Optymalne stężenie witaminy D3 oraz optymalna podaż magnezu są związane z lepszym rokowaniem u pacjentów z rakiem jelita grubego.
Autor: Anna Soboń
Data: 18.05.2020
Źródło: American Journal of Clinical Nutrition
Opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński
Opracował: lek. med. Mikołaj Kamiński
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | rak jelita grubego, magnez, Wapń, witamina D, kalcyferol, rokowanie |
Na łamach American Journal of Clinical Nutrition ukazały się wyniki holenderskiej w pracy obserwacyjnej, w której oceniono związek pomiędzy stężeniem witaminy D3, magnezu oraz wapnia a śmiertelnością ze wszystkich przyczyn u pacjentów z rakiem jelita grubego.
Do badania włączono 1169 pacjentów z nowo rozpoznanym rakiem jelita grubego w stadium I-III. U każdego z pacjentów oceniono stężenie witaminy D3, magnezu oraz wapnia w surowicy krwi jak również podaż tych związków z pokarmem i suplementami diety.
Niedobór witaminy D3 (< 30 nmol/litr) był związany z całkowitą śmiertelnością, ale była to relacja na granicy istotności statystycznej (HR = 1,46; 95% CI: 0,92-2,32; p = 0,08). Pacjenci z większą podażą magnezu również mieli mniejsze ryzyko śmierci w okresie obserwacji (trzeci kwartyl vs. pierwszy kwartyl: HR=0,55; 95% CI: 0,32–0,95; czwarty kwartyl vs. pierwszy kwartyl: HR=0,65 95% CI: 0,35–1,21). Ponadto, zaobserwowano, że pacjenci z stężeniem witaminy D w powyżej 50 nmol/litr oraz z wyższą podażą magnezu (górna połowa podaży w populacji tj. 364 mg/dzień i więcej) charakteryzowali się mniejszym ryzykiem śmierci w trakcie obserwacji w porównaniu z pacjentami o stężeniu witaminy D poniżej 50 nmol/litr oraz niższą podażą magnezu (HR=0,53; 95% CI: 0,31–0,89). Nie zaobserwowano związku między stężeniem wapnia, a śmiertelnością. Ponadto, w przypadku żadnego z analizowanych czynników nie wykryto związku między stężeniem, a ryzykiem nawrotu nowotworu.
Wyniki opisywanego badania wskazują, że adekwatny poziom witaminy D3 oraz podaż magnezu powyżej 364 miligramów dziennie były związane z mniejszym ryzykiem śmiertelności u pacjentów z rakiem jelita grubego. Jednakże, badanie nie wskazuje na mechanizm mogący tłumaczyć zaobserwowane relacje. Ze względu na ogólne dobroczynne działanie witaminy D3 należy pamiętać o jej suplementacji w okresie od października do końca kwietnia.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)
Niedobór witaminy D3 (< 30 nmol/litr) był związany z całkowitą śmiertelnością, ale była to relacja na granicy istotności statystycznej (HR = 1,46; 95% CI: 0,92-2,32; p = 0,08). Pacjenci z większą podażą magnezu również mieli mniejsze ryzyko śmierci w okresie obserwacji (trzeci kwartyl vs. pierwszy kwartyl: HR=0,55; 95% CI: 0,32–0,95; czwarty kwartyl vs. pierwszy kwartyl: HR=0,65 95% CI: 0,35–1,21). Ponadto, zaobserwowano, że pacjenci z stężeniem witaminy D w powyżej 50 nmol/litr oraz z wyższą podażą magnezu (górna połowa podaży w populacji tj. 364 mg/dzień i więcej) charakteryzowali się mniejszym ryzykiem śmierci w trakcie obserwacji w porównaniu z pacjentami o stężeniu witaminy D poniżej 50 nmol/litr oraz niższą podażą magnezu (HR=0,53; 95% CI: 0,31–0,89). Nie zaobserwowano związku między stężeniem wapnia, a śmiertelnością. Ponadto, w przypadku żadnego z analizowanych czynników nie wykryto związku między stężeniem, a ryzykiem nawrotu nowotworu.
Wyniki opisywanego badania wskazują, że adekwatny poziom witaminy D3 oraz podaż magnezu powyżej 364 miligramów dziennie były związane z mniejszym ryzykiem śmiertelności u pacjentów z rakiem jelita grubego. Jednakże, badanie nie wskazuje na mechanizm mogący tłumaczyć zaobserwowane relacje. Ze względu na ogólne dobroczynne działanie witaminy D3 należy pamiętać o jej suplementacji w okresie od października do końca kwietnia.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny)
