123RF
Nowe możliwości leczenia inhibitorami FGFR pacjentów z rakiem dróg żółciowych
Redaktor: Monika Stelmach
Data: 04.10.2022
Źródło: Katarzyna Stencel, ESMO Congress 2022, Abstrakt 59P
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
| Tagi: | inhibitor FGFR, rak dróg żółciowych, ESMO |
Terapie ukierunkowane na receptor czynnika wzrostu fibroblastów (fibroblast growth factor receptor – FGFR) okazały się ostatnio obiecującą strategią w leczeniu raka dróg żółciowych (CCA). Na kongresie ESMO 2022 przedstawiono wyniki badań wykazujące korzyści kliniczne z zastosowania dwóch nowych inhibitorów FGFR.
Obecnie stosowanie inhibitorów FGFR ogranicza się do 10–15% pacjentów z CCA, u których występują fuzje i rearanżacje FGFR2; pacjenci z guzami CCA, które zawierają inne amplifikacje i mutacje FGFR, nie kwalifikują się obecnie do tych terapii.
W otwartym badaniu II fazy FIDES-01 (NCT03230318) oceniającym aktywność przeciwnowotworową inhibitora kinazy FGFR1–3, derazantinibu, u pacjentów z nieoperacyjnym lub zaawansowanym wewnątrzwątrobowym CCA z fuzjami (FGFR2F; n = 103) lub mutacjami/amplifikacji [FGFR2MA; n = 44 (odpowiedź możliwa do oceny n = 31)], FGFR2, którzy otrzymali wcześniej co najmniej jedną chemioterapię, uzyskano odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR) wynoszący 22,3% (95% CI 14,7–31,6) u pacjentów z FGFR2F i 6,8% (95% CI 1,4–18,7) u pacjentów z FGFR2MA, wskaźnik kontroli choroby (DCR) odpowiednio 75,7% (95% CI 66,3–83,6) i 63,6% (95% CI 47,8–77,6), medianę przeżycia wolnego od progresji choroby (mPFS) odpowiednio 7,8 miesiąca (95% CI 5,5–8,3) i 3 miesiące (95% CI 3,5–16,7), a medianę przeżycia całkowitego (mOS) odpowiednio 17,2 miesiąca (95% CI 12,5–22,4) i 15,9 miesiąca (95% CI 8,4 – niemożliwe do oceny).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (dowolnego stopnia/stopnia ≥3) były hiperfosfatemia (35%/4%), osłabienie/zmęczenie (33%/4%), nudności (32%/1%), zwiększenie aktywności aminotransferaz (29%/12%), suchość w ustach (27%/0%) i suchość oczu (24%/0%). Toksyczności w obrębie paznokci związane z leczeniem derazantynibem (7,5%), zdarzenia dotyczące siatkówki (1,4%), zapalenie jamy ustnej (2%) i erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa (PPE; 1,4%) występowały rzadko.
Wyniki z pierwszego na ludziach badania I/II fazy RLY-4008, z wysoce selektywnym inhibitorem FGFR2 nowej generacji u wcześniej nieleczonych inhibitorem FGFR pacjentów z CCA z fuzjami lub rearanżacjami FGFR2 (NCT04526106) wykazały ORR wynoszący 63% (24/38; 95% CI 46,0–78,2%) dla wszystkich dawek, przy czym odpowiedź utrzymywała się u 19 pacjentów. U pacjentów, którzy otrzymali dawkę zalecaną w badaniu II fazy (RP2D), tj.70 mg raz na dobę, ORR wyniósł 88,2% (15/17; 95% CI 63,6–98,5), z utrzymującą się odpowiedzią u wszystkich 15 pacjentów. Mediana czasu do uzyskania odpowiedzi wyniosła 1,8 miesiąca.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi odnotowanymi podczas leczenia w RP2D były: toksyczność paznokci niskiego stopnia (43%), zapalenie jamy ustnej (42%), PPE (35%) i suchość w ustach (25%).
Do tej pory leczenie inhibitorami FGFR było zarezerwowane dla pacjentów, u których nie powiodła się chemioterapia. W opinii ekspertów, biorąc pod uwagę zaobserwowane dobre odpowiedzi, interesujące byłoby ustalenie, czy leki te mogą być stosowane w pierwszej linii leczenia. Być może dowiemy się tego z prowadzonego obecnie badania klinicznego III fazy.
W otwartym badaniu II fazy FIDES-01 (NCT03230318) oceniającym aktywność przeciwnowotworową inhibitora kinazy FGFR1–3, derazantinibu, u pacjentów z nieoperacyjnym lub zaawansowanym wewnątrzwątrobowym CCA z fuzjami (FGFR2F; n = 103) lub mutacjami/amplifikacji [FGFR2MA; n = 44 (odpowiedź możliwa do oceny n = 31)], FGFR2, którzy otrzymali wcześniej co najmniej jedną chemioterapię, uzyskano odsetek obiektywnych odpowiedzi (ORR) wynoszący 22,3% (95% CI 14,7–31,6) u pacjentów z FGFR2F i 6,8% (95% CI 1,4–18,7) u pacjentów z FGFR2MA, wskaźnik kontroli choroby (DCR) odpowiednio 75,7% (95% CI 66,3–83,6) i 63,6% (95% CI 47,8–77,6), medianę przeżycia wolnego od progresji choroby (mPFS) odpowiednio 7,8 miesiąca (95% CI 5,5–8,3) i 3 miesiące (95% CI 3,5–16,7), a medianę przeżycia całkowitego (mOS) odpowiednio 17,2 miesiąca (95% CI 12,5–22,4) i 15,9 miesiąca (95% CI 8,4 – niemożliwe do oceny).
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (dowolnego stopnia/stopnia ≥3) były hiperfosfatemia (35%/4%), osłabienie/zmęczenie (33%/4%), nudności (32%/1%), zwiększenie aktywności aminotransferaz (29%/12%), suchość w ustach (27%/0%) i suchość oczu (24%/0%). Toksyczności w obrębie paznokci związane z leczeniem derazantynibem (7,5%), zdarzenia dotyczące siatkówki (1,4%), zapalenie jamy ustnej (2%) i erytrodyzestezja dłoniowo-podeszwowa (PPE; 1,4%) występowały rzadko.
Wyniki z pierwszego na ludziach badania I/II fazy RLY-4008, z wysoce selektywnym inhibitorem FGFR2 nowej generacji u wcześniej nieleczonych inhibitorem FGFR pacjentów z CCA z fuzjami lub rearanżacjami FGFR2 (NCT04526106) wykazały ORR wynoszący 63% (24/38; 95% CI 46,0–78,2%) dla wszystkich dawek, przy czym odpowiedź utrzymywała się u 19 pacjentów. U pacjentów, którzy otrzymali dawkę zalecaną w badaniu II fazy (RP2D), tj.70 mg raz na dobę, ORR wyniósł 88,2% (15/17; 95% CI 63,6–98,5), z utrzymującą się odpowiedzią u wszystkich 15 pacjentów. Mediana czasu do uzyskania odpowiedzi wyniosła 1,8 miesiąca.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi odnotowanymi podczas leczenia w RP2D były: toksyczność paznokci niskiego stopnia (43%), zapalenie jamy ustnej (42%), PPE (35%) i suchość w ustach (25%).
Do tej pory leczenie inhibitorami FGFR było zarezerwowane dla pacjentów, u których nie powiodła się chemioterapia. W opinii ekspertów, biorąc pod uwagę zaobserwowane dobre odpowiedzi, interesujące byłoby ustalenie, czy leki te mogą być stosowane w pierwszej linii leczenia. Być może dowiemy się tego z prowadzonego obecnie badania klinicznego III fazy.
