Pazpoanib zarejestrowany do leczenia mięsaków tkanek miękkich
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 28.04.2012
Źródło: www.fda.gov
27 kwietnia Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (U.S. Food & Drug Administration – FDA) zatwierdziła pazopanib (Votrient) do terapii przerzutowych mięsaków tkanek miękkich po niepowodzeniu wcześniejszej chemioterapii.
Podstawowymi cytostatykami w leczeniu pierwszej linii mięsaków tkanek miękkich w stadium uogólnienia są antracykliny (doksorubicyna i epirubicyna) ale zastosowanie znalazły również: ifosfamid, dakarbazyna, gemcytabina, docetaksel a także stosowana w drugiej linii trabektydyna. Nie wykazano przewagi wielolekowej chemioterapii nad monoterapią.
Pazopanib jest silnym, wielokierunkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej receptorów naczyniowego czynnika wzrostu nabłonka (vascular endothelial growth factor receptor – VEGFR) -1, -2, -3 oraz płytkowopochodnego czynnika wzrostu (platelet-derived growth factor receptor – PDGFR) a także receptora czynnika komórek macierzystych (c-KIT). Pazopanib zarejestrowanym jest do leczenia zaawansowanego raka nerki w pierwszej linii leczenia oraz w drugiej po niepowodzeniu wcześniejszej terapii cytokinami.
Rejestracji pazopanibu dokonano na podstawie randomizowanego, wieloośrodkowego badania 3 fazy (PALETTE), do którego włączono 369 chorych na 20 różnych podtypów mięsaków tkanek miękkich z przerzutami. U zakwalifikowanych do badania chorych doszło wcześniej do niepowodzenia przynajmniej jednej linii chemioterapii zawierającej antracyklinę. W jednym ramieniu badania 246 chorych leczonych było pazopanibem, w drugim 123 badanych otrzymywało placebo. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) była dłuższa u chorych leczonych pazopanibem (4.6 vs 1.6 miesięcy; 95% CI 0.62-1.09; HR=0.83). Mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych była dłuższa w grupie leczonej pazopanibem (12.6 vs 10.7 miesięcy) jednak różnica ta nie była istotna statystycznie. Do najczęstszych działań niepożądanych związanych z leczeniem pazopanibem należały: nudności, zmęczenie, biegunka, wymioty, spadek masy ciała, ból głowy, zaburzenia smaku, duszność, nadciśnienie, obniżenie apetytu, ból ze strony guza i mięsni, przebarwienia skóry.
Pazopanib jest silnym, wielokierunkowym inhibitorem kinazy tyrozynowej receptorów naczyniowego czynnika wzrostu nabłonka (vascular endothelial growth factor receptor – VEGFR) -1, -2, -3 oraz płytkowopochodnego czynnika wzrostu (platelet-derived growth factor receptor – PDGFR) a także receptora czynnika komórek macierzystych (c-KIT). Pazopanib zarejestrowanym jest do leczenia zaawansowanego raka nerki w pierwszej linii leczenia oraz w drugiej po niepowodzeniu wcześniejszej terapii cytokinami.
Rejestracji pazopanibu dokonano na podstawie randomizowanego, wieloośrodkowego badania 3 fazy (PALETTE), do którego włączono 369 chorych na 20 różnych podtypów mięsaków tkanek miękkich z przerzutami. U zakwalifikowanych do badania chorych doszło wcześniej do niepowodzenia przynajmniej jednej linii chemioterapii zawierającej antracyklinę. W jednym ramieniu badania 246 chorych leczonych było pazopanibem, w drugim 123 badanych otrzymywało placebo. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) była dłuższa u chorych leczonych pazopanibem (4.6 vs 1.6 miesięcy; 95% CI 0.62-1.09; HR=0.83). Mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych była dłuższa w grupie leczonej pazopanibem (12.6 vs 10.7 miesięcy) jednak różnica ta nie była istotna statystycznie. Do najczęstszych działań niepożądanych związanych z leczeniem pazopanibem należały: nudności, zmęczenie, biegunka, wymioty, spadek masy ciała, ból głowy, zaburzenia smaku, duszność, nadciśnienie, obniżenie apetytu, ból ze strony guza i mięsni, przebarwienia skóry.
