Nowatorski lek dla pacjentów z kacheksją

Kacheksja dotyka wielu pacjentów onkologicznych, a jej przeciwdziałanie – oprócz leczenia choroby podstawowej – jest jednym z kluczowych czynników poprawiających jakość życia. Dlatego tak ważne wydaje się najnowsze doniesienie o skutecznej farmakoterapii, które przedstawiono na łamach „The New England Journal of Medicine”.

Według danych literaturowych choroby nowotworowe są główną przyczyną zgonów osób w wieku od 40 do 79 lat. W zależności od rodzaju nowotworu i jego stopnia zaawansowania aż około 80 proc. pacjentów doświadcza kacheksji, a co najmniej 20 proc. umrze z tego powodu. Badanie patofizjologii i opracowywanie metod skutecznego leczenia jest kierunkiem badań, które nie mogą zostać zmarginalizowane.

Wykazano, że poziom różnicującego czynnika wzrostu 15 (GDF-15), krążącej cytokiny, jest istotnie podwyższony u osób z kacheksją nowotworową. Początkowo w małym, otwartym badaniu fazy 1b ponsegromab, humanizowane przeciwciało monoklonalne hamujące GDF-15, skutkowało poprawą masy ciała, apetytu i aktywności fizycznej, a także obniżonym poziomem GDF-15 w surowicy. Wobec tych faktów nie można było przejść obojętnie, stąd kolejnym naturalnym krokiem stały się badania fazy II.

Pacjenci w grupach otrzymujących ponsegromab wykazywali znacznie większy przyrost masy ciała

Zespół brytyjskich badaczy przeprowadził randomizowane, trwające 12 tygodni badanie z podwójnie ślepą próbą, w którym 187 pacjentów z kacheksją nowotworową i podwyższonym poziomem GDF-15 w surowicy (≥1500 pg na mililitr) przydzielono losowo w stosunku 1 : 1 : 1 : 1 do grupy otrzymującej ponsegromab w dawce 100 mg, 200 mg lub 400 mg lub placebo, podawane podskórnie co 4 tygodnie w trzech dawkach. Spośród uczestników 40 proc. chorowało na niedrobnokomórkowego raka płuc, 32 proc. na raka trzustki, a 29 proc. na raka jelita grubego.

Po 12 tygodniach pacjenci w grupach otrzymujących ponsegromab wykazywali znacznie większy przyrost masy ciała niż pacjenci w grupie placebo, przy medianie różnicy między grupami wynoszącej 1,22 kg w grupie 100 mg, 1,92 kg w grupie 200 mg i 2,81 kg w grupie 400 mg. W grupie otrzymującej ponsegromab w dawce 400 mg w porównaniu z placebo zaobserwowano poprawę w zakresie nasilenia apetytu i objawów wyniszczenia, a także wzrost aktywności fizycznej. Działania niepożądane o dowolnej przyczynie zgłoszono u 70 proc. pacjentów w grupie otrzymującej ponsegromab i u 80 proc. pacjentów w grupie placebo.

Wśród pacjentów z kacheksją nowotworową hamowanie GDF-15 za pomocą ponsegromabu spowodowało większy przyrost masy ciała i ogólny poziom aktywności oraz zmniejszenie objawów kacheksji, co potwierdziło rolę GDF-15 jako czynnika wywołującego to częste i ciężkie powikłanie.