Młodsze pacjentki z rakiem piersi bardziej narażone na nawrót choroby
Tagi: | rak piersi, rokowania, wiek, badania |
Nowe badanie sugeruje, że wiek stanowi „niezależny czynnik ryzyka” późnego nawrotu nowotworu wśród młodszych pacjentek z rakiem piersi ER+ i ERBB2–.
Młode pacjentki z rakiem piersi z guzami ER-dodatnimi, ERBB2-ujemnymi mają zwykle gorsze wyniki przeżycia, ale istnieją ograniczone dane dotyczące ryzyka nawrotu, szczególnie późnego odległego nawrotu po 5 latach, w tej populacji – wskazuje nowa analiza.
W badaniu pacjentki w wieku od 21 do 35 lat miały najniższe wskaźniki przeżycia wolnego od nawrotu lokoregionalnego, przeżycia wolnego od choroby i przeżycia wolnego od późnych przerzutów w porównaniu z pacjentkami w wieku od 36 do 45 lat.
W obecnym retrospektywnym badaniu kohortowym naukowcy ocenili 2772 pacjentki w wieku 21–45 lat z ER-dodatnim, ERBB2-ujemnym rakiem piersi, u których nie doszło do odległego nawrotu w ciągu 5 lat po operacji.
Pacjentki podzielono na trzy grupy wiekowe w zależności od ich wieku w momencie rozpoznania: 21–35 lat (n = 370), 36–40 lat (n = 885) i 41–45 lat (n = 1517). Porównano charakterystykę kliniczno-patologiczną i wyniki onkologiczne w tych grupach.
Pierwszorzędowym wynikiem był późny odległy nawrót. Mediana czasu trwania obserwacji wynosiła 10,8 roku.
Wszyskie pacjentki otrzymały uzupełniające leczenie endokrynologiczne co najmniej przez 2 lata. 90 proc. przeszło terapię przez 5 lat lub dłużej, a 10 proc. ukończyło 2–5 lat
terapii. Większy odsetek pacjentek w najmłodszej grupie (15,9 proc.) otrzymało leczenie endokrynologiczne krócej niż 5 lat w porównaniu z pacjentkami w starszych
grupach (7,9 proc. wśród osób w wieku 36–40 lat i 7,4 proc. wśród osób w wieku 41–45
lat).
W porównaniu z pacjentkami w dwóch starszych grupach wiekowych najmłodsze kobiety (w wieku 21–35 lat) miały gorsze 10-letnie wskaźniki przeżycia wolnego od nawrotu lokoregionalnego (90,1 proc. vs 94,6 proc. w wieku 36–40 lat i 97,7 proc. w wieku 41–45 lat), przeżycia wolnego od choroby (79,3 proc. vs odpowiednio 88,7 proc. i 94,4 proc.) oraz przeżycia całkowitego (96,9 proc. vs 98,2 proc. i 98,9 proc.).
Podobnie, w perspektywie 10 lat, najmłodsze pacjentki miały najniższe wskaźniki późnego przeżycia bez przerzutów odległych (89,3 proc.) w porównaniu z pacjentkami w wieku 36–40 lat (94,2 proc.) i w wieku 41–45 lat (97,2 proc.).
W porównaniu z najmłodszą grupą ryzyko późnego odległego nawrotu było o 47 proc. niższe u pacjentek w wieku 36–40 lat (skorygowany współczynnik ryzyka [aHR], 0,53; P = 0,001) i o 70 proc. niższe u kobiet w wieku 41–45 lat (aHR, 0,30; P <0,001). Każdy roczny wzrost wieku w momencie rozpoznania raka piersi wiązał się z o 9 proc. niższym ryzykiem późnej wznowy odległej (aHR, 0,91; P <0,001).
Wyniki sugerują, że młodszy wiek był „znaczącym niezależnym czynnikiem” związanym z przeżyciem wolnym od nawrotów w regionie lokoregionalnym, przeżyciem wolnym od choroby i późnym przeżyciem wolnym od przerzutów odległych, ale nie przeżyciem całkowitym.
Jak precyzują autorzy badania, młodsze pacjentki, szczególnie te w wieku 35 lat lub młodsze, wykazywały gorsze wyniki onkologiczne w porównaniu ze starszymi pacjentkami. – Młodszy wiek był niezależnym czynnikiem związanym z późnym (odległym) nawrotem. Wyniki dostarczyły informacji na temat poprawy leczenia młodych pacjentek z rakiem piersi, a także wskazały na potrzeby stosowania opcji terapeutycznych dostosowanych do wieku, takich jak rozszerzona terapia hormonalna lub dodanie supresji funkcji jajników u młodszych pacjentek z chorobą wysokiego ryzyka – piszą.
Badanie, prowadzone przez dr Dong Seung Shina z Samsung Medical Center, Sungkyunkwan University of Medicine w Seulu, zostało opublikowane w „JAMA Network Open”.