Przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi Met skuteczne w leczeniu niedorbnokomórkowego raka płuca.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 05.07.2011
Źródło: Spiegel DR, Ervin TJ, Ramlau R et al. Final efficacy results from OAM4558g, a randomized phase II study evaluating MetMAb or placebo in combination with erlotinib in advanced NSCLC. J Clin Oncol 29: 2011 (suppl; abstr 7505).
ASCO 2011: Badacze zaprezentowali wyniki badania II fazy oceniającego skuteczność przeciwciała monoklonalnego skierowanego przeciwko receptorowi Met (MetMAb) w połączeniu z erlotynibem u chorych na zaawansowanego niedorbnokomórkowego raka płuca.
Met jest protoonkogenem syntetyzującym błonowy receptor czynnika wzrostu, do którego przyłącza się czynnik wzrostu hepatocytów (hepatocyte growth factor – HGF). Ekspresję Met zaobserwowano w nerkach, mózgu, płucach, skórze czy w komórkach embrionalnych. Mutację czy amplifikację genu Met, czy nadekspresję receptora Met obserwuje się w różnych typach nowotworów w tym w raku trzustki, okrężnicy, żołądka, płuc, szyjki macicy lub jajnika. Wystąpienie w/w nieprawidłowości wiąże się z bardziej agresywnym przebiegiem choroby. Do aktywacji ścieżki sygnałowej Met dochodzi w przypadku wystąpienia oporności na inhibitory receptora naskórkowego czynnika wzrostu (epidermal growth factor receptor – EGFR) tj. erlotynib czy gefitynib.
Do randomizowanego, wieloośrodkowego badania II fazy (OAM4558g) zakwalifikowano 128 chorych na niedorbnokomórkowego raka płuca (NSCLC). W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi Met (MetMAb) w połączeniu z erlotynibem, w drugim erlotynib z placebo. Chorzy kwalifikowani do badania wcześniej otrzymywali dwie lub trzy linie chemioterapii z powodu NSCLC.
U 54% badanych stwierdzono ekspresję receptora Met metodą badania immunohistochemicznego (IHC), która wiązała z gorszym rokowaniem chorych. Jednak u tych chorych leczonych MetMAb w połączeniu z erlotynibem stwierdzono dwukrotne wydłużenie czasu wolnego od progresji (progression free survival – PFS) (3,0 vs 1,5 miesięcy; HR=0,47; p=0,01) oraz trzykrotne wydłużenie mediany całkowitego przeżycia (overall survival – OS) (12,6 vs 4,6 miesięcy; HR=0,37; p=0,002) w porównaniu do grupy leczonej erlotynibem z placebo. Toksyczność leczenia w obu ramionach była zbliżona. Konieczne jest przeprowadzenie badania III fazy, u chorych na NSCLC z nadekspresją Met celem określenia ostatecznej skuteczności MetMAb w połączeniu z erlotynibem.
Do randomizowanego, wieloośrodkowego badania II fazy (OAM4558g) zakwalifikowano 128 chorych na niedorbnokomórkowego raka płuca (NSCLC). W jednym ramieniu badania chorzy otrzymywali przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi Met (MetMAb) w połączeniu z erlotynibem, w drugim erlotynib z placebo. Chorzy kwalifikowani do badania wcześniej otrzymywali dwie lub trzy linie chemioterapii z powodu NSCLC.
U 54% badanych stwierdzono ekspresję receptora Met metodą badania immunohistochemicznego (IHC), która wiązała z gorszym rokowaniem chorych. Jednak u tych chorych leczonych MetMAb w połączeniu z erlotynibem stwierdzono dwukrotne wydłużenie czasu wolnego od progresji (progression free survival – PFS) (3,0 vs 1,5 miesięcy; HR=0,47; p=0,01) oraz trzykrotne wydłużenie mediany całkowitego przeżycia (overall survival – OS) (12,6 vs 4,6 miesięcy; HR=0,37; p=0,002) w porównaniu do grupy leczonej erlotynibem z placebo. Toksyczność leczenia w obu ramionach była zbliżona. Konieczne jest przeprowadzenie badania III fazy, u chorych na NSCLC z nadekspresją Met celem określenia ostatecznej skuteczności MetMAb w połączeniu z erlotynibem.
