Radioterapia całego mózgowia wydłuża przeżycie w niedrobnokomórkowym raku płuca?
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 03.06.2015
Źródło: JAMA Oncology, opublikowano online 14 maja 2015
U chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z obecnością przerzutów w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, którzy mają korzystne rokowania, dodanie radioterapii całego mózgowia (ang. whole brain radiotherapy, WBRT) może wydłużyć przeżycie całkowite (ang. overall survival, OS) o 6 miesięcy w porównaniu do radioterapii stereotaktycznej.
Obecne badania wskazują, że poprawa kontroli choroby w obrębie ośrodkowego układu nerwowego przekłada się na poprawę przeżycia u chorych z korzystnym rokowaniem.
Japońscy badacze we wtórnej analizie wyników randomizowanego badania klinicznego Japanese Radiation Oncology Study Group (JROSG) 99-1 badali wpływ WBRT na przeżycie całkowite 88 chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, u których wykryto przerzutu w OUN w liczbie 1-4, którzy otrzymali także radioterapię stereotaktyczną (SRS).
Kohorta została podzielona na chorych z korzystnym rokowaniem (n=47) oraz niekorzystnym rokowaniem (n=41) na podstawie skali diagnostycznej Graded Prognostic Assessment (punktacja odpowiednio 2,5-4,0 lub 0,5-2,0).
W raporcie opublikowanym na stronie JAMA 14 maja badacze podają, że dla chorych z korzystnym rokowaniem mediana czasu przeżycia całkowitego wynosiła 16,7 miesiąca przy połączeniu WBRT oraz SRS, w porównaniu do 10,6 miesiąca u chorych, u których zastosowano jedynie SRS (p=0.04). Natomiast dla chorych z niekorzystnym rokowaniem nie wykazano korzyści w zakresie przeżycia po dodatkowym zastosowaniu WBRT.
Odsetek wznów w obrębie mózgowia, zarówno w miejscu występowania przerzutu jak i w miejscach odległych był wyższy u chorych, których nie poddano WBRT, a efekt ten był bardziej widoczny w grupie chorych z korzystnym ryzykiem. Za pomocą japońskiej wersji Mini-Mental State Examination, nie wykazano różnic w funkcjach poznawczych pomiędzy chorymi otrzymującymi WBR i SRS oraz samą SRS niezależnie od rokowania.
Według badaczy jest to pierwsze badanie, w którym wykazano korzyści w zakresie przeżycia z dodania WBRT do SRS.
Badanie to ma również pewne ograniczenia. Jedynie 47 spośród 132 uczestników badania spełniało kryteria rozpoznanie raka niedrobnokomórkowego płuca o korzystnym rokowaniu. Nawet jeżeli istnieją korzyści w zakresie przeżycia u tych chorych to pamiętać należy o decyzji pomiędzy jakością i długością życia. Większość nieuleczalnie chorych w terminalnym stadium choroby wybiera jakość życia, a decyzja ta jest sprzeczna z zastosowaniem WBRT. Jednocześnie działania uboczne WBRT ograniczane są przez technologie i środki ochronne przeciwdziałające późnej toksyczności neurologicznej.
Badanie to z uwagi na swoje ograniczenia, między innymi niewielką liczbę chorych czy retrospektywna stratyfikację, nie może być traktowane jako podstawa do zmiany zaleceń postepowania terapeutycznego. Dodatkowo duże europejskie badania dotyczące WBRT po radiochirurgicznym leczeniu stereotaktycznym nie wykazały korzyści w zakresie przeżycia czy jakości życia. Szczegółowe badania dotyczące jakości życia chorych wykazują jej pogorszenie przy zastosowaniu WBRT.
Japońscy badacze we wtórnej analizie wyników randomizowanego badania klinicznego Japanese Radiation Oncology Study Group (JROSG) 99-1 badali wpływ WBRT na przeżycie całkowite 88 chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca, u których wykryto przerzutu w OUN w liczbie 1-4, którzy otrzymali także radioterapię stereotaktyczną (SRS).
Kohorta została podzielona na chorych z korzystnym rokowaniem (n=47) oraz niekorzystnym rokowaniem (n=41) na podstawie skali diagnostycznej Graded Prognostic Assessment (punktacja odpowiednio 2,5-4,0 lub 0,5-2,0).
W raporcie opublikowanym na stronie JAMA 14 maja badacze podają, że dla chorych z korzystnym rokowaniem mediana czasu przeżycia całkowitego wynosiła 16,7 miesiąca przy połączeniu WBRT oraz SRS, w porównaniu do 10,6 miesiąca u chorych, u których zastosowano jedynie SRS (p=0.04). Natomiast dla chorych z niekorzystnym rokowaniem nie wykazano korzyści w zakresie przeżycia po dodatkowym zastosowaniu WBRT.
Odsetek wznów w obrębie mózgowia, zarówno w miejscu występowania przerzutu jak i w miejscach odległych był wyższy u chorych, których nie poddano WBRT, a efekt ten był bardziej widoczny w grupie chorych z korzystnym ryzykiem. Za pomocą japońskiej wersji Mini-Mental State Examination, nie wykazano różnic w funkcjach poznawczych pomiędzy chorymi otrzymującymi WBR i SRS oraz samą SRS niezależnie od rokowania.
Według badaczy jest to pierwsze badanie, w którym wykazano korzyści w zakresie przeżycia z dodania WBRT do SRS.
Badanie to ma również pewne ograniczenia. Jedynie 47 spośród 132 uczestników badania spełniało kryteria rozpoznanie raka niedrobnokomórkowego płuca o korzystnym rokowaniu. Nawet jeżeli istnieją korzyści w zakresie przeżycia u tych chorych to pamiętać należy o decyzji pomiędzy jakością i długością życia. Większość nieuleczalnie chorych w terminalnym stadium choroby wybiera jakość życia, a decyzja ta jest sprzeczna z zastosowaniem WBRT. Jednocześnie działania uboczne WBRT ograniczane są przez technologie i środki ochronne przeciwdziałające późnej toksyczności neurologicznej.
Badanie to z uwagi na swoje ograniczenia, między innymi niewielką liczbę chorych czy retrospektywna stratyfikację, nie może być traktowane jako podstawa do zmiany zaleceń postepowania terapeutycznego. Dodatkowo duże europejskie badania dotyczące WBRT po radiochirurgicznym leczeniu stereotaktycznym nie wykazały korzyści w zakresie przeżycia czy jakości życia. Szczegółowe badania dotyczące jakości życia chorych wykazują jej pogorszenie przy zastosowaniu WBRT.
