123RF
Pemigatynib – nowy inhibitor FGFR skuteczny w nowotworach litych
Autor: Monika Stelmach
Data: 11.03.2022
Źródło: opr. Katarzyna Stencel, Annals of Oncology
| Tagi: | pemigatynib, guzy lite |
Wyniki badania klinicznego FIGHT-101 dowiodły, że pemigatynib wykazuje aktywność kliniczną w przypadku nowotworów dróg żółciowych, raka urotelialnego, rejonu głowy i szyi, trzustki, pęcherzyka żółciowego i niedrobnokomórkowego raka płuca.
Dawką ustaloną do oceny w dalszych badaniach klinicznych jest 13,5 mg na dobę. Pemigatynib jest selektywnym inhibitorem FGFR 1-3, którego bezpieczeństwo i dobrą tolerancję oraz aktywność kliniczną wykazano dla nowotworów dróg żółciowych, raka urotelialnego, nowotworów regionu głowy i szyi, trzustki, pęcherzyka żółciowego i niedrobnokomórkowego raka płuca.
Wyniki te potwierdzają wyniki badania FIGHT-202, które doprowadziły do rejestracji pemigatynibu do leczenia chorych na zaawansowanego raka dróg żółciowych z rearanżacją genu FGFR2. Inhibitory kinazy tyrozynowej FGFR pierwszej generacji – takie jak ponatynib, dowitynib, lenwantynib czy nintedanib – są inhibitorami wielokinazowymi, co oznacza hamowanie także kinaz innych niż FGFR. W konsekwencji efektywne hamowanie FGFR jest często niemożliwe z uwagi na toksyczność. Pemigatynib jest selektywnym inhibitorem FGFR 1-3, który wykazuje skuteczność przeciwnowotworową na modelach zwierzęcych, a także kliniczną skuteczność u chorych na nowotwory lite z obecnością zaburzeń w obrębie genu FGFR.
Pemigatynib jest zarejestrowany w Kanadzie, Europie, Japonii i Stanach Zjednoczonych do leczenia dorosłych chorych na miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego oraz przerzutowego, poddanego wcześniej leczeniu systemowemu raka dróg żółciowych z obecnością fuzji lub innych zaburzeń w obrębie genu FGFR. Rejestrację oparto na wynikach badania klinicznego drugiej fazy FIGHT-202. Badanie FIGHT-202 zainicjowano w oparciu o zachęcające wyniki dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa badania klinicznego fazy I/II FIGHT-101 u chorych na nawrotowe zaawansowane nowotwory lite. Kluczowym kryterium włączenia do fazy z ekspansją dawki badania FIGHT-101 była obecność zaburzeń FGF/FGFR. Do badania włączono 128 chorych, spośród których 70 otrzymało pemigatynib w dawce 1–20 mg na dobę (2 tygodnie dawkowania – 1 tydzień przerwy), a 58 chorych otrzymywało pemigatynib w sposób ciągły. Nie odnotowano toksyczności limitujących dawkę, a dawka ≥4 mg była aktywna farmakologicznie. Dawka ustalona do oceny w dalszych badaniach klinicznych wynosiła 13,5 mg na dobę.
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały hiperfosfatemię (75 proc. chorych, w stopniu ≥3 – 2,3 proc. chorych) oraz zmęczenie (10,2 proc. w stopniu ≥3). Przerwanie leczenia, redukcja dawki leczenia oraz jego zaprzestanie z powodu działań niepożądanych dotyczyły odpowiednio 66 chorych (51,6 proc.), 14 chorych (10,9 proc.) oraz 13 chorych (10,2 proc.).
U 12 chorych stwierdzono częściową odpowiedź na leczenie, najczęściej u chorych na raka dróg żółciowych (5 chorych). Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie wynosiła 7,3 miesiąca (95 proc. CI 3,3–14,5). Najwyższy odsetek odpowiedzi na leczenie stwierdzono u chorych z fuzją/rearanżacją w genie FGFR (25 proc.) oraz u chorych z mutacją w genie FGFR (23,1 proc.). W chwili obecnej toczy się badanie kliniczne drugiej fazy oceniające skuteczność i bezpieczeństwo pemigatynibu u chorych na różne nowotwory lite, a także nowotwory hematologiczne z rearanżacją FGFR1 (FIGHT-203). W badaniu klinicznym trzeciej fazy FIGHT-302 oceniana jest skuteczność i bezpieczeństwo pemigatynibu w porównaniu z gemcytabiną i cisplatyną w pierwszej linii leczenia chorych na zaawansowanego raka dróg żółciowych z obecnością rearanżacji FGFR2.
Autorka: dr. n. med. Katarzyna Stencel
Wyniki te potwierdzają wyniki badania FIGHT-202, które doprowadziły do rejestracji pemigatynibu do leczenia chorych na zaawansowanego raka dróg żółciowych z rearanżacją genu FGFR2. Inhibitory kinazy tyrozynowej FGFR pierwszej generacji – takie jak ponatynib, dowitynib, lenwantynib czy nintedanib – są inhibitorami wielokinazowymi, co oznacza hamowanie także kinaz innych niż FGFR. W konsekwencji efektywne hamowanie FGFR jest często niemożliwe z uwagi na toksyczność. Pemigatynib jest selektywnym inhibitorem FGFR 1-3, który wykazuje skuteczność przeciwnowotworową na modelach zwierzęcych, a także kliniczną skuteczność u chorych na nowotwory lite z obecnością zaburzeń w obrębie genu FGFR.
Pemigatynib jest zarejestrowany w Kanadzie, Europie, Japonii i Stanach Zjednoczonych do leczenia dorosłych chorych na miejscowo zaawansowanego, nieoperacyjnego oraz przerzutowego, poddanego wcześniej leczeniu systemowemu raka dróg żółciowych z obecnością fuzji lub innych zaburzeń w obrębie genu FGFR. Rejestrację oparto na wynikach badania klinicznego drugiej fazy FIGHT-202. Badanie FIGHT-202 zainicjowano w oparciu o zachęcające wyniki dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa badania klinicznego fazy I/II FIGHT-101 u chorych na nawrotowe zaawansowane nowotwory lite. Kluczowym kryterium włączenia do fazy z ekspansją dawki badania FIGHT-101 była obecność zaburzeń FGF/FGFR. Do badania włączono 128 chorych, spośród których 70 otrzymało pemigatynib w dawce 1–20 mg na dobę (2 tygodnie dawkowania – 1 tydzień przerwy), a 58 chorych otrzymywało pemigatynib w sposób ciągły. Nie odnotowano toksyczności limitujących dawkę, a dawka ≥4 mg była aktywna farmakologicznie. Dawka ustalona do oceny w dalszych badaniach klinicznych wynosiła 13,5 mg na dobę.
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem obejmowały hiperfosfatemię (75 proc. chorych, w stopniu ≥3 – 2,3 proc. chorych) oraz zmęczenie (10,2 proc. w stopniu ≥3). Przerwanie leczenia, redukcja dawki leczenia oraz jego zaprzestanie z powodu działań niepożądanych dotyczyły odpowiednio 66 chorych (51,6 proc.), 14 chorych (10,9 proc.) oraz 13 chorych (10,2 proc.).
U 12 chorych stwierdzono częściową odpowiedź na leczenie, najczęściej u chorych na raka dróg żółciowych (5 chorych). Mediana czasu trwania odpowiedzi na leczenie wynosiła 7,3 miesiąca (95 proc. CI 3,3–14,5). Najwyższy odsetek odpowiedzi na leczenie stwierdzono u chorych z fuzją/rearanżacją w genie FGFR (25 proc.) oraz u chorych z mutacją w genie FGFR (23,1 proc.). W chwili obecnej toczy się badanie kliniczne drugiej fazy oceniające skuteczność i bezpieczeństwo pemigatynibu u chorych na różne nowotwory lite, a także nowotwory hematologiczne z rearanżacją FGFR1 (FIGHT-203). W badaniu klinicznym trzeciej fazy FIGHT-302 oceniana jest skuteczność i bezpieczeństwo pemigatynibu w porównaniu z gemcytabiną i cisplatyną w pierwszej linii leczenia chorych na zaawansowanego raka dróg żółciowych z obecnością rearanżacji FGFR2.
Autorka: dr. n. med. Katarzyna Stencel
