Nowa terapia dla pacjentów GIST
Badanie kliniczne III fazy Peak (NCT05208047) oceniające połączenie bezuclastinibu i sunitynibu u pacjentów z wcześniej leczonymi guzami podścieliskowymi przewodu pokarmowego (GIST) wykazało korzystne wyniki w zakresie skuteczności i tolerancji leczenia w porównaniu z danymi historycznymi.
Badanie kliniczne III fazy Peak (NCT05208047) oceniało skuteczność i tolerancję połączenia bezuclastinibu z sunitynibem u pacjentów z wcześniej leczonymi guzami podścieliskowymi przewodu pokarmowego (GIST). Wyniki, zaprezentowane podczas tegorocznego ASCO dotyczącegoi nowotworów przewodu pokarmowego (ASCO Gastrointestinal Cancers), wykazały obiecujące efekty terapeutyczne oraz dobrą tolerancję.
Badanie, prowadzone wieloośrodkowo, obejmowało 42 pacjentów z potwierdzonym histologicznie GIST i co najmniej jedną mierzalną zmianą wg kryteriów RECIST 1.1. Większość uczestników (83,3 proc.) przeszła wcześniej przynajmniej dwie terapie inhibitorami kinaz tyrozynowych (TKI, tyrosine kinase inhibitors), a u wszystkich stosowano wcześniej imatynib. Bezuclastinib w dawce 300 mg lub 600 mg oraz sunitynib w dawce 37,5 mg podawano codziennie. W części 2. badania pacjenci byli randomizowani 1 : 1 do grupy otrzymującej terapię skojarzoną lub monoterapię sunitynibem.
Połączenie bezuclastinibu i sunitynibu wykazało odsetek obiektywnej odpowiedzi (ORR) na poziomie 27,5 proc. w całej grupie, a 33 proc. u pacjentów wcześniej leczonych imatynibem.
Wskaźnik kontroli choroby (DCR) wyniósł 80 proc., a stabilizacja choroby wystąpiła u 57,5 proc. pacjentów. Mediana czasu wolnego od progresji choroby (PFS) w całej grupie (n = 42) wyniosła 10,2 miesiąca. W drugiej linii leczenia po imatynibie: 19,4 miesiąca. Trzech z siedmiu pacjentów, którzy otrzymali wcześniej tylko jeden TKI, pozostaje w leczeniu powyżej 19 miesięcy.
Leczenie było dobrze tolerowane, większość działań niepożądanych była łagodna i odwracalna.
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były: biegunka (69 proc.), zmęczenie (55 proc.), nadciśnienie (45 proc.), nudności (40 proc.), refluks żołądkowo-przełykowy (31 proc.), utrata apetytu (29 proc.).
Ciężkie zdarzenia, takie jak neutropenia, anemia czy podwyższone ALT/AST, występowały rzadko i były skutecznie kontrolowane. Redukcji dawki z powodu działań niepożądanych wymagało 29 proc. pacjentów, a mediana czasu trwania leczenia wynosiła 32 tygodnie.
Połączenie bezuclastinibu i sunitynibu nie tylko poprawiało wyniki leczenia w porównaniu z danymi historycznymi, ale także wykazywało profil bezpieczeństwa podobny do monoterapii sunitynibem. Wyniki te wskazują, że terapia skojarzona może być skuteczną opcją leczenia dla pacjentów z GIST, szczególnie tych, u których wcześniejsze linie leczenia okazały się nieskuteczne.
