Płynna lidokaina skuteczna w dyspareunii
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 08.08.2014
Źródło: American Congress of Obstetricians and Gynecologists (ACOG) Annual Clinical Meeting 2014: Abstrakt 1S, zaprezentowano 28 kwietnia 2014, Chicago
Podczas Amerykańskiego kongresu Położnictwa i Ginekologii (ACOG) w Chicago zaprezentowano wyniki badania, w którym wykazano, że zastosowanie płynnej lidokainy na okolice przedsionka pochwy pozwala na komfortowy stosunek płciowy u kobiet z rakiem piersi po menopauzie.
Wedlug konwencjonalnej wiedzy dyspareunia, częsta dolegliwość u kobiet w wieku pomenopauzalnym, związana jest z atrofią sromu i pochwy. W związku z tym jako leczenie 1. linii często stosuje się terapię hormonalną. Badacze potraktowali dyspareunie jako „dolegliwość bólową“ a nie atrofie pochwy.
Do podwójnie zaślepionego badania klinicznego włączono 46 chorych na raka piersi cierpiących na dyspareunię. Jednym z kryteriów wyłączenia był ból narządowy lub ból mięśni miednicy. Średni wiek chorych to 55,63 lata, średni czas trwania okresu pomenopauzalnego wynosił 8 lat, średni czas od diagnozy raka piersi wynosił 4,5 roku, a średni czas trwania związku z partnerem 24,9 roku.
U wszystkich kobiet stwierdzono atrofię pochwy i sromu. Średnia punktacja w 10-cio punktowej skali bólu wynosiła 8 a w skali FSDS (Female Sexual Distress Scale) wynosiła 30,5 punkta (punktacja powyżej 11 wskazuje na zaburzenia funkcji seksualnych).
Kobiety zrandomizowano do grupy stosującej 4% wodny roztwór lidokainy lub placebo przed stosunkiem seksualnym przez 4 tygodnie. Kobiety poproszono o zapisywanie natężenia bólu związanego ze stosunkiem płciowym i aplikacją tamponu 2 razy w tygodniu. Po zakończeniu tej fazy badania kobiety stosowały lidokaine przez 2 miesiące, wówczas 90% kobiet deklarowało komfortowe współżycie seksualne, a średnia punktacja w skali FSDS spadła do 14 (p< 0,001). Po 4 tygodniach zaślepionej fazy badania średnia punktacja w 10-cio punktowej skali bólu wynosiła 1,0 w grupie z lidokaina vs 5,3 punkta w grupie z placebo (p=0,015). Po 2 miesiącach stosowania lidokainy punktacja wynosiła 0 lub 1. Ponadto zastosowanie przez kobietę lidokainy nie wiązało się z żadnymi dolegliwościami u jej partnera.
Do podwójnie zaślepionego badania klinicznego włączono 46 chorych na raka piersi cierpiących na dyspareunię. Jednym z kryteriów wyłączenia był ból narządowy lub ból mięśni miednicy. Średni wiek chorych to 55,63 lata, średni czas trwania okresu pomenopauzalnego wynosił 8 lat, średni czas od diagnozy raka piersi wynosił 4,5 roku, a średni czas trwania związku z partnerem 24,9 roku.
U wszystkich kobiet stwierdzono atrofię pochwy i sromu. Średnia punktacja w 10-cio punktowej skali bólu wynosiła 8 a w skali FSDS (Female Sexual Distress Scale) wynosiła 30,5 punkta (punktacja powyżej 11 wskazuje na zaburzenia funkcji seksualnych).
Kobiety zrandomizowano do grupy stosującej 4% wodny roztwór lidokainy lub placebo przed stosunkiem seksualnym przez 4 tygodnie. Kobiety poproszono o zapisywanie natężenia bólu związanego ze stosunkiem płciowym i aplikacją tamponu 2 razy w tygodniu. Po zakończeniu tej fazy badania kobiety stosowały lidokaine przez 2 miesiące, wówczas 90% kobiet deklarowało komfortowe współżycie seksualne, a średnia punktacja w skali FSDS spadła do 14 (p< 0,001). Po 4 tygodniach zaślepionej fazy badania średnia punktacja w 10-cio punktowej skali bólu wynosiła 1,0 w grupie z lidokaina vs 5,3 punkta w grupie z placebo (p=0,015). Po 2 miesiącach stosowania lidokainy punktacja wynosiła 0 lub 1. Ponadto zastosowanie przez kobietę lidokainy nie wiązało się z żadnymi dolegliwościami u jej partnera.
