NEPA w wytycznych ASCO dotyczących leczenia przeciwwymiotnego
Autor: Andrzej Kordas
Data: 16.11.2015
Źródło: Journal of Clinical Oncology, opublikowano online 2 listopada 2015
Wytyczne ASCO (ang. American Society of Clinical Oncology) dotyczące leczenia przeciwwymiotnego u chorych otrzymujących chemioterapię uwzględniły stosowanie nowego leku skojarzonego zawierającego netupitant i palonosetron, znanego jako NEPA, produkowanego pod nazwą handlową Akynzeo
NEPA zarejestrowano w Stanach Zjednoczonych w październiku 2014 roku. Uaktualnione wytyczne ASCO opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology 2 listopada 2015 roku.
Zgodnie z tymi wytycznymi chorzy otrzymujący wysoce emetogenne schematy chemioterapii (obejmujące AC: doksorubicyna+cyklfosfamid) powinni otrzymywać skojarzenie trzech leków: antagonistę receptora NK1, antagonistę receptora 5-HT3 oraz deksametazon. Dostępne na rynku inhibitory receptora NK1 to aprepitant i fosaprepitant, a inhibitory 5HT3 granisetron, palonosetron, ondansetron, dolasetron, tropisetron i ramosetron. Doustne skojarzenie NEPA z deksametazonem jest w tym przypadku dodatkową opcją terapeutyczną. NEPA jest lekiem doustnym, w którego skład wchodzi nowy antagonista receptora NK1 netupitant oraz inhibitor receptora 5HT3 palonosetron (zarejestrowany w monoterapii w 2008 roku). Dowody naukowe wskazujące na skuteczność NEPA w zapobieganiu nudnościom i wymiotom indukowanymi chemioterapią pochodzą z dwóch badań klinicznych 3. Fazy, do których włączono łącznie 1720 chorych otrzymujących chemioterapię (oba badania opublikowano w Annals of Oncology). Jedno z tych badań przeprowadzono u 1449 chorych otrzymujących antracykliny z cyklofosfamidem w terapii guzów litych. Chorzy w obu ramionach terapeutycznych otrzymywali pierwszego dnia deksametazon, a następnie byli losowo przydzielani do grupy otrzymującej skojarzenie NEPA z dksametazonem lub palonosetron z deksametazonem (autorzy zaleceń ASCO podkreślili, że taka grupa kontrolna została określona przez urzędy rejestracyjne). W porównaniu z palonosetronem NEPA prowadziła do zwiększenia odsetka całkowitych odpowiedzi (brak wymiotów lub konieczności stosowania leków doraźnych) w trakcie zarówno ostrej fazy (w ciągu 24 godzin od otrzymania chemioterapii) jak i opóźnionej fazy wymiotów (od 25 do 100 godzin po chemioterapii). Drugorzędowym punktem końcowym badania był brak wymiotów, brak istotnych nudności, oraz całkowita ochrona (odpowiedź całkowita i brak istotnych nudności) i w tym zakresie wyniki w grupie leczonej NEPA były również lepsze. Profil bezpieczeństwa NEPA był ogólnie podobny do samego palonosetronu. Nasilone działania niepożądane odnotowano u 94 spośród 725 chorych w ramieniu z NEPA, a tylko 5 chorych (0,7%) miało nasilone działania niepożądane związane z leczeniem. Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały bóle głowy (grupa leczona NEPA 3,3%, grupa leczona palonosetronem 3%) i zaparcia, w obu ramionach 2,1%. Do drugiego badania 3. fazy włączono 413 wcześniej nieleczonych chorych otrzymujących wysoce lub umiarkowanie emetogenna chemioterapię. W tym badaniu grupę kontrolną stanowili chorzy otrzymujący aprepitant z doustnym palonosetronem. Autorzy wytycznych podkreślili, że w tym badaniu zastosowano jedynie metody statystyki opisowej i nie przeprowadzono formalnego porównania między grupami. Odsetek całkowitych odpowiedzi w trakcie leczeniem NEPA był wysoki w trakcie wszystkich cykli chemioterapii, co doprowadziło do wysunięcia wniosku, że lek ten jest „skuteczny w zapobieganiu nudnościom i wymiotom”. Działania niepożądane w trakcie leczenia wystąpiły u 86% chorych w ramieniu z NEPA i 91,3% w ramieniu z aprepitantem i palonosetronem, przy czym większość działań miała nasilenie łagodne lub umiarkowane. U 10,1% chorych w ramieniu z NEPA i 5,8% chorych w ramieniu z aprepitantem i palonosetronem uznano że działania niepożądane są związane z badanym lekiem.
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem u chorych otrzymujących NEPA obejmowały zaparcia (3,6%) i bóle głowy (1%). Tylko jedno działanie niepożądane zaklasyfikowano jako ciężkie i prawdopodobnie związane z leczeniem przeciwwymiotnym: u chorego leczonego NEPA doszło w pierwszym cyklu do wystąpienia ostrej psychozy i z tego powodu przerwano leczenie.
Warto podkreślić, ze wkrótce dostępne będą wyniki analiz dotyczących efektywności kosztowej opisywanego leczenia.
Zgodnie z tymi wytycznymi chorzy otrzymujący wysoce emetogenne schematy chemioterapii (obejmujące AC: doksorubicyna+cyklfosfamid) powinni otrzymywać skojarzenie trzech leków: antagonistę receptora NK1, antagonistę receptora 5-HT3 oraz deksametazon. Dostępne na rynku inhibitory receptora NK1 to aprepitant i fosaprepitant, a inhibitory 5HT3 granisetron, palonosetron, ondansetron, dolasetron, tropisetron i ramosetron. Doustne skojarzenie NEPA z deksametazonem jest w tym przypadku dodatkową opcją terapeutyczną. NEPA jest lekiem doustnym, w którego skład wchodzi nowy antagonista receptora NK1 netupitant oraz inhibitor receptora 5HT3 palonosetron (zarejestrowany w monoterapii w 2008 roku). Dowody naukowe wskazujące na skuteczność NEPA w zapobieganiu nudnościom i wymiotom indukowanymi chemioterapią pochodzą z dwóch badań klinicznych 3. Fazy, do których włączono łącznie 1720 chorych otrzymujących chemioterapię (oba badania opublikowano w Annals of Oncology). Jedno z tych badań przeprowadzono u 1449 chorych otrzymujących antracykliny z cyklofosfamidem w terapii guzów litych. Chorzy w obu ramionach terapeutycznych otrzymywali pierwszego dnia deksametazon, a następnie byli losowo przydzielani do grupy otrzymującej skojarzenie NEPA z dksametazonem lub palonosetron z deksametazonem (autorzy zaleceń ASCO podkreślili, że taka grupa kontrolna została określona przez urzędy rejestracyjne). W porównaniu z palonosetronem NEPA prowadziła do zwiększenia odsetka całkowitych odpowiedzi (brak wymiotów lub konieczności stosowania leków doraźnych) w trakcie zarówno ostrej fazy (w ciągu 24 godzin od otrzymania chemioterapii) jak i opóźnionej fazy wymiotów (od 25 do 100 godzin po chemioterapii). Drugorzędowym punktem końcowym badania był brak wymiotów, brak istotnych nudności, oraz całkowita ochrona (odpowiedź całkowita i brak istotnych nudności) i w tym zakresie wyniki w grupie leczonej NEPA były również lepsze. Profil bezpieczeństwa NEPA był ogólnie podobny do samego palonosetronu. Nasilone działania niepożądane odnotowano u 94 spośród 725 chorych w ramieniu z NEPA, a tylko 5 chorych (0,7%) miało nasilone działania niepożądane związane z leczeniem. Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały bóle głowy (grupa leczona NEPA 3,3%, grupa leczona palonosetronem 3%) i zaparcia, w obu ramionach 2,1%. Do drugiego badania 3. fazy włączono 413 wcześniej nieleczonych chorych otrzymujących wysoce lub umiarkowanie emetogenna chemioterapię. W tym badaniu grupę kontrolną stanowili chorzy otrzymujący aprepitant z doustnym palonosetronem. Autorzy wytycznych podkreślili, że w tym badaniu zastosowano jedynie metody statystyki opisowej i nie przeprowadzono formalnego porównania między grupami. Odsetek całkowitych odpowiedzi w trakcie leczeniem NEPA był wysoki w trakcie wszystkich cykli chemioterapii, co doprowadziło do wysunięcia wniosku, że lek ten jest „skuteczny w zapobieganiu nudnościom i wymiotom”. Działania niepożądane w trakcie leczenia wystąpiły u 86% chorych w ramieniu z NEPA i 91,3% w ramieniu z aprepitantem i palonosetronem, przy czym większość działań miała nasilenie łagodne lub umiarkowane. U 10,1% chorych w ramieniu z NEPA i 5,8% chorych w ramieniu z aprepitantem i palonosetronem uznano że działania niepożądane są związane z badanym lekiem.
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem u chorych otrzymujących NEPA obejmowały zaparcia (3,6%) i bóle głowy (1%). Tylko jedno działanie niepożądane zaklasyfikowano jako ciężkie i prawdopodobnie związane z leczeniem przeciwwymiotnym: u chorego leczonego NEPA doszło w pierwszym cyklu do wystąpienia ostrej psychozy i z tego powodu przerwano leczenie.
Warto podkreślić, ze wkrótce dostępne będą wyniki analiz dotyczących efektywności kosztowej opisywanego leczenia.
