Pembrolizumab w niestabilności mikrosatelitarnej - wysoce zaawansowanym raku jelita grubego
Redaktor: Anna Soboń
Data: 03.12.2020
Źródło: NEJM
W New England Journal of Medicine ukazały się wyniki badania III fazy KEYNOTE-117.
W otwartym badaniu III fazy, 307 pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego MSI-H – dMMR, którzy wcześniej nie otrzymywali leczenia, przydzielono losowo w stosunku 1:1, do grupy otrzymującej pembrolizumab w dawce 200 mg co 3 tygodnie, lub chemioterapii (terapia oparta na 5-fluorouracylu z lub bez bewacyzumabu lub cetuksymabu) co 2 tygodnie. Pacjenci otrzymujący chemioterapię mogli przejść na terapię pembrolizumabem po progresji choroby. Dwa pierwszorzędowe punkty końcowe to przeżycie wolne od progresji i przeżycie całkowite.
W drugiej analizie okresowej, po medianie czasu obserwacji (od randomizacji do odcięcia danych) wynoszącej 32,4 miesiąca (zakres od 24,0 do 48,3), pembrolizumab był lepszy od chemioterapii pod względem przeżycia bez progresji (mediana, 16,5 vs.; współczynnik ryzyka 0,60; 95% przedział ufności [CI] 0,45 do 0,80; p = 0,0002). Oszacowany ograniczony średni czas przeżycia po 24 miesiącach obserwacji wyniósł 13,7 miesiąca (zakres od 12,0 do 15,4) w porównaniu z 10,8 miesiąca (zakres od 9,4 do 12,2). Na dzień zaprzestania zbierania danych zmarło 56 pacjentów z grupy pembrolizumabu i 69 z grupy chemioterapii.
Dane dotyczące całkowitego przeżycia wciąż ewoluowały (wystąpiło 66% wymaganych zdarzeń) i pozostawały zaślepione aż do końcowej analizy. Odpowiedź ogólną (odpowiedź całkowitą lub częściową), ocenianą za pomocą kryteriów oceny odpowiedzi w guzach litych (RECIST), wersja 1.1, zaobserwowano u 43,8% pacjentów w grupie pembrolizumabu i 33,1% w grupie chemioterapii. Wśród pacjentów z ogólną odpowiedzią, 83% w grupie pembrolizumabu, w porównaniu z 35% pacjentów w grupie chemioterapii, miało ciągłe odpowiedzi po 24 miesiącach. Związane z leczeniem zdarzenia niepożądane stopnia 3. lub wyższego wystąpiły u 22% pacjentów w grupie pembrolizumabu w porównaniu z 66% (w tym jeden pacjent zmarły) w grupie chemioterapii.
Pembrolizumab prowadził do znacznie dłuższego czasu przeżycia wolnego od progresji choroby niż chemioterapia, gdy był stosowany jako terapia pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami MSI-H-dMMR, przy mniejszej liczbie zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem.
W drugiej analizie okresowej, po medianie czasu obserwacji (od randomizacji do odcięcia danych) wynoszącej 32,4 miesiąca (zakres od 24,0 do 48,3), pembrolizumab był lepszy od chemioterapii pod względem przeżycia bez progresji (mediana, 16,5 vs.; współczynnik ryzyka 0,60; 95% przedział ufności [CI] 0,45 do 0,80; p = 0,0002). Oszacowany ograniczony średni czas przeżycia po 24 miesiącach obserwacji wyniósł 13,7 miesiąca (zakres od 12,0 do 15,4) w porównaniu z 10,8 miesiąca (zakres od 9,4 do 12,2). Na dzień zaprzestania zbierania danych zmarło 56 pacjentów z grupy pembrolizumabu i 69 z grupy chemioterapii.
Dane dotyczące całkowitego przeżycia wciąż ewoluowały (wystąpiło 66% wymaganych zdarzeń) i pozostawały zaślepione aż do końcowej analizy. Odpowiedź ogólną (odpowiedź całkowitą lub częściową), ocenianą za pomocą kryteriów oceny odpowiedzi w guzach litych (RECIST), wersja 1.1, zaobserwowano u 43,8% pacjentów w grupie pembrolizumabu i 33,1% w grupie chemioterapii. Wśród pacjentów z ogólną odpowiedzią, 83% w grupie pembrolizumabu, w porównaniu z 35% pacjentów w grupie chemioterapii, miało ciągłe odpowiedzi po 24 miesiącach. Związane z leczeniem zdarzenia niepożądane stopnia 3. lub wyższego wystąpiły u 22% pacjentów w grupie pembrolizumabu w porównaniu z 66% (w tym jeden pacjent zmarły) w grupie chemioterapii.
Pembrolizumab prowadził do znacznie dłuższego czasu przeżycia wolnego od progresji choroby niż chemioterapia, gdy był stosowany jako terapia pierwszego rzutu raka jelita grubego z przerzutami MSI-H-dMMR, przy mniejszej liczbie zdarzeń niepożądanych związanych z leczeniem.
