Nivolumab poprawia przeżycie u chorych na raka nerki

Wyniki opublikowanego w NEJM badania klinicznego 3. fazy wskazują, że terapia celowana Nivolumabem (Opdivo, BMS) poprawia medianę przeżycia całkowitego o 5,4 miesiąca u leczonych wcześniej chorych na raka nerkowokomórkowego (amg. Renal cel carcinoma, RCC) w porównaniu ze standardowym leczeniem ewerolimusem (Afinitor).

W otwartym badaniu 3. fazy 821 leczonych wcześniej chorych na przerzutowego RCC przydzielono losowo do grupy leczonej doustnym ewerolimusem podawanym codziennie, będącym rekomendowanym sposobem leczenia 2. lub 3. linii, lub do grupy otrzymującej nivolumab we wlewie dożylnym w dawce 3 mg/kg co dwa tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania było przeżycie całkowite (ang. overall survival, OS). Opublikowane badanie zakończono przedwcześnie w lipcu 2015 roku po stwierdzeniu u chorych w ramieniu eksperymentalnym leczonych nivolumabem poprawy przeżycia w porównaniu z grupą kontrolną. U chorych leczonych przeciwciałem anty PD-L1 wykazano 27% redukcję ryzyka zgonu w porównaniu z leczeniem inhibitorem mTOR, ewerolimusem (p=0,002). Według firmy BMS było to pierwsze badanie, które wykazało korzyści w zakresie przeżycia całkowitego po zastosowaniu immunoterapii ukierunkowanej na punkt kontroli u chorych na RCC. Odsetek obiektywnych odpowiedzi był również większy u chorych leczonych nivolumabem i wynosił 25% w porównaniu z 5% chorych w grupie leczonej ewerolimusem (p< 0,001). Całkowite odpowiedzi odnotowano u czterech chorych leczonych nivolumabem i dwóch chorych w grupie leczonej ewerolimusem. Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wyniosła 4,6 miesiąca w grupie leczonej nivolumabem w porównaniu do 4,4 miesiąca w grupie leczonej ewerolimusem (p=0,11). Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem nivolumabem obejmowały zmęczenie (33% chorych), nudności (14% chorych) i świąd (14% chorych). W grupie leczonych ewerolimusem najczęściej obserwowano zmęczenie (34%), zapalenie śluzówki jamy ustnej (29%) i niedokrwistość (24%). Działania niepożądane związane z leczeniem o znacznym nasileniu wystąpiły u 76 spośród 406 chorych (19%) w grupie leczonej nivolumabem i u 145 spośród 397 chorych (37%) leczonych ewerolimusem. Najczęstszym działaniem niepożądanym stopnia 3. lub 4. w grupie leczonej nivolumabem były zmęczenie (2%), a w grupie leczonej ewerolimusem niedokrwistość (8%). W grupie leczonej nivolumabem nie odnotowano zgonów związanych z toksycznością leczenia, natomiast w grupie leczonej ewerolimusem odnotowano 2 przypadki: wstrząs septyczny oraz ostre niedokrwienie jelita grubego. Biorąc pod uwagę korzyści w zakresie przeżycia całkowitego oraz stosunkowo dobry profil działań niepożądanych nivolumab jest jedną z możliwości terapeutycznych u chorych po progresji raka nerki po wcześniejszym leczeniu terapią ukierunkowana na VEGF.