Podwójna blokada HER2 z inhibitorem aromatazy poprawia wyniki leczenia chorych na HER2+/HR+ raka piersi
Autor: Marta Koblańska
Data: 06.02.2018
Źródło: Journal of Clinical Oncology/KS
Jak wykazały wyniki badania III fazy ALTERNATIVE, opublikowane niedawno w Journal of Clinical Oncology, podwójna blokada HER2 z użyciem lapatynibu i trastuzumabu w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy (IA) okazała się skuteczniejszą metodą leczenia niż sam trastuzumab z inhibitorem aromatazy u chorych na raka piersi z przerzutami, wykazującego ekspresję HER2 i receptora hormonalnego.
Jak wykazały wyniki badania III fazy ALTERNATIVE, opublikowane niedawno w Journal of Clinical Oncology, podwójna blokada HER2 z użyciem lapatynibu i trastuzumabu w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy (IA) okazała się skuteczniejszą metodą leczenia niż sam trastuzumab z inhibitorem aromatazy u chorych na raka piersi z przerzutami, wykazującego ekspresję HER2 i receptora hormonalnego.
Do badania włączono 355 chorych z progresją choroby po wcześniejszym leczeniu trastuzumabem z chemioterapią, które przydzielono losowo do jednej z trzech grup: 120 chorych otrzymało lapatynib z trastuzumabem w skojarzeniu z IA, 117 chorych otrzymało trastuzumab z IA, a 118 chorych otrzymało lapatynib z IA. Początkowa charakterystyka wszystkich grup była podobna, mediana wieku wynosiła od 54 do 57 lat, a 70% chorych było rasy białej.
Badanie osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy, poprawę przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS). Mediana PFS w grupie z podwójną blokadą HER2 wyniosła 11 miesięcy, w porównaniu z 5,7 miesiąca w grupie otrzymującej trastuzumab z IA, współczynnik ryzyka (hazard ratio, HR) 0,62 (95% CI, 0,45–0,88; p=0,0064).
Leczenie lapatynibem z IA także okazało się skuteczniejsze niż trastuzumab z IA, z medianą PFS wynoszącą 8,3 miesiąca, HR 0,71 (95% CI, 0,51–0,98; p=0,0361). Korzyści w zakresie PFS odnotowano we wszystkich określonych wcześniej podgrupach, w tym u chorych z chorobą mierzalną lub otrzymujących wcześniej trastuzumab w leczeniu adiuwantowym lub choroby rozsianej.
Całkowity odsetek odpowiedzi wyniósł 31,7% w grypie z podwójną blokadą, w porównaniu z 13,7% w grupie otrzymującej trastuzumab z IA oraz 18,6% w grupie otrzymującej lapatynib z IA. Odsetki korzyści klinicznych w poszczególnych grupach wyniosły odpowiednio 41%, 31% i 33%.
Większość działań niepożądanych była 1 lub 2 stopnia. Najczęstszym działaniem niepożądanym w grupie z podwójną blokada HER2 była biegunka (69% w porównaniu z 9% i 51% w pozostałych grupach), a następnie wysypka (odpowiednio 36%, 2% i 28%). Ciężkie działania niepożądane odnotowano u 14% chorych z podwójną blokadą, w porównaniu z 10% w grupie otrzymującej trastuzumab z IA oraz 17% w grupie otrzymującej lapatynib z IA. Ciężkie działania niepożądane związane z leczeniem odnotowano odpowiednio u 5%, 2% i 4% chorych.
Autorzy podkreślili, że uzyskane przez nich wyniki są wiarygodne i klinicznie bardzo istotne. Leczenie skojarzone może być potencjalną alternatywą dla chemioterapii w określonej grupie chorych.
Do badania włączono 355 chorych z progresją choroby po wcześniejszym leczeniu trastuzumabem z chemioterapią, które przydzielono losowo do jednej z trzech grup: 120 chorych otrzymało lapatynib z trastuzumabem w skojarzeniu z IA, 117 chorych otrzymało trastuzumab z IA, a 118 chorych otrzymało lapatynib z IA. Początkowa charakterystyka wszystkich grup była podobna, mediana wieku wynosiła od 54 do 57 lat, a 70% chorych było rasy białej.
Badanie osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy, poprawę przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS). Mediana PFS w grupie z podwójną blokadą HER2 wyniosła 11 miesięcy, w porównaniu z 5,7 miesiąca w grupie otrzymującej trastuzumab z IA, współczynnik ryzyka (hazard ratio, HR) 0,62 (95% CI, 0,45–0,88; p=0,0064).
Leczenie lapatynibem z IA także okazało się skuteczniejsze niż trastuzumab z IA, z medianą PFS wynoszącą 8,3 miesiąca, HR 0,71 (95% CI, 0,51–0,98; p=0,0361). Korzyści w zakresie PFS odnotowano we wszystkich określonych wcześniej podgrupach, w tym u chorych z chorobą mierzalną lub otrzymujących wcześniej trastuzumab w leczeniu adiuwantowym lub choroby rozsianej.
Całkowity odsetek odpowiedzi wyniósł 31,7% w grypie z podwójną blokadą, w porównaniu z 13,7% w grupie otrzymującej trastuzumab z IA oraz 18,6% w grupie otrzymującej lapatynib z IA. Odsetki korzyści klinicznych w poszczególnych grupach wyniosły odpowiednio 41%, 31% i 33%.
Większość działań niepożądanych była 1 lub 2 stopnia. Najczęstszym działaniem niepożądanym w grupie z podwójną blokada HER2 była biegunka (69% w porównaniu z 9% i 51% w pozostałych grupach), a następnie wysypka (odpowiednio 36%, 2% i 28%). Ciężkie działania niepożądane odnotowano u 14% chorych z podwójną blokadą, w porównaniu z 10% w grupie otrzymującej trastuzumab z IA oraz 17% w grupie otrzymującej lapatynib z IA. Ciężkie działania niepożądane związane z leczeniem odnotowano odpowiednio u 5%, 2% i 4% chorych.
Autorzy podkreślili, że uzyskane przez nich wyniki są wiarygodne i klinicznie bardzo istotne. Leczenie skojarzone może być potencjalną alternatywą dla chemioterapii w określonej grupie chorych.
