123RF
Polską onkologię zapoczątkował Instytut Radowy
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 28.05.2022
Źródło: Zbigniew Wojtasiński/PAP
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Narodowy Instytut Onkologii w Warszawie obchodzi 90-lecie istnienia. – Ośrodek ten to bezpieczna przystań, która daje pacjentom nadzieję – powiedział podczas jubileuszowej konferencji rzecznik praw pacjenta Bartłomiej Chmielowiec.
Dyrektor Narodowego Instytutu Onkologii (NIO) prof. Jan Walewski przypomniał, że polską onkologię zapoczątkował Instytut Radowy w Warszawie, oficjalnie otwarty 29 maja 1932 r. W uroczystości tej uczestniczyła Maria Skłodowska-Curie, dla której był on spełnieniem marzeń. Dwukrotna polska noblistka przekazała wtedy instytutowi pierwszy gram radu o wartości ponad pół miliona ówczesnych złotych (ofiarowany przez kobiece stowarzyszenia polonijne w USA i Kanadzie).
Instytut powstał dzięki ofiarom Polaków w kraju i za granicą. 9 marca 1923 r. Polski Komitet do Zwalczania Raka powołał Komitet Daru Narodowego im. Marii Skłodowskiej-Curie w celu zbudowania Instytutu Radowego w Warszawie. W tym samym roku zwrócono się do społeczeństwa polskiego z apelem o składanie datków na budowę.
– Od tego czasu zatrudniono cztery pokolenia pracowników instytutu, pierwsze było pionierskie, a jego gwiazdą była właśnie Maria Skłodowska-Curie – powiedział dyrektor Narodowego Instytutu Onkologii. Drugie pokolenie dźwigało ośrodek ze zgliszczy wojennych. Już w listopadzie 1945 r. w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej zapadła decyzja o odbudowie Instytutu Radowego w Warszawie. Jego działalność została wznowiona w 1947 r. – W kolejnych latach dostosowywano ośrodek do wymogów nowoczesnej nauki, a także potrzeb naszego społeczeństwa – zaznaczył prof. Jan Walewski.
Ogromną rolę odegrał w tym okresie Tadeusz Koszarowski, który opracował koncepcję organizacji walki z rakiem w Polsce. Polegała ona na tworzeniu pełnoprofilowych ośrodków, tzw. centrów onkologii, będących podstawowymi jednostkami prowadzącymi działania naukowe, profilaktyczne, diagnostyczne i lecznicze oraz organizacyjne w poszczególnych regionach kraju. W latach 1952–1975 powstała w kraju sieć onkologiczna, a 16 lipca 1984 r. w Warszawie utworzono Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie.
– Okazało się, że jest to najbardziej efektywny system kompleksowego diagnozowania i leczenia chorych na nowotwory, jednocześnie prekursorski, bo o siedem lat wyprzedził zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia – podkreślił prezes Polskiej Unii Onkologii dr Janusz Meder.
Zdaniem specjalisty w ostatnich latach najważniejszym wydarzeniem w polskiej onkologii była realizacja V Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych, realizowanego od 2016 do 2019 r. Kolejne ważne wydarzenia w polskiej onkologii to utworzenie w 2000 r. Narodowego Instytutu Onkologii w Warszawie oraz uruchomienie Narodowej Strategii Onkologicznej na lata 2020–2030.
Według danych przedstawionych przez dyrektora instytutu prof. Jana Walewskiego w NIO rocznie udzielanych jest 680 tys. konsultacji ambulatoryjnych, 120 tys. chorych leczonych jest ambulatoryjnie (w przychodni), a 130 tys. w szpitalu. Prowadzonych jest również ponad 500 badań klinicznych nowych terapii. – Poprawiła się sytuacja finansowana instytutu, planowane są kolejne inwestycje – dodał.
Nowym wyzwaniem jest ponowne ożywienie badań przesiewowych służących wczesnemu wykrywaniu nowotworów, takich jak rak piersi, rak szyjki macicy u kobiet oraz rak jelita grubego. Badania te były skutecznie rozwijane, jednak zostały zahamowane podczas pandemii. – Nie możemy zapominać o wczesnym wykrywaniu chorób nowotworowych, bo ma ono kluczowe znaczenie dla skuteczności ich leczenia – stwierdził dr Meder.
Rozwijana ma być kompleksowa opieka nad chorymi na nowotwory, zapewniona ma też być opieka na jednakowym poziomie w całym kraju dla wszystkich chorych, a nie tylko w największych aglomeracjach. Jest to jedno z najważniejszych założeń Narodowej Strategii Onkologicznej. Zakłada ona również zagwarantowanie dostępu do najnowocześniejszych terapii onkologicznych.
Prezes Polskiej Unii Onkologii zwrócił uwagę, że realizacja tych zadań nie będzie w pełni możliwa bez zapewnienia odpowiedniego finansowania onkologii, jak również całej opieki medycznej. Powiedział, że ze względu na coraz większe zapotrzebowanie zdrowotne na opiekę medyczną trzeba przeznaczyć co najmniej 8–10 proc. PKB.
Tytuł pochodzi od redakcji
Instytut powstał dzięki ofiarom Polaków w kraju i za granicą. 9 marca 1923 r. Polski Komitet do Zwalczania Raka powołał Komitet Daru Narodowego im. Marii Skłodowskiej-Curie w celu zbudowania Instytutu Radowego w Warszawie. W tym samym roku zwrócono się do społeczeństwa polskiego z apelem o składanie datków na budowę.
– Od tego czasu zatrudniono cztery pokolenia pracowników instytutu, pierwsze było pionierskie, a jego gwiazdą była właśnie Maria Skłodowska-Curie – powiedział dyrektor Narodowego Instytutu Onkologii. Drugie pokolenie dźwigało ośrodek ze zgliszczy wojennych. Już w listopadzie 1945 r. w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej zapadła decyzja o odbudowie Instytutu Radowego w Warszawie. Jego działalność została wznowiona w 1947 r. – W kolejnych latach dostosowywano ośrodek do wymogów nowoczesnej nauki, a także potrzeb naszego społeczeństwa – zaznaczył prof. Jan Walewski.
Ogromną rolę odegrał w tym okresie Tadeusz Koszarowski, który opracował koncepcję organizacji walki z rakiem w Polsce. Polegała ona na tworzeniu pełnoprofilowych ośrodków, tzw. centrów onkologii, będących podstawowymi jednostkami prowadzącymi działania naukowe, profilaktyczne, diagnostyczne i lecznicze oraz organizacyjne w poszczególnych regionach kraju. W latach 1952–1975 powstała w kraju sieć onkologiczna, a 16 lipca 1984 r. w Warszawie utworzono Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie.
– Okazało się, że jest to najbardziej efektywny system kompleksowego diagnozowania i leczenia chorych na nowotwory, jednocześnie prekursorski, bo o siedem lat wyprzedził zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia – podkreślił prezes Polskiej Unii Onkologii dr Janusz Meder.
Zdaniem specjalisty w ostatnich latach najważniejszym wydarzeniem w polskiej onkologii była realizacja V Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych, realizowanego od 2016 do 2019 r. Kolejne ważne wydarzenia w polskiej onkologii to utworzenie w 2000 r. Narodowego Instytutu Onkologii w Warszawie oraz uruchomienie Narodowej Strategii Onkologicznej na lata 2020–2030.
Według danych przedstawionych przez dyrektora instytutu prof. Jana Walewskiego w NIO rocznie udzielanych jest 680 tys. konsultacji ambulatoryjnych, 120 tys. chorych leczonych jest ambulatoryjnie (w przychodni), a 130 tys. w szpitalu. Prowadzonych jest również ponad 500 badań klinicznych nowych terapii. – Poprawiła się sytuacja finansowana instytutu, planowane są kolejne inwestycje – dodał.
Nowym wyzwaniem jest ponowne ożywienie badań przesiewowych służących wczesnemu wykrywaniu nowotworów, takich jak rak piersi, rak szyjki macicy u kobiet oraz rak jelita grubego. Badania te były skutecznie rozwijane, jednak zostały zahamowane podczas pandemii. – Nie możemy zapominać o wczesnym wykrywaniu chorób nowotworowych, bo ma ono kluczowe znaczenie dla skuteczności ich leczenia – stwierdził dr Meder.
Rozwijana ma być kompleksowa opieka nad chorymi na nowotwory, zapewniona ma też być opieka na jednakowym poziomie w całym kraju dla wszystkich chorych, a nie tylko w największych aglomeracjach. Jest to jedno z najważniejszych założeń Narodowej Strategii Onkologicznej. Zakłada ona również zagwarantowanie dostępu do najnowocześniejszych terapii onkologicznych.
Prezes Polskiej Unii Onkologii zwrócił uwagę, że realizacja tych zadań nie będzie w pełni możliwa bez zapewnienia odpowiedniego finansowania onkologii, jak również całej opieki medycznej. Powiedział, że ze względu na coraz większe zapotrzebowanie zdrowotne na opiekę medyczną trzeba przeznaczyć co najmniej 8–10 proc. PKB.
Tytuł pochodzi od redakcji
