Skojarzenie gemcytabiny, paklitakselu i sorafenibu skuteczne w rakach urotelialnych opornych na cisplatynę
Autor: Aleksandra Lang
Data: 22.01.2016
Źródło: Genitourinary Cancers Symposium 7-9 stycznia, San Francisco/AL
Pomimo dużego odsetka toksyczności hematologicznych, skojarzone leczenie gemcytabiną w niskiej dawce (Gemzar), paklitakselem i sorafenibem (Nexavar) (LD-GPS) jest obiecującą opcją jako dobrze tolerowana terapia ratunkowa dla niewielkiej grupy chorych na raka urotelialnego opornego na cisplatynę (ang. cisplatin-resistant urothelial cancer, CDDP-resistant UC). Wyniki badania przedstawiono podczas sesji plakatowej Genitourinary Cancers Symposium, które odbyło się w styczniu w San Francisco.
Badanie wykazało, że LD-GPS może być dobrze tolerowaną terapią trzeciej linii. Podczas leczenia wykazano poprawę w zakresie bólu, a jakość życia chorych była utrzymana. Przedstawione badanie było pierwszym badaniem prospektywnym oceniającym bezpieczeństwo, utrzymanie jakości życia, nasilenie bólu oraz skuteczność przeciwnowotworową LD-GPS u chorych na opornego na cisplatynę raka urotelialnego.
U chorych leczonych chemioterapią opartą na cisplatynie w pierwszej linii często dochodzi do nawrotu choroby. Nie opracowano ratunkowych schematów chemioterapii dla tych chorych. Podejmowane próby opracowania takich terapii kończyły się niepowodzeniem z uwagi na dużą toksyczność.
Do badania włączono 20 chorych na opornego na cisplatynę raka urotelialnego. Chorzy otrzymywali gemcytabinę w dawce 700 mg/m2, paklitaksel w dawce 70 mg/ m2 w dniu pierwszym oraz sorafenib w dawce 400 mg/dobę od dnia 8 do dnia 21 cyklu trwającego 28 dni.
Oceny dokonano za pomocą krótkiej ankiety (short-form survey, SF-36), skali wzrokowo-analogowej (VAS) wyjściowo oraz w ósmym tygodniu po rozpoczęciu leczenia LD-GPS. Badania obrazowe tomografii komputerowej oraz MRI przeprowadzano po 2 cyklach leczenia.
Dwóch spośród 20 chorych zakończyło leczenie podczas pierwszego cyklu sorafenibu z uwagi na wysypkę skórną i utratę apetytu.
Najczęstszym działaniem niepożądanym była toksyczność hematologiczna, która dotyczyła 90% chorych. Ciężką niedokrwistość stwierdzono u jednego chorego.
Spośród 18 chorych odpowiedź częściową lub stabilizację choroby stwierdzono odpowiednio u 2 (11%) oraz 11 (61%) chorych. Mediana czasu od rozpoczęcia leczenia LD-GPS wynosiła 6 miesięcy (zakres od 2-16 miesięcy), a trzech uczestników badania przeżyło ponad rok. U 15 chorych (83%) stwierdzono pozytywne działanie w zakresie dolegliwości bólowych oceniane za pomocą skali VAS oraz zmniejszone przyjmowanie leków przeciwbólowych (VAS p=0,012 dla chorych leczonych LD-GPS w 2. linii leczenia oraz p=0,028 dla trzeciej linii leczenia).
Prowadzone będą badania oceniające skuteczność przeciwnowotworową tego schematu oraz jego wpływ na przeżycie.
U chorych leczonych chemioterapią opartą na cisplatynie w pierwszej linii często dochodzi do nawrotu choroby. Nie opracowano ratunkowych schematów chemioterapii dla tych chorych. Podejmowane próby opracowania takich terapii kończyły się niepowodzeniem z uwagi na dużą toksyczność.
Do badania włączono 20 chorych na opornego na cisplatynę raka urotelialnego. Chorzy otrzymywali gemcytabinę w dawce 700 mg/m2, paklitaksel w dawce 70 mg/ m2 w dniu pierwszym oraz sorafenib w dawce 400 mg/dobę od dnia 8 do dnia 21 cyklu trwającego 28 dni.
Oceny dokonano za pomocą krótkiej ankiety (short-form survey, SF-36), skali wzrokowo-analogowej (VAS) wyjściowo oraz w ósmym tygodniu po rozpoczęciu leczenia LD-GPS. Badania obrazowe tomografii komputerowej oraz MRI przeprowadzano po 2 cyklach leczenia.
Dwóch spośród 20 chorych zakończyło leczenie podczas pierwszego cyklu sorafenibu z uwagi na wysypkę skórną i utratę apetytu.
Najczęstszym działaniem niepożądanym była toksyczność hematologiczna, która dotyczyła 90% chorych. Ciężką niedokrwistość stwierdzono u jednego chorego.
Spośród 18 chorych odpowiedź częściową lub stabilizację choroby stwierdzono odpowiednio u 2 (11%) oraz 11 (61%) chorych. Mediana czasu od rozpoczęcia leczenia LD-GPS wynosiła 6 miesięcy (zakres od 2-16 miesięcy), a trzech uczestników badania przeżyło ponad rok. U 15 chorych (83%) stwierdzono pozytywne działanie w zakresie dolegliwości bólowych oceniane za pomocą skali VAS oraz zmniejszone przyjmowanie leków przeciwbólowych (VAS p=0,012 dla chorych leczonych LD-GPS w 2. linii leczenia oraz p=0,028 dla trzeciej linii leczenia).
Prowadzone będą badania oceniające skuteczność przeciwnowotworową tego schematu oraz jego wpływ na przeżycie.
