Rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem kolejną obiecującą opcją leczenia raka piersi?
Autor: Marta Koblańska
Data: 20.06.2018
Źródło: mat press/MK
Podczas 54. dorocznego zjazdu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO), odbywającego się w Chicago, ogłoszono wyniki trzeciego badania klinicznego III fazy z rybocyklibem w leczeniu zaawansowanego raka piersi.
Wyniki badania klinicznego III fazy wykazały, że terapia skojarzona z rybocyklibem wydłuża czas przeżycia bez progresji choroby (progression-free survival, PFS) u pacjentek z hormonozależnym HER2-ujemnym zaawansowanym rakiem piersi
• Rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem u wszystkich pacjentek biorących udział w badaniu wykazał większą skuteczność z medianą PFS wynoszącą 20,5 miesiąca w porównaniu do 12,8 miesiąca dla fulwestrantu podawanego samodzielnie.1
• Badanie kliniczne MONALEESA-3 obejmowało pacjentki po menopauzie leczone w terapii pierwszej i drugiej linii zaawansowanego, hormonozależnego HER2-ujemnego raka piersi.1
• W podgrupie pacjentek przyjmujących rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w terapii pierwszej linii nie otrzymano wyniku mediany PFS, a u 70% kobiet oszacowano, że po okresie obserwacji mediana braku progresji choroby wynosi 16,5 miesiąca.1
• MONALEESA-3 to randomizowane badanie kliniczne III fazy, w którym analizowano działanie inhibitora CDK4/6 w skojarzeniu z fulwestrantem w leczeniu pierwszego rzutu, wykazując skuteczność u pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi de novo oraz u pacjentek, które przez okres ponad jednego roku nie zostały poddane terapii adjuwantowej.
W badaniu MONALEESA-3 wykazano, że rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem wydłużał czas przeżycia bez progresji choroby w porównaniu z fulwestrantem stosowanym samodzielnie u kobiet w wieku pomenopauzalnym z zaawansowanym rakiem piersi z obecnością receptorów hormonalnych i brakiem receptorów ludzkiego nabłonkowego czynnika wzrostu (HR-dodatni/HER2-ujemny). MONALEESA-3 to badanie kliniczne III fazy, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania inhibitora CDK4/6 w skojarzeniu z fulwestrantem w różnorodnych populacjach pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi – w leczeniu pierwszej i drugiej linii.1
Stosowanie rybocyklibu w skojarzeniu z fulwestrantem wykazało medianę PFS = 20,5 miesiąca w porównaniu z medianą = 12,8 miesiąca dla fulwestrantu stosowanego samodzielnie w obu grupach terapeutycznych. Mediana PFS w podgrupie pacjentek otrzymujących rybocyklib + fulwestrant w leczeniu pierwszego rzutu, obejmująca jedynie pacjentki z chorobą de novo i pacjentki, u których nastąpiła wznowa choroby po >12 miesiącach od zakończenia neo(adjuwantowej) hormonoterapii, nie została osiągnięta w porównaniu z medianą wynoszącą 18,3 miesiąca w grupie stosującej fulwestrant w monoterapii. W przypadku pacjentek otrzymujących leczenie drugiego rzutu lub pacjentek, u których nastąpiła wznowa po <12 miesiącach od zakończenia neo(adjuwantowej) hormonoterapii, mediana PFS wyniosła 14,6 miesiąca w porównaniu z 9,1 miesiąca dla fulwestrantu stosowanego samodzielnie.1
„Wyniki badania MONALEESA-3 u pacjentek otrzymujących leczenie pierwszego rzutu były szczególnie znaczące. Oszacowano, że u prawie 70% kobiet przyjmujących rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w leczeniu pierwszego rzutu nie nastąpi progresja po medianie obserwacji wynoszącej 16,5 miesiąca” – mówi dr Dennis J. Slamon, dyrektor ds. badań klinicznych i translacyjnych, z Uniwersytetu Kalifornijskiego, Los Angeles Jonsson Comprehensive Cancer Center. „W leczeniu zaawansowanego raka piersi ważne jest, aby mieć pewność, że zapewniamy pacjentom takie opcje leczenia, które wydłużają czas do progresji choroby, a jednocześnie zachowują jakość życia.”
50% kobiet uczestniczących w badaniu MONALEESA-3 miało przerzuty do płuc i/lub wątroby i także u tych kobiet wykazano korzyści z leczenia porównywalne z populacją ogólną. Okres obserwacji, w którym mierzy się przeżycie całkowite, nadal trwa.1
O badaniu klinicznym MONALEESA-3
MONALEESA-3 to randomizowane, kontrolowane placebo badanie kliniczne III fazy, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, oceniające rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w porównaniu z fulwestrantem stosowanym samodzielnie w leczeniu kobiet po menopauzie z hormonozależnym HER2-ujemnym zaawansowanym rakiem piersi, które nie otrzymały wcześniej żadnej hormonoterapii lub otrzymały jeden rzut hormonoterapii w leczeniu choroby zaawansowanej. Łącznie 726 osób przydzielono losowo do grup terapeutycznych, w tym pacjentki z leczeniem pierwszego rzutu stanowiące grupę 367 kobiet, które nie otrzymały wcześniej żadnego leczenia oraz 345 pacjentek, które otrzymały nie więcej niż jeden rzut hormonoterapii w leczeniu choroby zaawansowanej. Pacjentki przydzielono losowo do grup terapeutycznych (w stosunku 2:1), aby przyjmowały rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem lub tylko fulwestrant. Randomizację stratyfikowano z uwzględnieniem obecności lub braku przerzutów do płuc lub wątroby i wcześniejszej hormonoterapii (pierwszego rzutu lub drugiego rzutu).
Więcej informacji o tym oraz innych badaniach klinicznych można znaleźć na stronie www.ClinicalTrials.gov.
O rybocyklibie
Rybocyklib jest selektywnym inhibitorem kinazy zależnej od cyklin, należącym do grupy leków wspomagających spowolnienie postępu choroby nowotworowej poprzez hamowanie dwóch białek zwanych kinazą zależną od cyklin 4 i 6 (CDK4/6). Białka te, gdy dojdzie do ich nadmiernej aktywacji, mogą umożliwić komórkom rakowym zbyt szybki wzrost i podział. Bardziej precyzyjne ukierunkowanie leczenia na CDK4/6 może odegrać rolę w zatrzymaniu niekontrolowanej replikacji komórek nowotworowych.
Rybocyklib został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w marcu 2017 r., a przez Komisję Europejską w sierpniu 2017 r. jako leczenie hormonalne w pierwszej linii u kobiet po menopauzie z HR+/HER2- miejscowo zaawansowanym lub rozsianym rakiem piersi w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy, na podstawie wyników badania rejestracyjnego MONALEESA-2 Rybocyklib nie jest obecnie zarejestrowany do stosowania w skojarzeniu z fulwestrantem lub u kobiet przed menopauzą. Rybocyklib został zarejestrowany w 59 krajach świata, m. in. w Stanach Zjednoczonych i krajach członkowskich Unii Europejskiej. Rybocyklib został opracowany przez Instytuty Badań Biomedycznych firmy Novartis (NIBR) przy współpracy naukowej z firmą Astex Pharmaceuticals.
• Rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem u wszystkich pacjentek biorących udział w badaniu wykazał większą skuteczność z medianą PFS wynoszącą 20,5 miesiąca w porównaniu do 12,8 miesiąca dla fulwestrantu podawanego samodzielnie.1
• Badanie kliniczne MONALEESA-3 obejmowało pacjentki po menopauzie leczone w terapii pierwszej i drugiej linii zaawansowanego, hormonozależnego HER2-ujemnego raka piersi.1
• W podgrupie pacjentek przyjmujących rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w terapii pierwszej linii nie otrzymano wyniku mediany PFS, a u 70% kobiet oszacowano, że po okresie obserwacji mediana braku progresji choroby wynosi 16,5 miesiąca.1
• MONALEESA-3 to randomizowane badanie kliniczne III fazy, w którym analizowano działanie inhibitora CDK4/6 w skojarzeniu z fulwestrantem w leczeniu pierwszego rzutu, wykazując skuteczność u pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi de novo oraz u pacjentek, które przez okres ponad jednego roku nie zostały poddane terapii adjuwantowej.
W badaniu MONALEESA-3 wykazano, że rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem wydłużał czas przeżycia bez progresji choroby w porównaniu z fulwestrantem stosowanym samodzielnie u kobiet w wieku pomenopauzalnym z zaawansowanym rakiem piersi z obecnością receptorów hormonalnych i brakiem receptorów ludzkiego nabłonkowego czynnika wzrostu (HR-dodatni/HER2-ujemny). MONALEESA-3 to badanie kliniczne III fazy, w którym oceniano skuteczność i bezpieczeństwo stosowania inhibitora CDK4/6 w skojarzeniu z fulwestrantem w różnorodnych populacjach pacjentek z zaawansowanym rakiem piersi – w leczeniu pierwszej i drugiej linii.1
Stosowanie rybocyklibu w skojarzeniu z fulwestrantem wykazało medianę PFS = 20,5 miesiąca w porównaniu z medianą = 12,8 miesiąca dla fulwestrantu stosowanego samodzielnie w obu grupach terapeutycznych. Mediana PFS w podgrupie pacjentek otrzymujących rybocyklib + fulwestrant w leczeniu pierwszego rzutu, obejmująca jedynie pacjentki z chorobą de novo i pacjentki, u których nastąpiła wznowa choroby po >12 miesiącach od zakończenia neo(adjuwantowej) hormonoterapii, nie została osiągnięta w porównaniu z medianą wynoszącą 18,3 miesiąca w grupie stosującej fulwestrant w monoterapii. W przypadku pacjentek otrzymujących leczenie drugiego rzutu lub pacjentek, u których nastąpiła wznowa po <12 miesiącach od zakończenia neo(adjuwantowej) hormonoterapii, mediana PFS wyniosła 14,6 miesiąca w porównaniu z 9,1 miesiąca dla fulwestrantu stosowanego samodzielnie.1
„Wyniki badania MONALEESA-3 u pacjentek otrzymujących leczenie pierwszego rzutu były szczególnie znaczące. Oszacowano, że u prawie 70% kobiet przyjmujących rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w leczeniu pierwszego rzutu nie nastąpi progresja po medianie obserwacji wynoszącej 16,5 miesiąca” – mówi dr Dennis J. Slamon, dyrektor ds. badań klinicznych i translacyjnych, z Uniwersytetu Kalifornijskiego, Los Angeles Jonsson Comprehensive Cancer Center. „W leczeniu zaawansowanego raka piersi ważne jest, aby mieć pewność, że zapewniamy pacjentom takie opcje leczenia, które wydłużają czas do progresji choroby, a jednocześnie zachowują jakość życia.”
50% kobiet uczestniczących w badaniu MONALEESA-3 miało przerzuty do płuc i/lub wątroby i także u tych kobiet wykazano korzyści z leczenia porównywalne z populacją ogólną. Okres obserwacji, w którym mierzy się przeżycie całkowite, nadal trwa.1
O badaniu klinicznym MONALEESA-3
MONALEESA-3 to randomizowane, kontrolowane placebo badanie kliniczne III fazy, prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, oceniające rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem w porównaniu z fulwestrantem stosowanym samodzielnie w leczeniu kobiet po menopauzie z hormonozależnym HER2-ujemnym zaawansowanym rakiem piersi, które nie otrzymały wcześniej żadnej hormonoterapii lub otrzymały jeden rzut hormonoterapii w leczeniu choroby zaawansowanej. Łącznie 726 osób przydzielono losowo do grup terapeutycznych, w tym pacjentki z leczeniem pierwszego rzutu stanowiące grupę 367 kobiet, które nie otrzymały wcześniej żadnego leczenia oraz 345 pacjentek, które otrzymały nie więcej niż jeden rzut hormonoterapii w leczeniu choroby zaawansowanej. Pacjentki przydzielono losowo do grup terapeutycznych (w stosunku 2:1), aby przyjmowały rybocyklib w skojarzeniu z fulwestrantem lub tylko fulwestrant. Randomizację stratyfikowano z uwzględnieniem obecności lub braku przerzutów do płuc lub wątroby i wcześniejszej hormonoterapii (pierwszego rzutu lub drugiego rzutu).
Więcej informacji o tym oraz innych badaniach klinicznych można znaleźć na stronie www.ClinicalTrials.gov.
O rybocyklibie
Rybocyklib jest selektywnym inhibitorem kinazy zależnej od cyklin, należącym do grupy leków wspomagających spowolnienie postępu choroby nowotworowej poprzez hamowanie dwóch białek zwanych kinazą zależną od cyklin 4 i 6 (CDK4/6). Białka te, gdy dojdzie do ich nadmiernej aktywacji, mogą umożliwić komórkom rakowym zbyt szybki wzrost i podział. Bardziej precyzyjne ukierunkowanie leczenia na CDK4/6 może odegrać rolę w zatrzymaniu niekontrolowanej replikacji komórek nowotworowych.
Rybocyklib został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków w marcu 2017 r., a przez Komisję Europejską w sierpniu 2017 r. jako leczenie hormonalne w pierwszej linii u kobiet po menopauzie z HR+/HER2- miejscowo zaawansowanym lub rozsianym rakiem piersi w skojarzeniu z inhibitorem aromatazy, na podstawie wyników badania rejestracyjnego MONALEESA-2 Rybocyklib nie jest obecnie zarejestrowany do stosowania w skojarzeniu z fulwestrantem lub u kobiet przed menopauzą. Rybocyklib został zarejestrowany w 59 krajach świata, m. in. w Stanach Zjednoczonych i krajach członkowskich Unii Europejskiej. Rybocyklib został opracowany przez Instytuty Badań Biomedycznych firmy Novartis (NIBR) przy współpracy naukowej z firmą Astex Pharmaceuticals.
