Sawolitynib skuteczny w raku nerki?
Autor: Marta Koblańska
Data: 28.08.2017
Źródło: Journal of Clinical Oncology/KS
Opublikowane w Journal of Clinical Oncology wyniki jednoramiennego badania klinicznego II fazy wskazują na aktywność i dobrą tolerancję sawolitynibu, inhibitora kinazy tyrozynowej o wysokiej wybiórczości względem MET w podgrupie chorych na zaawansowanego brodawkowatego raka nerkowokomórkowego (papillary renal cell carcinoma, PRCC) z obecnością amplifikacji lub mutacji w genie MET.
Rokowanie u chorych na zaawansowanego PRCC jest złe, ponadto dostępnych jest niewiele opcji terapeutycznej dla tej grupy chorych. We wcześniej przeprowadzonym badaniu klinicznym z lekiem ukierunkowanym molekularnie na MET foretynibem wykazano większy odsetek u chorych z mutacją w genie MET, co sugeruje potencjalne zastosowanie leku u chorych z nowotworami związanymi z takimi zaburzeniami molekularnymi. W przedstawionym badaniu Choueiri i wsp. ocenili skuteczność i bezpieczeństwo sawolitynibu, a także analizowali zależność pomiędzy aktywnością leku a zmianami w szlaku molekularnym związanym z MET.
Do badania włączono 109 chorych na zaawansowanego lub przerzutowego PRCC. Chorzy otrzymywali doustnie 600 mg sawolitynibu raz na dobę. Nowotwór klasyfikowano jako niezależny od MET (42%) lub związany z MET (40%) na podstawie następujących kryteriów: obecność dodatkowej kopii chromosomu 7, ogniskowej amplifikacji genu MET lub HGF albo mutacji w kinazie MET. U 17% chorych nie określono stanu genu MET.
Całkowity odsetek odpowiedzi (overall response rate, ORR) wyniósł 7%. U 18% chorych z nowotworem związanym ze zmianami w zakresie MET potwierdzono częściową odpowiedź, natomiast w grupie chorych z nowotworem niezależnym od MET nie odnotowano częściowych odpowiedzi (p=0,002). Stabilizację choroby uzyskała połowa chorych z nowotworem zależnym od zmian MET i 24% chorych z nowotworem niezależnym od MET.
U chorych z nowotworem zależnym od zmian w zakresie MET odnotowano także poprawę przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS). Mediana PFS w tej grupie wyniosła 6,2 miesiąca w porównaniu z 1,4 miesiąca w grupie chorych z nowotworem niezwiązanym ze zmianami w MET (HR, 0,33; 95% CI, 0,20–0,52; p <0,001).
Badacze podkreślili, że w chwili odcięcia danych u 6 spośród 8 chorych nadal utrzymywała się częściowa odpowiedź (2,4 do 16,4 miesiąca).
Najczęstsze działania niepożądane odnotowane w trakcie leczenia sawolitynibem obejmowały nudności, zmęczenie, wymioty i obrzęki obwodowe.
W opinii badaczy wyniki uzyskane w badaniu uzasadniają podjęcie badania klinicznego III fazy porównującego sawolitynib z sunitynibem u chorych na PRCC związanego ze zmianami w zakresie MET.
Do badania włączono 109 chorych na zaawansowanego lub przerzutowego PRCC. Chorzy otrzymywali doustnie 600 mg sawolitynibu raz na dobę. Nowotwór klasyfikowano jako niezależny od MET (42%) lub związany z MET (40%) na podstawie następujących kryteriów: obecność dodatkowej kopii chromosomu 7, ogniskowej amplifikacji genu MET lub HGF albo mutacji w kinazie MET. U 17% chorych nie określono stanu genu MET.
Całkowity odsetek odpowiedzi (overall response rate, ORR) wyniósł 7%. U 18% chorych z nowotworem związanym ze zmianami w zakresie MET potwierdzono częściową odpowiedź, natomiast w grupie chorych z nowotworem niezależnym od MET nie odnotowano częściowych odpowiedzi (p=0,002). Stabilizację choroby uzyskała połowa chorych z nowotworem zależnym od zmian MET i 24% chorych z nowotworem niezależnym od MET.
U chorych z nowotworem zależnym od zmian w zakresie MET odnotowano także poprawę przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS). Mediana PFS w tej grupie wyniosła 6,2 miesiąca w porównaniu z 1,4 miesiąca w grupie chorych z nowotworem niezwiązanym ze zmianami w MET (HR, 0,33; 95% CI, 0,20–0,52; p <0,001).
Badacze podkreślili, że w chwili odcięcia danych u 6 spośród 8 chorych nadal utrzymywała się częściowa odpowiedź (2,4 do 16,4 miesiąca).
Najczęstsze działania niepożądane odnotowane w trakcie leczenia sawolitynibem obejmowały nudności, zmęczenie, wymioty i obrzęki obwodowe.
W opinii badaczy wyniki uzyskane w badaniu uzasadniają podjęcie badania klinicznego III fazy porównującego sawolitynib z sunitynibem u chorych na PRCC związanego ze zmianami w zakresie MET.
