Skuteczność ibrutinibu u chorych na CLL z delecją 17p

Chorzy na przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL – chronic lymphocytic leukemia) z delecją 17p mają gorsze rokowanie i większą odporność na stosowaną chemoimmunoterapię. Ibrutinib jest doustnym inhibitorem kinazy tyrozynowej Brutona (BTK) zarejestrowanym w terapii chorych na CLL po przynajmniej jednej linii leczenia oraz chorych na CLL z delecją 17p. skuteczność tego leku została przedstawiona w badaniu RESONATE-17. W prezentowanej pracy określono podstawowe cechy genetyczne i czynniki prognostyczne chorych na CLL i na chłoniaka z małych limfocytów B (SLL) w celu określenia ich wpływu na wyniki leczenia.

W badaniu RESONATE-17 chorzy na CLL i SLL z delecją 17p po przynajmniej jednej linii leczenia otrzymywali ibrutinib w dawce 480 mg dziennie do czasu progresji lub nieakceptowalnej toksyczności. Określono całkowity odsetek odpowiedzi (ORR – overall response rate), przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival) i przeżycie całkowite (OS – overall survival). W badaniu wzięło udział 144 chorych (137 CLL, 7 SLL). U 63% chorych stwierdzono III lub IV stopień zaawansowania klinicznego wg klasyfikacji Rai, a 39% chorych otrzymało wcześniej przynajmniej 3 linie leczenia. Poza delecja 17p stwierdzono występowanie delecji 11q (16%), delecji 13q (74%) oraz trisomii 12 (17%). U 84% ze 116 początkowo ocenionych chorych nie stwierdzono mutacji w regionie zmiennym łańcucha ciężkiego immunoglobulin (IgVH).
Mediana czasu obserwacji wyniosła 11,5 miesiąca. ORR w tym czasie wyniosło 83%, z czego 17% stanowiła odpowiedź częściowa z limfocytozą (PR-L). Mediana PFS i OS nie została osiągnięta, ale po roku PFS wyniósł 79%, a OS 84%. Działania niepożądane leczenia to przede wszystkim biegunka (36%), zmęczenie (31%), kaszel (24%), bóle stawów (22%), nudności (19%), nadciśnienie tętnicze (19%), niedokrwistość (19%), gorączka (17%), utrata apetytu (17%), kurcz mięśni (17%), neutropenia (17%) i obrzęki obwodowe (15%). Poważne działania niepożądane wystąpiły u 40% chorych. W analizie podgrup nie wykazano różnic w zakresie ORR i 1-rocznego OS i PFS.
Wyniki badania potwierdzają aktywność kliniczną ibrutinibu w populacji chorych na CLL wysokiego ryzyka. Określenie genetycznych czynników prognostycznych będzie wymagało dłuższej obserwacji chorych w tym badaniu. (al)