Pazopanib skuteczny w leczeniu guzów desmoidalnych

Guzy desmoidalne to monoklonalna proliferacja fibroblastów, charakteryzującą się zmiennym i często nieprzewidywalnym przebiegiem klinicznym. Chociaż histologicznie łagodne, są lokalnie inwazyjne i związane z częstymi nawrotami miejscowymi, jednak brak im potencjału przerzutowego. Występują rzadko (2-4 przypadki na 1 mln osób), częściej u osób z zespołem polipowatości rodzinnej. Na łamach The Lancet Oncology sprawdzono, czy w leczeniu tych niezwykle podstępnych zmian skuteczne zastosowanie może znaleźć pazopanib.

Leczeniem pierwszego rzutu u pacjentów z lokalnie ograniczonymi guzami desmoidalnymi pozostaje resekcja chirurgiczna. Terapia systemowa jest opcją w przypadku zmian nieoperacyjnych lub nawracających. Dostępne opcje obejmują terapie hormonalne, niesteroidowe leki przeciwzapalne, interferon i chemioterapię - skuteczność udowodniono m.in. dla połączenia metotreksatu i winblastyny i to właśnie do tego schematu odniesiono skuteczność pazopanibu.

Wieloośrodkowy zespół francuskich naukowców włączył do randomizowanego badania 72 pacjentów ≥18. roku życia z brakiem jakiejkolwiek niewydolności narządowej oraz udokumentowanym postępem choroby. Uczestnicy zostali przydzieleni w stosunku 2:1 do otrzymywania pazopanibu 800 mg na dobę przez okres do 1 roku lub do dożylnego otrzymywania winblastyny (5 mg/m2 na dawkę) i metotreksatu (30 mg/m2 na dawkę) podawane co tydzień przez 6 miesięcy, a następnie co drugi tydzień przez 6 miesięcy. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów spośród 43pierwszych, którzy otrzymali jeden pełny lub dwa niekompletne cykle pazopanibu, a u których nie doszło do progresji po 6 miesiącach.

Inhibitor kinaz tyrozynowych okazał się bardzo skuteczny i bezpieczny. Wykazano, że u wspomnianych pierwszych 43 pacjentów do progresji po 6 miesiącach nie doszło u 83,7% osób; odsetek pacjentów leczonych metotreksatem i winblastyną, którzy nie osiągnęli progresji po 6 miesiącach, wynosił 45,0%. Najczęstszymi działaniami w grupie badawczej były nadciśnienie (21%) i biegunka (15%), a w grupie kontrolnej neutropenia (45%) i podwyższenie aktywności transaminaz wątrobowych (18%).

Czy guzy desmoidalne, tak uciążliwe dla pacjentów, doczekają się skutecznej terapii? Pazopanib z pewnością wykazuje spory potencjał, lecz należy poczekać na wyniki dalszego follow-up.