Nowy lek, wykazujący aktywność w raku jelita grubego z przerzutami
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 01.06.2015
Źródło: NEJM, 14 maja 2015
Nowy lek TAS-102 wykazał niewielką aktywność, poprawiającą przeżycie chorych na raka jelita grubego, ale dotyczyło to chorych z chorobą nawrotową i oporną na standardowe sposoby leczenia. 14. maja 2015 roku w NEJM opublikowano wyniki badania 3 fazy RECOURSE, przedstawione po raz pierwszy na Światowym Kongresie Nowotworów Przewodu Pokarmowego.
We wszystkich podgrupach chorych w tym badaniu, otrzymujących lek TAS-102, doszło do „klinicznie istotnego” wydłużenia przeżycia całkowitego (OS) w porównaniu z placebo. Mediana OS w grupie leczonej TAS-102 w porównaniu z placebo wyniosła 7,1 vs 5,3 miesięcy, z HR dla zgonu w grupie leczonej TAS-102 wynoszącym 0,68 (p <0,001).
Co ważniejsze, aktywność leku wykazano w populacji, w której polowa chorych zakończyła już leczenie fluoropirymidynami, takimi jak 5-fluorouracyl (5-FU) lub kapecytabiną (Xeloda) bez uzyskania korzyści.
Badacze podkreślili, że fakt korzystnego działania TAS-102 w tej grupie chorych potwierdza, że lek ten działa w odmienny i niezależny od fluoropirymidyn sposób. Przekonującym faktem jest również odnotowanie aktywności leku we wszystkich podgrupach chorych.
Krzywe przeżycia rozdzielały się bardzo wcześnie. Leczenie TAS-102 prowadziło do 32% redukcji ryzyka zgonu w porównaniu z placebo w populacji intensywnie leczonych już wcześniej chorych.
TAS-102 jest lekiem doustnym, będącym skojarzeniem triflurydyny (analogu kwasu nukleinowego opartego na tymidynie) oraz chlorowodorku tipiracylu, będącego inhibitorem fosforylazy tymidynowej. W badaniach klinicznych prowadzonych początkowo w Japonii, a później w USA wykazano aktywność leku u chorych z opornym na leczenie rakiem jelita grubego.
Zespół dr. Mayera przeprowadził 32 kolejne badania kliniczne fazy 3, analizujące skuteczność i bezpieczeństwo TAS-102 u chorych z 13 krajów, w tym Australii, Japonii, Stanów Zjednoczonych i Europy. U wszystkich 800 chorych rozpoznano raka jelita grubego z przerzutami, opornego na standardowe sposoby leczenia, takie jak fluoropirymidyny, oksaliplatyna, irynotekan czy bewacyzumab.
Uczestników badania przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy otrzymującej TAS-102 lub placebo.
Po 6 i 12 miesiącach leczenia żyło więcej chorych w grupie leczonej TAS-102 niż w grupie placebo (odpowiednio 58% vs 44% oraz 27% vs 18%). Ponadto u mniejszej liczby chorych w grupie leczonej TAS-102 doszło do progresji choroby lub zgonu (88% vs 94%).
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby była większa w grupie leczonej TAS-102 (2,0 vs 1,7 miesiąca, HR 0,48; p <0,001).
Spośród wszystkich uczestników badania u 760 oceniono odpowiedź guza (502 w grupie leczonej TAS-102 i 258 w grupie placebo). W grupie leczonej TAS-102 odpowiedź częściową uzyskało 8 chorych, natomiast odpowiedź całkowita odnotowano u 1 chorego w grupie placebo. Daje to odsetek obiektywnych odpowiedzi wynoszący 1,6% w grupie leczonej TAS-102 i 0,4% w grupie placebo (p=0,29). Po 6 miesiącach obserwacji więcej chorych grupie leczonej TAS-102 uzyskało kontrole choroby w porównaniu z placebo (całkowita i częściowa odpowiedź, stabilizacja choroby) (44% vs 16%; p <0,001).
Działania niepożądane co najmniej 3 stopnia były częstsze w grupie leczonej TAS-102 niż w grupie placebo (69% vs 52%).Najczęstszym, klinicznie istotnym działanie związanym z leczeniem TAS-102 była neutropenia, która wystąpiła u 38% leczonych i leukopenia, którą odnotowano u 21% chorych. U 4% chorych leczonych TAS-102 doszło do gorączki neutropenicznej, a 1 zgon określono jako związany z leczeniem TAS-102.
Następnym etapem będą badania, mające na celu oceną przydatności TAS-102 w leczeniu wcześniejszych stadiów zaawansowania choroby.
Co ważniejsze, aktywność leku wykazano w populacji, w której polowa chorych zakończyła już leczenie fluoropirymidynami, takimi jak 5-fluorouracyl (5-FU) lub kapecytabiną (Xeloda) bez uzyskania korzyści.
Badacze podkreślili, że fakt korzystnego działania TAS-102 w tej grupie chorych potwierdza, że lek ten działa w odmienny i niezależny od fluoropirymidyn sposób. Przekonującym faktem jest również odnotowanie aktywności leku we wszystkich podgrupach chorych.
Krzywe przeżycia rozdzielały się bardzo wcześnie. Leczenie TAS-102 prowadziło do 32% redukcji ryzyka zgonu w porównaniu z placebo w populacji intensywnie leczonych już wcześniej chorych.
TAS-102 jest lekiem doustnym, będącym skojarzeniem triflurydyny (analogu kwasu nukleinowego opartego na tymidynie) oraz chlorowodorku tipiracylu, będącego inhibitorem fosforylazy tymidynowej. W badaniach klinicznych prowadzonych początkowo w Japonii, a później w USA wykazano aktywność leku u chorych z opornym na leczenie rakiem jelita grubego.
Zespół dr. Mayera przeprowadził 32 kolejne badania kliniczne fazy 3, analizujące skuteczność i bezpieczeństwo TAS-102 u chorych z 13 krajów, w tym Australii, Japonii, Stanów Zjednoczonych i Europy. U wszystkich 800 chorych rozpoznano raka jelita grubego z przerzutami, opornego na standardowe sposoby leczenia, takie jak fluoropirymidyny, oksaliplatyna, irynotekan czy bewacyzumab.
Uczestników badania przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy otrzymującej TAS-102 lub placebo.
Po 6 i 12 miesiącach leczenia żyło więcej chorych w grupie leczonej TAS-102 niż w grupie placebo (odpowiednio 58% vs 44% oraz 27% vs 18%). Ponadto u mniejszej liczby chorych w grupie leczonej TAS-102 doszło do progresji choroby lub zgonu (88% vs 94%).
Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby była większa w grupie leczonej TAS-102 (2,0 vs 1,7 miesiąca, HR 0,48; p <0,001).
Spośród wszystkich uczestników badania u 760 oceniono odpowiedź guza (502 w grupie leczonej TAS-102 i 258 w grupie placebo). W grupie leczonej TAS-102 odpowiedź częściową uzyskało 8 chorych, natomiast odpowiedź całkowita odnotowano u 1 chorego w grupie placebo. Daje to odsetek obiektywnych odpowiedzi wynoszący 1,6% w grupie leczonej TAS-102 i 0,4% w grupie placebo (p=0,29). Po 6 miesiącach obserwacji więcej chorych grupie leczonej TAS-102 uzyskało kontrole choroby w porównaniu z placebo (całkowita i częściowa odpowiedź, stabilizacja choroby) (44% vs 16%; p <0,001).
Działania niepożądane co najmniej 3 stopnia były częstsze w grupie leczonej TAS-102 niż w grupie placebo (69% vs 52%).Najczęstszym, klinicznie istotnym działanie związanym z leczeniem TAS-102 była neutropenia, która wystąpiła u 38% leczonych i leukopenia, którą odnotowano u 21% chorych. U 4% chorych leczonych TAS-102 doszło do gorączki neutropenicznej, a 1 zgon określono jako związany z leczeniem TAS-102.
Następnym etapem będą badania, mające na celu oceną przydatności TAS-102 w leczeniu wcześniejszych stadiów zaawansowania choroby.
