Ograniczona kardiotoksyczność pertuzumabu z trastuzumabem po chemioterapii u chorych na HER2-dodatniego raka piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 03.04.2018
Źródło: Annals of Oncology/KS
Zgodnie z opublikowanymi w Annals of Oncology wynikami badania II fazy BERENICE, nie odnotowano wśród uczestniczących w nim chorych na HER-2 dodatniego raka piersi żadnych nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa układu krążenia w trakcie leczenia skojarzonego pertuzumabem i trastuzumabem po chemioterapii neoadiuwantowej.
Do opisanego badania II fazy włączano chore na miejscowo zaawansowanego, zapalnego lub wczesnego HER2-dodatniego raka piersi z prawidłowymi początkowymi parametrami czynności układu krążenia. Chore w kohorcie A (n=199) otrzymywały 4 cykle doksorubicyny o wysokiej gęstości dawki i cyklofosfamidu, a następnie 12 standardowych cykli z paklitakselem z 4 standardowymi cyklami z trastuzumabem i pertuzumabem. Chore w kohorcie A (n=198) otrzymały 4 cykle fluorouracyl/epirubicyna/cyklofosfamid, a następnie 4 cykle z docetakselem z 4 standardowymi cyklami z trastuzumabem i pertuzumabem.
Okres obserwacji wynosił 14,5 i 15,1 miesiąca odpowiednio w kohorcie A i B. U trzech chorych w kohorcie A (1,5%) odnotowano niewydolność serca klasy III/IV wg klasyfikacji NYHA (New York Heart Association), u 1 chorej odnotowano 2 zdarzenia. U żadnej chorej w kohorcie B nie stwierdzono zdarzeń związanych z niewydolnością serca.
U 13 chorych w kohorcie A (6,5%) doszło do co najmniej jednego epizodu zmniejszenia frakcji wyrzutowej lewej komory (left ventricular ejection fraction, LVEF), natomiast u 4 chorych w kohorcie B (2,0%) odnotowano co najmniej jeden epizod zmniejszenia LVEF, przy czym 1 na 4 epizody miał miejsce przed neoadiuwantowym leczeniem anty-HER2. Tylko u 2 chorych w kohorcie A I jednej chorej w kohorcie B potwierdzono zmniejszenia LVEF na podstawie co najmniej 2 kolejnych odczytów wykazujących obniżone wartości.
Poza toksycznościami ze strony układu krążenia najczęstsze działania niepożądane wszystkich stopni obejmowały nudności, biegunkę i wyłysienie. Najczęstsze działania niepożądane stopnia 3/4 obejmowały gorączkę neutropeniczną i neutropenię. Nie odnotowano działań niepożądanych 5 stopnia.
Odsetek patologicznych odpowiedzi całkowitych (pathologic complete response, pCR) wyniósł 61,8% w kohorcie A i 60,7% w kohorcie B, a odsetki te były większe u chorych z nowotworem bez ekspresji receptora hormonalnego.
Jak podsumowali badacze, leczenie pertuzumabem, trastuzumabem i schematami chemioterapii zawierającymi antracykliny w terapii neoadiuwantowej chorych na wczesnego raka piersi wykazało ogólny i kardiologiczny profil bezpieczeństwa, a także odsetki pCR zgodne z uzyskanymi we wcześniejszych badaniach klinicznych z pertuzumabem.
Okres obserwacji wynosił 14,5 i 15,1 miesiąca odpowiednio w kohorcie A i B. U trzech chorych w kohorcie A (1,5%) odnotowano niewydolność serca klasy III/IV wg klasyfikacji NYHA (New York Heart Association), u 1 chorej odnotowano 2 zdarzenia. U żadnej chorej w kohorcie B nie stwierdzono zdarzeń związanych z niewydolnością serca.
U 13 chorych w kohorcie A (6,5%) doszło do co najmniej jednego epizodu zmniejszenia frakcji wyrzutowej lewej komory (left ventricular ejection fraction, LVEF), natomiast u 4 chorych w kohorcie B (2,0%) odnotowano co najmniej jeden epizod zmniejszenia LVEF, przy czym 1 na 4 epizody miał miejsce przed neoadiuwantowym leczeniem anty-HER2. Tylko u 2 chorych w kohorcie A I jednej chorej w kohorcie B potwierdzono zmniejszenia LVEF na podstawie co najmniej 2 kolejnych odczytów wykazujących obniżone wartości.
Poza toksycznościami ze strony układu krążenia najczęstsze działania niepożądane wszystkich stopni obejmowały nudności, biegunkę i wyłysienie. Najczęstsze działania niepożądane stopnia 3/4 obejmowały gorączkę neutropeniczną i neutropenię. Nie odnotowano działań niepożądanych 5 stopnia.
Odsetek patologicznych odpowiedzi całkowitych (pathologic complete response, pCR) wyniósł 61,8% w kohorcie A i 60,7% w kohorcie B, a odsetki te były większe u chorych z nowotworem bez ekspresji receptora hormonalnego.
Jak podsumowali badacze, leczenie pertuzumabem, trastuzumabem i schematami chemioterapii zawierającymi antracykliny w terapii neoadiuwantowej chorych na wczesnego raka piersi wykazało ogólny i kardiologiczny profil bezpieczeństwa, a także odsetki pCR zgodne z uzyskanymi we wcześniejszych badaniach klinicznych z pertuzumabem.
