Szczepionka T-VEC w leczeniu czerniaka.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 14.10.2013
Źródło: Andtbacka RHI et al. “OPTiM: A randomized phase III trial of talimogene laherparepvec (T-VEC) versus subcutaneous (SC) granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) for the treatment (tx) of unresected stage IIIB/C and IV melanoma.” J Clin On
T-VEC – Talimogene Laherparepvec to forma immunoterapii onkolitycznej. Szczepionka została uzyskana z wirusa herpes simplex typu 1 i została zaprojektowana by replikować wewnątrz komórek nowotworowych i wytwarzać GM-CSF indukujący regionalną i systemową odpowiedź immunologiczną. Efekty wykorzystania tego leku w terapii czerniaka złośliwego zaprezentowano na spotkaniu ASCO 2013 (American Society of Clinical Oncology) i w trakcie ECC 2013 (European Cancer Congress).
T-VEC – Talimogene Laherparepvec to forma immunoterapii onkolitycznej. Szczepionka została uzyskana z wirusa herpes simplex typu 1 i została zaprojektowana by replikować wewnątrz komórek nowotworowych i wytwarzać GM-CSF indukujący regionalną i systemową odpowiedź immunologiczną. Efekty wykorzystania tego leku w terapii czerniaka złośliwego zaprezentowano na spotkaniu ASCO 2013 (American Society of Clinical Oncology) i w trakcie ECC 2013 (European Cancer Congress).
Badanie miało na celu porównanie skuteczności działania szczepionki T-VEC i podawanego podskórnie GM-CSF. Do badania włączano chorych na czerniaka złośliwego w stopniu IIIB/C i IV, posiadających przerzutowe zmiany zlokalizowane w skórze, tkance podskórnej lub węzłach chłonnych, do których możliwe było podanie leku T-VEC. Dopuszczone były maksymalnie 3 zmiany zlokalizowane w obrębie narządów (z wyjątkiem płuc) nieprzekraczające wielkością 3 cm. Chorzy byli randomizowani w stosunku 2:1 do doguzowych podań T-VEC (początkowo ≤ 4 mL x106 pfu/mL a następnie po 3 tygodniach ≤ 4 mL x108 pfu/mL co dwa tygodnie) oraz podskórnych podań GM-CSF (125 µg/m2d dziennie przez 14 dni co 28 dni). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena trwałych odsetków odpowiedzi (DDR, durable responce rate) czyli częściowa lub całkowita odpowiedź utrzymująca się przez przynajmniej 6 miesięcy i rozpoczynająca się w trakcie 12 miesięcy leczenia. Drugorzędowymi punktami końcowymi była ocena odpowiedzi całkowitych (OS, overall responce), odsetek odpowiedzi obiektywnych (ORR, objective responce rate), czas do niepowodzenia leczenia i czas trwania odpowiedzi.
Zrandomizowano 436 chorych – 295 otrzymało T-VEC (68%) a 141 GM-CSF (32%). DRR w grupie chorych otrzymujących szczepionkę wyniósł 16%, a w grupie chorych leczonych GM-CSF 2% (p<0,0001). ORR wyniósł odpowiednio 26% w tym 11% CR (T-VEC) i 6% w tym 1% CR (GM-CSF). OS nie uzyskał jeszcze wymaganej ilości zdarzeń, ale tymczasowy OS (>85% wymaganych zdarzeń) przemawia na korzyść T-VEC – mediana 23,3 miesiąca w porównaniu do 19,0 miesięcy u chorych otrzymujących GM-CSF (P=0,07). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi było zmęczenie, dreszcze i gorączka, przy czym w stopniu 3 i 4 u ponad 2% chorych leczonych T-VEC wystąpiło zapalenie tkanki łącznej.
Podsumowując – T-VEC jest szczepionką, która może przynieść korzyść chorym na zaawansowanego czerniaka przy korzystnym profilu toksyczności.
Badanie miało na celu porównanie skuteczności działania szczepionki T-VEC i podawanego podskórnie GM-CSF. Do badania włączano chorych na czerniaka złośliwego w stopniu IIIB/C i IV, posiadających przerzutowe zmiany zlokalizowane w skórze, tkance podskórnej lub węzłach chłonnych, do których możliwe było podanie leku T-VEC. Dopuszczone były maksymalnie 3 zmiany zlokalizowane w obrębie narządów (z wyjątkiem płuc) nieprzekraczające wielkością 3 cm. Chorzy byli randomizowani w stosunku 2:1 do doguzowych podań T-VEC (początkowo ≤ 4 mL x106 pfu/mL a następnie po 3 tygodniach ≤ 4 mL x108 pfu/mL co dwa tygodnie) oraz podskórnych podań GM-CSF (125 µg/m2d dziennie przez 14 dni co 28 dni). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była ocena trwałych odsetków odpowiedzi (DDR, durable responce rate) czyli częściowa lub całkowita odpowiedź utrzymująca się przez przynajmniej 6 miesięcy i rozpoczynająca się w trakcie 12 miesięcy leczenia. Drugorzędowymi punktami końcowymi była ocena odpowiedzi całkowitych (OS, overall responce), odsetek odpowiedzi obiektywnych (ORR, objective responce rate), czas do niepowodzenia leczenia i czas trwania odpowiedzi.
Zrandomizowano 436 chorych – 295 otrzymało T-VEC (68%) a 141 GM-CSF (32%). DRR w grupie chorych otrzymujących szczepionkę wyniósł 16%, a w grupie chorych leczonych GM-CSF 2% (p<0,0001). ORR wyniósł odpowiednio 26% w tym 11% CR (T-VEC) i 6% w tym 1% CR (GM-CSF). OS nie uzyskał jeszcze wymaganej ilości zdarzeń, ale tymczasowy OS (>85% wymaganych zdarzeń) przemawia na korzyść T-VEC – mediana 23,3 miesiąca w porównaniu do 19,0 miesięcy u chorych otrzymujących GM-CSF (P=0,07). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi było zmęczenie, dreszcze i gorączka, przy czym w stopniu 3 i 4 u ponad 2% chorych leczonych T-VEC wystąpiło zapalenie tkanki łącznej.
Podsumowując – T-VEC jest szczepionką, która może przynieść korzyść chorym na zaawansowanego czerniaka przy korzystnym profilu toksyczności.
