123RF
Niwolumab + ipilimumab w leczeniu międzybłoniaka złośliwego opłucnej
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 25.02.2022
Źródło: Katarzyna Stencel, Annals of Oncology
Wyniki badania klinicznego CheckMate-743, po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 3 lata, wykazały korzyści ze stosowania przez chorych niwolumabu i ipilimumabu w leczeniu międzybłoniaka złośliwego opłucnej. Korzyści odnotowano zarówno u chorych na podtyp nabłonkowaty, jak i podtyp mięsakowaty.
W „Annals of Oncology” opublikowano uaktualnione wyniki badania klinicznego CheckMate-743 po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 3 lata. Po 3 latach przy życiu pozostawało co najmniej 23 proc. chorych na międzybłoniaka złośliwego opłucnej leczonych niwolumabem i ipilimumabem, a u 14 proc. chorych nie stwierdzono progresji choroby. W ramieniu z immunoterapią odpowiedź na leczenie utrzymywała się po 3 latach u 28 proc. chorych, u których ją stwierdzono, podczas gdy w grupie otrzymującej chemioterapię nie było takich pacjentów. Korzyść z zastosowania niwolumabu w skojarzeniu z ipilimumabem odnotowano zarówno u chorych na podtyp nabłonkowaty, jak i podtyp mięsakowaty międzybłoniaka złośliwego opłucnej.
Badanie kliniczne CheckMate-743 było pierwszym badaniem III fazy, w którym wykazano korzyść w zakresie czasu przeżycia całkowitego (overall survival – OS) z zastosowania niwolumabu w skojarzeniu z ipilimumabem w porównaniu z chemioterapią w leczeniu pierwszej linii chorych na nieoperacyjnego złośliwego międzybłoniaka opłucnej. Badanie spełniło swój pierwszorzędowy punkt końcowy w analizie pierwotnej po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 22,1 miesiąca.
Do badania włączano dorosłych chorych na nieoperacyjnego złośliwego mięsaka opłucnej, którzy nie byli dotychczas leczeni i których stan sprawności oceniono na 0 lub 1 wg skali ECOG. Chorych losowo przydzielono w stosunku 1:1 do ramienia z niwolumabem (co 2 tygodnie) w skojarzeniu z ipilimumabem (co 6 tygodni) lub do ramienia z chemioterapią (6 cykli platyny z pemetreksedem).
Mediana OS wynosiła 18,1 miesiąca w ramieniu z niwolumabem i ipilimumabem i 14,1 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (HR 0,74, 96 proc. CI 0,60–0,91). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 2 latach wynosił 41 proc. w ramieniu z immunoterapią wobec 27 proc. w ramieniu z chemioterapią. Immunoterapia była skuteczna niezależnie od podtypu histologicznego czy ekspresji PD-L1.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 43,1 miesiąca mediana OS dla immunoterapii i chemioterapii wynosiła odpowiednio 18,1 i 14,1 miesiąca (HR 0,73, 95 proc. CI 0,61–0,87), a odsetki przeżyć 3-letnich wynosiły odpowiednio 23 proc. i 15 proc. Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 3 latach, wynosił 14 proc. w ramieniu z immunoterapią oraz 1 proc. w ramieniu z chemioterapią.
U chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie, odpowiedź utrzymywała się po 3 latach u 28 proc. chorych w ramieniu z niwolumabem i ipilimumabem i 0 proc. w ramieniu z chemioterapią. U chorych, u których leczenie niwolumabem i ipilimumabem przerwano z powodu toksyczności, mediana OS wynosiła 25,4 miesiąca.
Dane z badania klinicznego CheckMate-743 po 3 latach obserwacji potwierdzają zasadność zastosowania skojarzenia niwolumabu z ipilimumabem w pierwszej linii leczenia nieoperacyjnego międzybłoniaka złośliwego opłucnej.
Autorka: dr n. med. Katarzyna Stencel
Badanie kliniczne CheckMate-743 było pierwszym badaniem III fazy, w którym wykazano korzyść w zakresie czasu przeżycia całkowitego (overall survival – OS) z zastosowania niwolumabu w skojarzeniu z ipilimumabem w porównaniu z chemioterapią w leczeniu pierwszej linii chorych na nieoperacyjnego złośliwego międzybłoniaka opłucnej. Badanie spełniło swój pierwszorzędowy punkt końcowy w analizie pierwotnej po okresie obserwacji wynoszącym co najmniej 22,1 miesiąca.
Do badania włączano dorosłych chorych na nieoperacyjnego złośliwego mięsaka opłucnej, którzy nie byli dotychczas leczeni i których stan sprawności oceniono na 0 lub 1 wg skali ECOG. Chorych losowo przydzielono w stosunku 1:1 do ramienia z niwolumabem (co 2 tygodnie) w skojarzeniu z ipilimumabem (co 6 tygodni) lub do ramienia z chemioterapią (6 cykli platyny z pemetreksedem).
Mediana OS wynosiła 18,1 miesiąca w ramieniu z niwolumabem i ipilimumabem i 14,1 miesiąca w ramieniu z chemioterapią (HR 0,74, 96 proc. CI 0,60–0,91). Odsetek chorych pozostających przy życiu po 2 latach wynosił 41 proc. w ramieniu z immunoterapią wobec 27 proc. w ramieniu z chemioterapią. Immunoterapia była skuteczna niezależnie od podtypu histologicznego czy ekspresji PD-L1.
Po okresie obserwacji z medianą wynoszącą 43,1 miesiąca mediana OS dla immunoterapii i chemioterapii wynosiła odpowiednio 18,1 i 14,1 miesiąca (HR 0,73, 95 proc. CI 0,61–0,87), a odsetki przeżyć 3-letnich wynosiły odpowiednio 23 proc. i 15 proc. Odsetek chorych, u których nie stwierdzono progresji choroby po 3 latach, wynosił 14 proc. w ramieniu z immunoterapią oraz 1 proc. w ramieniu z chemioterapią.
U chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie, odpowiedź utrzymywała się po 3 latach u 28 proc. chorych w ramieniu z niwolumabem i ipilimumabem i 0 proc. w ramieniu z chemioterapią. U chorych, u których leczenie niwolumabem i ipilimumabem przerwano z powodu toksyczności, mediana OS wynosiła 25,4 miesiąca.
Dane z badania klinicznego CheckMate-743 po 3 latach obserwacji potwierdzają zasadność zastosowania skojarzenia niwolumabu z ipilimumabem w pierwszej linii leczenia nieoperacyjnego międzybłoniaka złośliwego opłucnej.
Autorka: dr n. med. Katarzyna Stencel
