Ocena skuteczności sekwencji podawania leków w kolejnych liniach leczenia przerzutowego raka jelita grubego w badaniu FIRE-3
Autor: Aleksandra Lang
Data: 10.12.2015
Źródło: Modest DP et al. „Impact of Subsequent Therapies on Outcome of the FIRE-3/AIO KRK0306 Trial: First-Line Therapy With FOLFIRI Plus Cetuximab or Bevacizumab in Patients With KRAS Wild-Type Tumors in Metastatic Colorectal Cancer.” J Clin Oncol 33:3718-3726.
Standardowym leczeniem raka jelita grubego w IV stopniu zaawansowania jest chemioterapia oparta na fluorouracylu z oksaliplatyną lub irynotekanem. W przypadku braku mutacji RAS – tzw. typ dziki (wild-type) możliwe jest zastosowanie przeciwciał przeciwko EGFR (epidermal growth factor receptor) lub przeciwko VEGF (vascular endothelial growth factor).
Podejścia te porównano w dwóch randomizowanych badaniach III fazy – FIRE-3 i CALGB 80405. Badanie FIRE-3 wykazało przewagę w zakresie przeżycia całkowitego (OS – overall survival) w ramieniu cetuksymabu, szczególnie w grupie chorych bez mutacji RAS. W badaniu CALGB 80405 mimo podobieństwa w zakresie odsetka odpowiedzi (RR – response rate) i przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression-free survival) nie stwierdzono podobnej zależności. Wysnuto teorię, że druga i trzecia linia leczenia mogą mieć wpływ na OS, a sekwencja stosowanych leków poprzez zmianę biologii nowotworu może wpływać na skuteczność późniejszych linii leczenia i jego wyniki.
W prezentowanym badaniu oceniano wybór i skuteczność leków zastosowanych w kolejnych liniach leczenia u chorych biorących udział w badaniu FIRE-3. W ramieniu A badania podawano FOLFIRI i cetuksymab, a w ramieniu B FOLFIRI i bewacyzumab. Spośród 592 chorych w populacji „intent-to-treat” 414 (69,9%) otrzymało leczenie drugiej linii, a 256 (43,2%) trzeciej linii. W kolejnych liniach leczenia 47,1% chorych leczonych w ramieniu A otrzymało bewacyzumab, a 52,2% chorych leczonych w ramieniu B otrzymało cetuksymab lub panitumumab. Oksaliplatynę zastosowano u 55,9% chorych z ramienia A i 53,2% chorych z ramienia B. Leczenie drugiej linii stosowano średnio 5,0 miesiąca w ramieniu A i 3,2 miesiąca w ramieniu B (p<0,001). PFS liczony od dnia rozpoczęcia leczenia drugiej linii w ramieniu A i B wyniósł odpowiednio 6,5 miesiąca i 4,7 miesiąca (p<0,001), a OS odpowiednio 16,3 miesiąca i 13,2 miesiąca (p=0,0021).
Autorzy pracy uważają, że sekwencyjne podawanie przeciwciał anty-EGFR, a następnie anty-VEGF daje korzystniejsze efekty niż odwrotna sekwencja. Przemawiają za tym doświadczenia na zwierzętach, gdzie oporności na cetuksymab towarzyszył wzrost ekspresji VEGF.(al)
W prezentowanym badaniu oceniano wybór i skuteczność leków zastosowanych w kolejnych liniach leczenia u chorych biorących udział w badaniu FIRE-3. W ramieniu A badania podawano FOLFIRI i cetuksymab, a w ramieniu B FOLFIRI i bewacyzumab. Spośród 592 chorych w populacji „intent-to-treat” 414 (69,9%) otrzymało leczenie drugiej linii, a 256 (43,2%) trzeciej linii. W kolejnych liniach leczenia 47,1% chorych leczonych w ramieniu A otrzymało bewacyzumab, a 52,2% chorych leczonych w ramieniu B otrzymało cetuksymab lub panitumumab. Oksaliplatynę zastosowano u 55,9% chorych z ramienia A i 53,2% chorych z ramienia B. Leczenie drugiej linii stosowano średnio 5,0 miesiąca w ramieniu A i 3,2 miesiąca w ramieniu B (p<0,001). PFS liczony od dnia rozpoczęcia leczenia drugiej linii w ramieniu A i B wyniósł odpowiednio 6,5 miesiąca i 4,7 miesiąca (p<0,001), a OS odpowiednio 16,3 miesiąca i 13,2 miesiąca (p=0,0021).
Autorzy pracy uważają, że sekwencyjne podawanie przeciwciał anty-EGFR, a następnie anty-VEGF daje korzystniejsze efekty niż odwrotna sekwencja. Przemawiają za tym doświadczenia na zwierzętach, gdzie oporności na cetuksymab towarzyszył wzrost ekspresji VEGF.(al)
