Pacjenci z mutacją BRAF chorzy na czerniaka rokują lepiej
Autor: Aleksandra Lang
Data: 03.06.2016
Źródło: Medscape/MK,AL
Pacjenci poddawani stereotaktycznej radiochirurgii SRS z powodu przerzutów czerniaka do mózgu i ci, którzy są nosicielami mutacji BRAF i równocześnie są leczeni inhibitorami BRAF, uzyskują znaczące wydłużenie przeżycia całkowitego w porównaniu z osobami bez mutacji, ale korzyści wydają się być związane raczej z terapią inhibitorami BRAF w czasie lub po pierwszej procedurze SRS niż przed nią.
Jak podaje Medscape, obecne badanie dowodzi, że terapia skojarzona inhibitorami BRAF i SRS wpływa na lepsze wyniki przeżycia całkowitego niż sama SRS, szczególnie u pacjentów z chorobą kontrolowaną i mniejszą liczbą przerzutów. Autorzy badania przekonują, że ich próba jest największym badaniem klinicznym określającym wpływ mutacji BRAF i leczenia inhibitorami BRAF na wyniki przeżycia u pacjentów z przerzutami mózgowymi czerniaka poddanych SRS.
Przerzuty do mózgu dotyczą około 25-50 proc. chorych z zaawansowanym czerniakiem i rokowania w tych przypadkach są złe. Przeżycie całkowite wynosi od 3 do 6 miesięcy po diagnozie przerzutów do mózgu. Od 20 do 50 proc. chorych z czerniakiem jest narażonych na chorobę wewnątrzczaszkową.
Terapia SRS wydłuża przeżycie całkowite od 5 do 11 miesięcy, a w przypadku pacjentów będących nosicielami mutacji BRAF V600E (reprezentowanej przez około 50 proc. chorych z czerniakiem) terapia inhibitorami BRAF w sposób odrębny wykazała w randomizowanych, kontrolowanych badaniach dalszą poprawę przeżycia wolnego od progresji i przeżycia całkowitego. Jednakże te badania wykluczały chorych z przerzutami do mózgu.
Nowe badanie miało na celu ewaluację potencjalnych efektów terapii inhibitorami BRAF na przeżycie całkowite u chorych z zaawansowanym czerniakiem leczonych także SRS z powodu przerzutów do mózgu.
Analiza obejmowała dane prospektywne 80 chorych z zaawansowanym czerniakiem i dotyczyła 410 guzów, które były leczone SRS między rokiem 2012 a 2015. Pacjenci wykazujący mutację BRAF byli zazwyczaj kwalifikowani do terapii inhibitorami BRAF, w tym dabrafenibem, vemurafenibem, lub terapii skojarzonej dabrafenibem/trametynibem, podczas gdy ci bez mutacji byli leczeni ipilimumabem, nivolumabem lub pembrolizumabem.
Chociaż mediana przeżycia całkowitego od czasu pierwszej procedury SRS wyniosła 6,7 miesiąca, pacjenci z mutacją BRAF leczeni inhibitorami BRAF uzyskali medianę przeżycia 11,2 miesiąca w porównaniu z 4,5 miesiąca dla chorych bez mutacji.
Wskaźniki przeżycia chorych z mutacją i leczonych inhibitorami BRAF i SRS wyniosły 54 proc. przez 6 miesięcy i 41 proc. przez 12 miesięcy po SRS, gdy tymczasem w wypadku pacjentów bez mutacji uzyskano znacząco gorsze rezultaty przeżycia – 28 proc. w ciągu 6 miesięcy i 19 procent w ciągu 12 miesięcy.
Co więcej, badacze wykazali, że czas rozpoczęcia terapii inhibitorami BRAF ma znaczenie. Pacjenci otrzymujący terapię inhibitorami BRAF w czasie lub po SRS uzyskali lepsze przeżycia niż ci, którzy otrzymali ją przed SRS. Nie stwierdzono różnicy między leczonymi inhibitorami BRAF przed SRS i tymi, którzy nigdy nie byli leczeni inhibitorami BRAF.
Wielowariantowa analiza wykazała, że najsilniejszym czynnikiem predykcyjnym wśród tych chorych była liczba przerzutów do mózgu, systemowy status choroby i sprawność ogólna.
Pacjenci z mutacją BRAF raczej byli młodsi i bardziej sprawni. Jednak te dwie grupy nie różniły się pod względem takich czynników, jak m.in. wcześniejsze operacje, radioterapia całego mózgu, rozległość choroby. Badacze podkreślają, że po raz pierwszy wykazali medianę przeżycia chorych z czerniakiem przekraczającą rok. Jak twierdzą, pacjenci żyją dłużej w wyniku większej efektywności terapii systemowej, ale obserwacja i prowadzenie schorzenia wewnątrzczaszkowego stanowią coraz ważniejszy element.
Przerzuty do mózgu dotyczą około 25-50 proc. chorych z zaawansowanym czerniakiem i rokowania w tych przypadkach są złe. Przeżycie całkowite wynosi od 3 do 6 miesięcy po diagnozie przerzutów do mózgu. Od 20 do 50 proc. chorych z czerniakiem jest narażonych na chorobę wewnątrzczaszkową.
Terapia SRS wydłuża przeżycie całkowite od 5 do 11 miesięcy, a w przypadku pacjentów będących nosicielami mutacji BRAF V600E (reprezentowanej przez około 50 proc. chorych z czerniakiem) terapia inhibitorami BRAF w sposób odrębny wykazała w randomizowanych, kontrolowanych badaniach dalszą poprawę przeżycia wolnego od progresji i przeżycia całkowitego. Jednakże te badania wykluczały chorych z przerzutami do mózgu.
Nowe badanie miało na celu ewaluację potencjalnych efektów terapii inhibitorami BRAF na przeżycie całkowite u chorych z zaawansowanym czerniakiem leczonych także SRS z powodu przerzutów do mózgu.
Analiza obejmowała dane prospektywne 80 chorych z zaawansowanym czerniakiem i dotyczyła 410 guzów, które były leczone SRS między rokiem 2012 a 2015. Pacjenci wykazujący mutację BRAF byli zazwyczaj kwalifikowani do terapii inhibitorami BRAF, w tym dabrafenibem, vemurafenibem, lub terapii skojarzonej dabrafenibem/trametynibem, podczas gdy ci bez mutacji byli leczeni ipilimumabem, nivolumabem lub pembrolizumabem.
Chociaż mediana przeżycia całkowitego od czasu pierwszej procedury SRS wyniosła 6,7 miesiąca, pacjenci z mutacją BRAF leczeni inhibitorami BRAF uzyskali medianę przeżycia 11,2 miesiąca w porównaniu z 4,5 miesiąca dla chorych bez mutacji.
Wskaźniki przeżycia chorych z mutacją i leczonych inhibitorami BRAF i SRS wyniosły 54 proc. przez 6 miesięcy i 41 proc. przez 12 miesięcy po SRS, gdy tymczasem w wypadku pacjentów bez mutacji uzyskano znacząco gorsze rezultaty przeżycia – 28 proc. w ciągu 6 miesięcy i 19 procent w ciągu 12 miesięcy.
Co więcej, badacze wykazali, że czas rozpoczęcia terapii inhibitorami BRAF ma znaczenie. Pacjenci otrzymujący terapię inhibitorami BRAF w czasie lub po SRS uzyskali lepsze przeżycia niż ci, którzy otrzymali ją przed SRS. Nie stwierdzono różnicy między leczonymi inhibitorami BRAF przed SRS i tymi, którzy nigdy nie byli leczeni inhibitorami BRAF.
Wielowariantowa analiza wykazała, że najsilniejszym czynnikiem predykcyjnym wśród tych chorych była liczba przerzutów do mózgu, systemowy status choroby i sprawność ogólna.
Pacjenci z mutacją BRAF raczej byli młodsi i bardziej sprawni. Jednak te dwie grupy nie różniły się pod względem takich czynników, jak m.in. wcześniejsze operacje, radioterapia całego mózgu, rozległość choroby. Badacze podkreślają, że po raz pierwszy wykazali medianę przeżycia chorych z czerniakiem przekraczającą rok. Jak twierdzą, pacjenci żyją dłużej w wyniku większej efektywności terapii systemowej, ale obserwacja i prowadzenie schorzenia wewnątrzczaszkowego stanowią coraz ważniejszy element.
