Paklitaksel i inhibitor kinazy Aurory A w leczeniu rozsianego raka piersi

Połączenie paklitakselu z inhibitorem kinazy Aurory A może poprawiać przebieg rozsianego nowotworu piersi niewykazującego ekspresji receptorów progesteronowych lub receptora ERBB2 – wynika z badań, które opublikowano na łamach „JAMA".

Kinaza Aurora A reguluje proces mitozy. Obserwuje się, że wysoka ekspresja tej kinazy wiąże się z gorszym rokowaniem w raku piersi niewykazującym ekspresji w genie ERBB2 (dawniej HER2). Do tego wysoka ekspresja kinazy Aurora A jest związana z opornością na taksany. Na łamach „JAMA Network Open" ukazały się wyniki badania klinicznego, w którym pacjentki z rozsianym rakiem piersi potrójnie ujemnym lub jedynie dodatnim receptorem dla estrogenów randomizowano w równych proporcjach do grup: paklitaksel lub paklitaksel z doustnym alisertibem – inhibitorem kinazy Aurory A.

W sumie 169 osób otrzymało leczenie. Jedynie 35 kobiet spośród całej grupy cierpiało z powodu trójnegatywnego raka piersi. Mediana czasu wolnego od progresji w grupie interwencyjnej wyniosła 10,2 miesiąca, a w grupie kontrolnej 7,2 miesiąca (HR = 0,56; 95% CI: 0,37–0,84).

Okazuje się, że efekt leczenia nie wpłynął na czas ogólnego przeżycia: mediana czasu przeżycia w grupie interwencyjnej wyniosła 26,3 miesiąca, podczas gdy w grupie kontrolnej 25,1 (HR = 0,89; 95% CI: 0,58–1,38). Poważne zdarzenia niepożądane częściej obserwowano w grupie interwencyjnej w porównaniu z grupą kontrolną. Występowały: neutropenia (60% vs. 14%), anemia (10% vs. 1%) oraz biegunka (11% vs. 0%). Jedna z pacjentek z grupy interwencyjnej zmarła z powodu sepsy.

Wyniki badania sugerują, że połączenie paklitakselu z inhibitorem kinazy Aurory A może poprawiać przebieg rozsianego nowotworu piersi niewykazującego ekspresji receptorów progesteronowych lub receptora ERBB2.

autor: lek. med. Mikołaj Kamiński