Porównanie działań niepożądanych inhibitorów punktów kontrolnych używanych w leczeniu pacjentów z zaawansowanym czerniakiem

Stosowanie nowszych ICIs u pacjentów z zaawansowanym czerniakiem złośliwym cechuje się rzadszym występowaniem irAEs w porównaniu z ipilimumabem.

Inhibitory immunologicznych punktów kontrolnych (ang immune checkpoint inhibitors, ICIs) to nowa grupa leków biologicznych stosowanych m.in. w zaawansowanym czerniaku złośliwym. Pierwszym lekiem z tej grupy był ipilimumab wprowadzony do praktyki w 2011 roku. Do dzisiaj wprowadzono do leczenia czerniaka złośliwego dwie kolejne cząsteczki: pembrolizumab i niwolumab. ICIs charakteryzują się częstym występowaniem działań niepożądanych związanych z układem immunoogicznym (immune-related adverse events, irAEs).U nawet 54 do 96% pacjentów z zaawansowanym czerniakiem złośliwym występują irAEs, z czego najszęstsze są: wysypki, świąd, biegunka, zapalenie okrężnicy, niedoczynność tarczycy, zapalenie wątroby i zapalenie płuc.

Na łamach JAMA Network Open okazał się przegląd systematyczny z meta-analiza sieciową porównujący częstość występowania irAEs u pacjentów otrzymujących różne ICIs. Meta-analiza sieciowa pozwala na porównanie interwencji gdy brak badań porównujących bezpośrednio (ang. head-to-head) wybrane środki terapeutyczne. W pracy przeanalizowano 9 badań klinicznych obejmujący w sumie 5051 pacjentów z zaawansowanym czerniakiem złośliwym. Najlepszą tolerancją cechowało się leczenie oparte na pembrolizumabie oraz nivolumabie. Natomiast irAEs częściej występowały po leczeniu ipilimumabem lub w połączeniu ipilimumabu z niwolumabem.

Wyniki meta-analizy wskazują, że stosowanie nowszych ICIs u pacjentów z zaawansowanym czerniakiem złośliwym cechuje się rzadszym występowaniem irAEs w porównaniu z ipilimumabem.

Artykuł jest dostępny w trybie open-access.