Rola bewacyzumabu w leczeniu chorych na glejaka wielopostaciowego.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 16.07.2013
Źródło: Gilbert M.R. et al. RTOG 0825: Phase III double-blind placebo-controlled trial evaluating bevacizumab (Bev) in patients (Pts) with newly diagnosed glioblastoma (GBM). J Clin Oncol 31,2013 (suppl, abstr 1).
Podczas corocznego spotakania ASCO (American Society of Clinical Oncology) 2013 zaprezentowano wyniki badania III fazy oceniającego skuteczność bewacyzumabu skojarzonego ze standardową terapią u chorych na glejaka wielopostaciowego
Glioblastoma (GBM) jest najczęstszym i najbardziej złośliwym pierwotnym guzem mózgu. Stanowi ok. 60% wszystkich złośliwych glejaków. Według obecnego standardu postępowania w przypadku wykrycia tego typu guza zaleca się resekcję – jeżeli jest możliwa oraz radiochemioterapię IFRT (involved-field radiotherapy – konformalna radioterapia guza z niewielkim marginesem) 60 Gy z równoczesnym podaniem temozolomidu – doustnego środka metylującego DNA, którego podawanie jest kontynuowane przez kolejne 6 miesięcy od zakończenia radioterapii.
Bewacyzumab jest rekombinowanym, humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor – czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego).
W opisywanym badaniu oceniano wpływ dodania bewacyzumabu do standardowego schematu radiochemioterapii na przeżycie całkowite (OS – overall survival) i przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival). 637 pacjentów zrandomizowano do leczenia standardowego z lub bez bewacyzumabu (10 mg/kg co 2 tygodnie od 4 tygodnia radioterapii).
Mediana OS w obu grupach badanych była na podobnym poziomie (16,1 miesiąca dla chorych leczonych standardowo i 15,7 miesiąca dla otrzymujących bewacyzumab, p=0,11). Mediana PFS była dłuższa w ramieniu, w którym badani otrzymywali bewacyzumab (7,3 vs 10,7 miesiąca, p=0,004), ale nie osiągnął założonej znamienności (p=0,002).
Niezwykle ciekawa okazała się ocena parametrów OS i PFS przeprowadzona na podstawie badania metylacji MGMT (0-6-metylguaninowa metyltransferaza DNA). Chorzy z metylacją MGMT prezentowali dłuższą medianę OS (23,2 vs 14,3 miesięcy, p<0,001) i PFS (14,1 vs. 8,2 miesięcy, p<0,001). Aczkolwiek w badaniu wykazano krótszą medianę OS w ramieniu, w którym badani poddani byli terapii bewacyzumabem w porównaniu do chorych otrzymujących terapię standardową samodzielnie (15,7 vs 25 miesięcy, p=0,08). Jest to wskazówka by u najlepiej rokujących chorych (ze stwierdzoną metylacją MGMT) unikać leczenia bewacyzumabem.
Bewacyzumab jest rekombinowanym, humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym skierowanym przeciwko VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor – czynnik wzrostu śródbłonka naczyniowego).
W opisywanym badaniu oceniano wpływ dodania bewacyzumabu do standardowego schematu radiochemioterapii na przeżycie całkowite (OS – overall survival) i przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival). 637 pacjentów zrandomizowano do leczenia standardowego z lub bez bewacyzumabu (10 mg/kg co 2 tygodnie od 4 tygodnia radioterapii).
Mediana OS w obu grupach badanych była na podobnym poziomie (16,1 miesiąca dla chorych leczonych standardowo i 15,7 miesiąca dla otrzymujących bewacyzumab, p=0,11). Mediana PFS była dłuższa w ramieniu, w którym badani otrzymywali bewacyzumab (7,3 vs 10,7 miesiąca, p=0,004), ale nie osiągnął założonej znamienności (p=0,002).
Niezwykle ciekawa okazała się ocena parametrów OS i PFS przeprowadzona na podstawie badania metylacji MGMT (0-6-metylguaninowa metyltransferaza DNA). Chorzy z metylacją MGMT prezentowali dłuższą medianę OS (23,2 vs 14,3 miesięcy, p<0,001) i PFS (14,1 vs. 8,2 miesięcy, p<0,001). Aczkolwiek w badaniu wykazano krótszą medianę OS w ramieniu, w którym badani poddani byli terapii bewacyzumabem w porównaniu do chorych otrzymujących terapię standardową samodzielnie (15,7 vs 25 miesięcy, p=0,08). Jest to wskazówka by u najlepiej rokujących chorych (ze stwierdzoną metylacją MGMT) unikać leczenia bewacyzumabem.
