Pertuzumab, trastuzumab i docetaksel w leczeniu raka piersi

Podczas San Antonio Breast Cancer Symposium przedstawiono wyniki badania III fazy (CLEOPATRA), opublikowane tego samego dnia w New England Journal of Medicine. W badaniu oceniano efektywność pertuzumabu z trastuzumabem i docetakselem u kobiet chorych na zaawansowanego/przerzutowego raka piersi, których guzy prezentowały nadekspresję HER2.

Pertuzumab jest humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym, które wiąże się w sposób nieodwracalny z zewnątrzkomórkowa domeną II receptora HER2 (Human Epidermal growth factor Receptor 2), w innym epitopie niż trastuzumab. Do badania zakwalifikowano 808 chorych kobiet. W jednym ramieniu badania kobiety otrzymywały pertuzumab z trastuzumab i docetakselem. W drugiej grupie leczone były trastuzumab z docetakselem – standardowy schemat stosowany w zaawansowanej/przerzutowej chorobie z obecną nadekspresją HER2. Odsetek obiektywnych odpowiedzi po zastosowanym leczeniu był wyższy w grupie leczonej pertuzumabem i wynosił 80% (69% w grupie kontrolnej). Mediana przeżycia wolnego od choroby (progression free survival – PFS) była dłuższa w grupie badanej i wynosiła 18,5 miesięcy (12,4 miesięcy w grupie kontrolnej; p<0.0001). Na ocenę mediany całkowitego przeżycia (overall survival – OS) jest jeszcze zbyt wcześnie. W grupie leczonej pertuzumabem nie zaobserwowano zwiększonego odsetka powikłań kardiologicznych w porównaniu do chorych leczonych samym trastuzumabem i docetakselem. Jednak w grupie badanej zanotowano więcej innych działań niepożądanych (głównie stopnia 1 i 2), do których należała biegunka, wysypka, suchość skóry czy zapalenie błon śluzowych. U chorych leczonych pertuzumabem obserwowano również wyższy odsetek gorączki neutropenicznej i biegunek ≥3 stopnia.