Lurbinektedyna jako leczenie drugiego rzutu w drobnokomórkowym raku płuc

Na łamach Lancet Oncology ukazały się wyniki badania klinicznego fazy drugiej, dotyczące wykorzystania lurbinektedyny u pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuc, u których doszło do progresji po zastosowaniu chemioterapii opartej na związkach platyny.

Co siódmy pacjent z pierwotnym nowotworem płuc cierpi z powodu raka drobnokomórkowego płuca. Obecnie standardem w zaawansowanym raku drobnokomórkowym jest platyna oraz etopozyd. Dopiero od niedawna dopuszczone zostały nowe leki - atezolizumab oraz durwalumab. U pacjentów u których doszło do progresji choroby istnieje niewiele opcji terapeutycznych.

Lurbinektedyna jest selektywnym inhibitorem transkrypcji onkogenów. Ostatecznym wynikiem działania leku w komórce, jest wywołanie apoptozy komórek nowotworowych. Do badania włączona pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuc o sprawności ocenionej według Eastern Cooperative Oncology Group na 2 lub mniej (osoba jest zdolna przynajmniej do czynności osobistych i nie spędza w łóżku więcej niż połowy dnia), bez obecności przerzutów w mózgu oraz bez istotnej niewydolności narządów. Lurbinektedynę podawano dożylnie co 3 tygodnie do czasu progresji choroby lub rezygnacji z leczenia z powodu działań niepożądanych. Pierwotnym punktem końcowym była proporcja pacjentów z odpowiedzią onkologiczną oceniano według kryteriów RECIST 1.1. W badaniu nie stworzono grupy kontrolnej.

Do leczenia zakwalifikowano 105 osób, z czego mediana obserwacji wynosiła 17,1 miesięcy. U 37 pacjentów (35,2%) doszło do całkowitej lub częściowej odpowiedzi. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi leczenia były: anemia, leukopenia i trombocytopenia. U żadnego z pacjentów nie odnotowano, aby leczenie było bezpośrednią przyczyną śmierci.

Lurbinektedyna okazała się skutecznym leczeniem drugiego rzutu u pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuc. Lek ten jest obecnie badany w badaniu klinicznym w III fazy w kombinacji z doksorubicyną jako leczenie drugorzutowe.