Mutacje w komórkach krążących biomarkerem aktywności atezolizumabu u chorych na NDRP?
Autor: Marta Koblańska
Data: 03.12.2018
Źródło: ESMO 2018/KS
Wyniki badania klinicznego 2. fazy B-F1RST przedstawione podczas Kongresu ESMO 2018 wykazały wyższe odsetki odpowiedzi i poprawę przeżycia u chorych na miejscowo zaawansowanego lub rozsianego NDRP leczonych atezolizumabem w monoterapii w 1. linii w zależności od liczby mutacji stwierdzanych w komórkach nowotworowych krążących we krwi obwodowej (ang. tumor mutational burden, TMB).
U Około 30% chorych na NDRP nie udaje się uzyskać reprezentatywnej tkanki guza umożliwiającej badania molekularne. W związku z tym u chorych leczonych inhibitorami immunologicznych punktów kontrolnych podjęto próbę oceny przydatności liczby mutacji w komórkach guza krążących we krwi obwodowej jako czynnika predykcyjnego. Do badania B-F1RST włączono 152 chorych, którym podawano atezolizumab w dawce 1200 mg co trzy tygodnie do progresji choroby lub braku korzyści klinicznej. Z tej grupy 119 chorych włączono do analizy biomarkerów (biomarker evaluable population – BEP).
Skuteczność kliniczną atezolizumabu oceniano w zależności od wartości granicznej TMB wynoszącej 16 lub 16. Pierwszorzędowe punkty końcowe badania obejmowały odsetek obiektywnych odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) i czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS). Po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 6 miesięcy ORR w całej badanej populacji wyniósł 14,5%, a w populacji BEP 10,1%. W analizie z uwzględnieniem wartości granicznych TMB wykazano, że u chorych z liczbą mutacji więcej 16 ORR wyniósł 28,6% w porównaniu z 4,4% u chorych z TMB 16.
Mediana PFS wyniosła odpowiednio 4,6 miesiąca i 3,7 miesiąca (HR 0,66, 90% CI 0,42-1,02). Mediana przeżycia całkowitego nie została osiągnięta u chorych z wysokim TMB a u chorych z niskim TMB wyniosła 13,1 miesiąca (HR 0,77, 90% CI 0,41-1,43; p=0,48). Poważne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem wystąpiły u 13% chorych w całej badanej populacji, z czego u 20% chorych stwierdzono działania niepożądane stopnia 3. i 4. U 15% chorych przerwano leczenie atezolizumabem z powodu działań niepożądanych. Dodatkowo stwierdzono, że zwiększając wartość graniczną TMB z 10 do 20 HR dla PFS poprawiał się z wartości 1,09 do 0,48, co wskazuje na zależność pomiędzy zwiększającą się wartością graniczną TMB a wynikami leczenia. Autorzy podsumowali, że wyniki uzyskane u chorych z wartością graniczna TMB 16 wykazały numeryczna korzyść w zakresie PFS, ORR i OS. Badanie będzie kontynuowane do czasu przeprowadzenia końcowej analizy.
Skuteczność kliniczną atezolizumabu oceniano w zależności od wartości granicznej TMB wynoszącej 16 lub 16. Pierwszorzędowe punkty końcowe badania obejmowały odsetek obiektywnych odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) i czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS). Po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 6 miesięcy ORR w całej badanej populacji wyniósł 14,5%, a w populacji BEP 10,1%. W analizie z uwzględnieniem wartości granicznych TMB wykazano, że u chorych z liczbą mutacji więcej 16 ORR wyniósł 28,6% w porównaniu z 4,4% u chorych z TMB 16.
Mediana PFS wyniosła odpowiednio 4,6 miesiąca i 3,7 miesiąca (HR 0,66, 90% CI 0,42-1,02). Mediana przeżycia całkowitego nie została osiągnięta u chorych z wysokim TMB a u chorych z niskim TMB wyniosła 13,1 miesiąca (HR 0,77, 90% CI 0,41-1,43; p=0,48). Poważne zdarzenia niepożądane związane z leczeniem wystąpiły u 13% chorych w całej badanej populacji, z czego u 20% chorych stwierdzono działania niepożądane stopnia 3. i 4. U 15% chorych przerwano leczenie atezolizumabem z powodu działań niepożądanych. Dodatkowo stwierdzono, że zwiększając wartość graniczną TMB z 10 do 20 HR dla PFS poprawiał się z wartości 1,09 do 0,48, co wskazuje na zależność pomiędzy zwiększającą się wartością graniczną TMB a wynikami leczenia. Autorzy podsumowali, że wyniki uzyskane u chorych z wartością graniczna TMB 16 wykazały numeryczna korzyść w zakresie PFS, ORR i OS. Badanie będzie kontynuowane do czasu przeprowadzenia końcowej analizy.
