58% chorych (n=40) stosowano wcześniej kryzotynib, u 12% (n=8) stosowano inny niż kryzotynib ROS1-inhibitor lub dwa lub więcej inhibitory, natomiast 30% chorych (n=21) nie stosowano wcześniej żadnego leczenia.
Obiektywna odpowiedź na leczenie stwierdzono u 62% chorych, którzy nie byli dotychczas leczeni oraz u 35% chorych leczonych wcześniej kryzotynibem. Odsetek odpowiedzi wewnątrzczaszkowych wynosił odpowiednio 64% i 50%.
Najczęstsze zdarzenia niepożądane związane z leczeniem w stopniu 3. lub 4. wg kryteriów CTCAE obejmowały hipertrójglicerydemię (19%) i hipercholesterolemię (14%).
PODSUMOWANIE: lorlatynib wykazuje kliniczną aktywność u chorych na ROS1-dodatniego raka płuca, którzy nie byli dotychczas leczeniu oraz u chorych z progresją choroby podczas leczenia kryzotynibem. Lorlatynib jest dobrze tolerowany i może stanowić ważną opcje leczenia kolejnej linii u chorych na ROS1-dodatniego niedrobnokomórkowego raka płuca, w tym u chorych z obecnością zmian przerzutowych w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
