Nowa opcja leczenia dla chorych na raka z komórek Merkla
Autor: Aleksandra Lang
Data: 21.10.2016
Źródło: Lancet Oncology, 1 września 2016/AL
Nowe badania dotyczące chorych na raka z komórek Merkla wykazują skuteczność inhibitora PD-L1 (ang. programmed death ligand), awelumabu (Pfizer) w tej grupie chorych.
W komentarzu dotyczącym publikacji wyników badania klinicznego z tą cząsteczką autorzy odnieśli się również do skuteczności pembrolizumabu (Keytruda, Merck). Blokada za pomocą inhibitorów immunologicznych punktów kontroli jest najlepszą opcją leczenia chorych na raka z komórek Merkla biorąc pod uwagę ich skuteczność i dobrą tolerancję, szczególnie w aspekcie chorób współistniejących w starszej populacji chorych, których nowotwór ten dotyczy.
W tej agresywnej chorobie, w jej zaawansowanym stadium, leki ukierunkowane na immunologiczny punkt kontrolny PD-L1 i PD-1 dają szybką i długotrwałą odpowiedź.
Wyniki badania klinicznego JAVELIN Merkel 2000, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo awelumabu opublikowano na stronie internetowej Lancet Oncology 1 września. Do badania włączono 88 chorych na przerzutowego raka z komórek Merkla opornych na chemioterapię. U chorych leczonych awelumabem całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) wynosił 32%. Badanie to było największym badaniem klinicznym prowadzonym w tym wskazaniu, ponieważ choroba ta jest niezwykle rzadka, ma agresywny i szybki naturalny przebieg i dotyczy głównie starszych ludzi obciążonych chorobami współistniejącymi.
U około 80% chorych na raka z komórek Merkla choroba wiąże się z infekcją komórek Merkla poliomawirusem, ponadto wywoływana jest też ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe. Badacze wyjaśniają, że rak Merkla związany z infekcją poliomawirusem i rak niezwiązany z poliomawirusem prezentują podtypy zależny od wirusa i indukowany promieniowaniem UV.
Awelumab wykazuje aktywność w obu podtypach nowotworu, Spośród 88 chorych, którzy brali udział w badaniu, u 52% potwierdzono infekcję poliomawirusem. Około 60% chorych otrzymywało wcześniej jedną linię chemioterapii, 30% chorych dwie linie, a 11% chorych trzy lub więcej linii leczenia. Ekspresję PD-L1 wykazano u 66% chorych.
U chorych stosowano awelumab w dawce 10 mg/kg w godzinnym wlewie dożylnym co 2 tygodnie do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Ocenę skuteczności leczenia według kryteriów RECIST 1.1 (Response Evaluation Criteria in Solid Tumors) przeprowadzano co 6 tygodni za pomocą tomografii komputerowej lub MRI. Średni czas obserwacji chorych wnosił 10,4 miesiąca, chorzy otrzymali średnio7 dawek awelumabu, a średni czas leczenia wynosił 17 tygodni. Potwierdzoną odpowiedź na leczenie uzyskano u 28 chorych (31,8%, 95% CI 21,9-43,1). W pierwszej ocenie skuteczności leczenia obiektywną odpowiedź uzyskano u 22 chorych (79%) spośród 28 chorych. U 92% chorych odpowiedź utrzymywała się przynajmniej 6 miesięcy.
Odpowiedź na awelumab obserwowano niezależnie od ekspresji PD-L1 czy statusu zakażenia poliomawirusem komórek Merkla. Pomimo iż mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosiła 2,7 miesiąca, to u 40% chorych progresji choroby nie stwierdzono po 6 miesiącach leczenia. Po 6 miesiącach leczenia 69% chorych pozostawało przy życiu, a mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) wynosiła 11,3 miesiąca. Dodatkowo badacze podkreślają możliwość późnych odpowiedzi, do których dochodzi czasem nawet po roku leczenia. U chorych na raka z komórek Merkla trudność stanowi ocena obrazowa węzłów chłonnych, które są częstą lokalizacją przerzutów. Trudność stanowi przede wszystkim określenie, czy zmiany są wykładnikiem choroby resztkowej czy odpowiedzi immunologicznej. Działania niepożądane związane z leczeniem obserwowano u 62 (70%) z 88 chorych, a najczęstszymi z nich były zmęczenie (24%) i reakcje związane z wlewem awelumabu (17%). U 6 (7%) z 88 chorych wystąpiło jedno lub więcej działań niepożądanych związanych z układem immunologicznym.
Dane dotyczące skuteczności pembrolizumabu w leczeniu 1. linii leczenia chorych na raka z komórek Merkla zaprezentowano podczas American Association of Cancer Research 2016 Annual Meeting i opublikowano równocześnie w New England Journal of Medicine. Odsetek odpowiedzi obiektywnych u 26 wcześniej nieleczonych chorych otrzymujących pembrolizumab w dawce 2 mg/kg co 3 tygodnie wynosił 56%. U 4 chorych stwierdzono całkowitą odpowiedź na leczenie, a u 10 chorych odpowiedź częściową. Badacze tłumaczą, że różnica dotycząca ORR pomiędzy chorymi otrzymującymi pembrolizumab (56%) i awelumab (32%) może wynikać z rożnej populacji badanych chorych, ponieważ chorzy otrzymujący pembrolizumab nie otrzymywali wcześniej leczenia, podczas gdy chorzy otrzymujący awelumab byli oporni na chemioterapię.
Badacze podkreślają też, że dane pochodzące z opisów przypadków sugerują, że przeciwciała anty PD-1/PD-L1 mogą być skuteczne w innych nowotworach skóry, takich jak rak podstawnokomórkowy oraz rak płaskonabłonkowy skóry.
W tej agresywnej chorobie, w jej zaawansowanym stadium, leki ukierunkowane na immunologiczny punkt kontrolny PD-L1 i PD-1 dają szybką i długotrwałą odpowiedź.
Wyniki badania klinicznego JAVELIN Merkel 2000, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo awelumabu opublikowano na stronie internetowej Lancet Oncology 1 września. Do badania włączono 88 chorych na przerzutowego raka z komórek Merkla opornych na chemioterapię. U chorych leczonych awelumabem całkowity odsetek odpowiedzi (ang. overall response rate, ORR) wynosił 32%. Badanie to było największym badaniem klinicznym prowadzonym w tym wskazaniu, ponieważ choroba ta jest niezwykle rzadka, ma agresywny i szybki naturalny przebieg i dotyczy głównie starszych ludzi obciążonych chorobami współistniejącymi.
U około 80% chorych na raka z komórek Merkla choroba wiąże się z infekcją komórek Merkla poliomawirusem, ponadto wywoływana jest też ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe. Badacze wyjaśniają, że rak Merkla związany z infekcją poliomawirusem i rak niezwiązany z poliomawirusem prezentują podtypy zależny od wirusa i indukowany promieniowaniem UV.
Awelumab wykazuje aktywność w obu podtypach nowotworu, Spośród 88 chorych, którzy brali udział w badaniu, u 52% potwierdzono infekcję poliomawirusem. Około 60% chorych otrzymywało wcześniej jedną linię chemioterapii, 30% chorych dwie linie, a 11% chorych trzy lub więcej linii leczenia. Ekspresję PD-L1 wykazano u 66% chorych.
U chorych stosowano awelumab w dawce 10 mg/kg w godzinnym wlewie dożylnym co 2 tygodnie do progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Ocenę skuteczności leczenia według kryteriów RECIST 1.1 (Response Evaluation Criteria in Solid Tumors) przeprowadzano co 6 tygodni za pomocą tomografii komputerowej lub MRI. Średni czas obserwacji chorych wnosił 10,4 miesiąca, chorzy otrzymali średnio7 dawek awelumabu, a średni czas leczenia wynosił 17 tygodni. Potwierdzoną odpowiedź na leczenie uzyskano u 28 chorych (31,8%, 95% CI 21,9-43,1). W pierwszej ocenie skuteczności leczenia obiektywną odpowiedź uzyskano u 22 chorych (79%) spośród 28 chorych. U 92% chorych odpowiedź utrzymywała się przynajmniej 6 miesięcy.
Odpowiedź na awelumab obserwowano niezależnie od ekspresji PD-L1 czy statusu zakażenia poliomawirusem komórek Merkla. Pomimo iż mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) wynosiła 2,7 miesiąca, to u 40% chorych progresji choroby nie stwierdzono po 6 miesiącach leczenia. Po 6 miesiącach leczenia 69% chorych pozostawało przy życiu, a mediana czasu przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS) wynosiła 11,3 miesiąca. Dodatkowo badacze podkreślają możliwość późnych odpowiedzi, do których dochodzi czasem nawet po roku leczenia. U chorych na raka z komórek Merkla trudność stanowi ocena obrazowa węzłów chłonnych, które są częstą lokalizacją przerzutów. Trudność stanowi przede wszystkim określenie, czy zmiany są wykładnikiem choroby resztkowej czy odpowiedzi immunologicznej. Działania niepożądane związane z leczeniem obserwowano u 62 (70%) z 88 chorych, a najczęstszymi z nich były zmęczenie (24%) i reakcje związane z wlewem awelumabu (17%). U 6 (7%) z 88 chorych wystąpiło jedno lub więcej działań niepożądanych związanych z układem immunologicznym.
Dane dotyczące skuteczności pembrolizumabu w leczeniu 1. linii leczenia chorych na raka z komórek Merkla zaprezentowano podczas American Association of Cancer Research 2016 Annual Meeting i opublikowano równocześnie w New England Journal of Medicine. Odsetek odpowiedzi obiektywnych u 26 wcześniej nieleczonych chorych otrzymujących pembrolizumab w dawce 2 mg/kg co 3 tygodnie wynosił 56%. U 4 chorych stwierdzono całkowitą odpowiedź na leczenie, a u 10 chorych odpowiedź częściową. Badacze tłumaczą, że różnica dotycząca ORR pomiędzy chorymi otrzymującymi pembrolizumab (56%) i awelumab (32%) może wynikać z rożnej populacji badanych chorych, ponieważ chorzy otrzymujący pembrolizumab nie otrzymywali wcześniej leczenia, podczas gdy chorzy otrzymujący awelumab byli oporni na chemioterapię.
Badacze podkreślają też, że dane pochodzące z opisów przypadków sugerują, że przeciwciała anty PD-1/PD-L1 mogą być skuteczne w innych nowotworach skóry, takich jak rak podstawnokomórkowy oraz rak płaskonabłonkowy skóry.
