Pembrolizumab skuteczny u chorych z nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy
Redaktor: Aleksandra Lang
Data: 27.02.2024
Źródło: jamanetwork.com/journals/jamaoncology/article-abstract/2813178/Katarzyna Stencel
KEYNOTE- 826 jest randomizowanym badaniem klinicznym III fazy, mającym na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa pembrolizumabu (w porównaniu z placebo) wraz z chemioterapią opartą na platynie z bewacyzumabem lub bez niego w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentek z przetrwałym nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy.
W głównej analizie wykazano statystycznie i klinicznie istotne korzyści w zakresie przeżycia całkowitego po dodaniu pembrolizumabu. W populacji pacjentek z oceną ekspresji PD-L1 (CPS) ≥1 nie osiągnięto mediany przeżycia całkowitego (OS) w grupie otrzymującej pembrolizumab w porównaniu z 16,3 miesiąca w grupie otrzymującej samą chemioterapię, a współczynnik ryzyka (HR) wyniósł 0,64 (p < 0,001). W populacji zgodnej z zaplanowanym leczeniem (ITT) mediana OS wyniosła 24,4 miesiąca w grupie otrzymującej pembrolizumab w porównaniu z 16,5 miesiąca w grupie otrzymującej chemioterapię, a współczynnik ryzyka zgonu wyniósł 0,67 (p < 0,001). W obu populacjach zaobserwowano także istotną poprawę przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) po dodaniu pembrolizumabu.
W analizie eksploracyjnej oceniono skuteczność chemioterapii w skojarzeniu z pembrolizumabem z bewacyzumabem i bez bewacyzumabu w kilku prognostycznych podgrupach pacjentek uczestniczących w badaniu KEYNOTE-826. Główne punkty końcowe obejmowały OS i PFS oceniane przez badacza zgodnie z kryteriami RECIST v1.1 w podgrupach zdefiniowanych na podstawie stosowania bewacyzumabu (tak lub nie), wyboru pochodnej platyny (karboplatyna lub cisplatyna), wcześniejszej ekspozycji na CRT (tak lub nie) oraz typu histologicznego (płaskonabłonkowy lub niepłaskonabłonkowy) u pacjentek z guzami PD-L1-dodatnimi, zdefiniowanymi jako CPS ≥1 oraz w populacji ITT.
Do badania włączono 617 pacjentek. Mediana wieku wyniosła 51 lat (zakres 22–82 lata). W populacji CPS ≥1 HR dla OS wykazało przewagę pembrolizumabu we wszystkich podgrupach: z bewacyzumabem (HR 0,62; 95% CI 0,45-0,87) i bez bewacyzumabu (HR 0,67; 95% CI 0,47-0,96), u pacjentek otrzymujących karboplatynę (HR 0,65; 95% CI 0,50-0,85) i cisplatynę (HR 0,53; 95% CI 0,27-1,04), z wcześniejszą CRT (HR 0,56; 95% CI 0,39-0,81) i bez wcześniejszej CRT (HR 0,72; 95% CI 0,52-1,00) oraz z rakiem płaskonabłonkowym (HR 0,60; 95% CI 0,46-0,79) i niepłaskonabłonkowym (HR 0,70; 95% CI 0,41-1,20).
W populacji ITT HR dla OS również wykazało przewagę pembrolizumabu we wszystkich podgrupach: z bewacyzumabem (HR 0,63; 95% CI 0,47-0,87) i bez bewacyzumabu (HR 0,74; 95% CI 0,53-1,04), u pacjentek otrzymujących karboplatynę (HR 0,69; 95% CI 0,54-0,89) lub cisplatynę (HR 0,59; 95% CI 0,32-1,09), z wcześniejszą CRT (HR 0,64; 95% CI 0,45-0,91) i bez wcześniejszej CRT (HR 0,71; 95% CI 0,53-0,97) oraz z rakiem płaskonabłonkowym (HR 0,61; 95% CI 0,47-0,80) i niepłaskonabłonkowym (HR 0,76; 95% CI 0,47-1,23). Dodanie pembrolizumabu wydłużyło też PFS we wszystkich podgrupach w populacji CPS ≥1 i ITT.
W analizie eksploracyjnej oceniono skuteczność chemioterapii w skojarzeniu z pembrolizumabem z bewacyzumabem i bez bewacyzumabu w kilku prognostycznych podgrupach pacjentek uczestniczących w badaniu KEYNOTE-826. Główne punkty końcowe obejmowały OS i PFS oceniane przez badacza zgodnie z kryteriami RECIST v1.1 w podgrupach zdefiniowanych na podstawie stosowania bewacyzumabu (tak lub nie), wyboru pochodnej platyny (karboplatyna lub cisplatyna), wcześniejszej ekspozycji na CRT (tak lub nie) oraz typu histologicznego (płaskonabłonkowy lub niepłaskonabłonkowy) u pacjentek z guzami PD-L1-dodatnimi, zdefiniowanymi jako CPS ≥1 oraz w populacji ITT.
Do badania włączono 617 pacjentek. Mediana wieku wyniosła 51 lat (zakres 22–82 lata). W populacji CPS ≥1 HR dla OS wykazało przewagę pembrolizumabu we wszystkich podgrupach: z bewacyzumabem (HR 0,62; 95% CI 0,45-0,87) i bez bewacyzumabu (HR 0,67; 95% CI 0,47-0,96), u pacjentek otrzymujących karboplatynę (HR 0,65; 95% CI 0,50-0,85) i cisplatynę (HR 0,53; 95% CI 0,27-1,04), z wcześniejszą CRT (HR 0,56; 95% CI 0,39-0,81) i bez wcześniejszej CRT (HR 0,72; 95% CI 0,52-1,00) oraz z rakiem płaskonabłonkowym (HR 0,60; 95% CI 0,46-0,79) i niepłaskonabłonkowym (HR 0,70; 95% CI 0,41-1,20).
W populacji ITT HR dla OS również wykazało przewagę pembrolizumabu we wszystkich podgrupach: z bewacyzumabem (HR 0,63; 95% CI 0,47-0,87) i bez bewacyzumabu (HR 0,74; 95% CI 0,53-1,04), u pacjentek otrzymujących karboplatynę (HR 0,69; 95% CI 0,54-0,89) lub cisplatynę (HR 0,59; 95% CI 0,32-1,09), z wcześniejszą CRT (HR 0,64; 95% CI 0,45-0,91) i bez wcześniejszej CRT (HR 0,71; 95% CI 0,53-0,97) oraz z rakiem płaskonabłonkowym (HR 0,61; 95% CI 0,47-0,80) i niepłaskonabłonkowym (HR 0,76; 95% CI 0,47-1,23). Dodanie pembrolizumabu wydłużyło też PFS we wszystkich podgrupach w populacji CPS ≥1 i ITT.
