Tak i nie dla chemioterapii w raku prostaty
Autor: Marta Koblańska
Data: 30.11.2016
Źródło: Medscape/MK
Choć wykorzystanie chemioterapii w leczeniu zaawansowanego opornego na resekcję raka prostaty jest już standardem, chemioterapia budzi kontrowersje w przypadku nowotworów bez przerzutów, niezawansowanych. Eksperci spierają się o to, czy stosować tę formę leczenia.
Część z nich choć bierze pod uwagę rozpoznania fałszywie dodatnie oraz tzw. nadmierne leczenie uważa, że pod rozwagę powinna być także brana kwestia niedostatecznego leczenia. Większość chorych mężczyzn na raka prostaty umiera raczej z powodu schorzenia a nie chemioterapii, wskazując, że historia raka prostaty jest heterogeniczna. W USA 26 tys. mężczyzn umiera rocznie z powodu traka prostaty, co uzasadnia wagę właściwej kwalifikacji pacjentów do agresywnej interwencji.
Eksperci przytaczają wyniki randomizowanych badań publikowanych w New England Journal of Medicine i piśmie Lancet, które wykazały korzyści w odniesieniu do przeżycia całkowitego w sytuacji dodania chemioterapii do deprywacyjnej terapii androgenowej ADT w przypadkach hormonowrażliwego raka prostaty. Eksperci podkreślają także, że termin rak niezaawansowany jest często niewłaściwy. Na przykład chory z rosnącym PSA po radykalnej prostatektomii albo ukrywa pozostałości choroby w miejscu po gruczole, albo ma mikroskopijne przerzuty lub tez dotyczą go obie sytuacje. Jednak, jak zauważają nieracjonalne byłoby proponowanie chemioterapii wszystkim chorym z niezaawansowanym rakiem prostaty.
Jak argumentują badacze, jest jasne, że pacjenci odnoszą korzyść z docetaxelu z ADT w raku prostaty, ale wyzwaniem pozostaje identyfikacja chorych z wcześniejszą postacią nowotworu, którzy mają ograniczone przeżycie i mają skłonność do odnoszenia korzyści z wczesnej chemioterapii w większym stopniu niż poddanie się innym konkurencyjnym przyczynom śmiertelności. Sami jednak autorzy przyznają, że nie stosują standardowo chemioterapii po prostatektomii z powodu sprzecznych danych wynikających z ostatnich badań klinicznych.
Przeciwnicy chemioterapii zgadzają się, że ostatnie badania pacjentów z nieprzerzutowym rakiem prostaty wykazały zachęcające rezultaty z użycia docetaxelu. Jednakże puentują, że choć badania wykazały znaczącą poprawę w przeżyciu wolnym od nawrotu u pacjentów otrzymujących chemioterapię bazującą na docetaxelu plus ADT w porównaniu z samym ADT, to jednak w badaniu GETUG-12 nie zaobserwowano korzyści w przeżyciu. Jedno z badań wykazało istotną statystycznie choć skromną poprawę przeżycia całkowitego, ale to wydaje się być związane z mniejszą liczbą zgonów osób bez raka prostaty. Badacze wskazują jednak, że dane z trzech badań dla przeżycia wolnego od progresji dla chemioterapii plus ADT są zachęcające, jednak potrzebne są dane dotyczące przeżycia całkowitego, aby zrozumieć korzyści płynące z chemioterapii docetaxelem w leczeniu wspomagającym lub biochemicznym wznowy.
Wątpliwości budzą silne I długotrwałe efekty toksyczności docetaxelu i niepewne korzyści. Eksperci podkreślają także, że przedwczesna jest konkluzja na temat korzyści z docetaxelu u pacjentów z rakiem prostaty z lokalizacją wysokiego ryzyka lub biochemicznym nawrotem.
Eksperci przytaczają wyniki randomizowanych badań publikowanych w New England Journal of Medicine i piśmie Lancet, które wykazały korzyści w odniesieniu do przeżycia całkowitego w sytuacji dodania chemioterapii do deprywacyjnej terapii androgenowej ADT w przypadkach hormonowrażliwego raka prostaty. Eksperci podkreślają także, że termin rak niezaawansowany jest często niewłaściwy. Na przykład chory z rosnącym PSA po radykalnej prostatektomii albo ukrywa pozostałości choroby w miejscu po gruczole, albo ma mikroskopijne przerzuty lub tez dotyczą go obie sytuacje. Jednak, jak zauważają nieracjonalne byłoby proponowanie chemioterapii wszystkim chorym z niezaawansowanym rakiem prostaty.
Jak argumentują badacze, jest jasne, że pacjenci odnoszą korzyść z docetaxelu z ADT w raku prostaty, ale wyzwaniem pozostaje identyfikacja chorych z wcześniejszą postacią nowotworu, którzy mają ograniczone przeżycie i mają skłonność do odnoszenia korzyści z wczesnej chemioterapii w większym stopniu niż poddanie się innym konkurencyjnym przyczynom śmiertelności. Sami jednak autorzy przyznają, że nie stosują standardowo chemioterapii po prostatektomii z powodu sprzecznych danych wynikających z ostatnich badań klinicznych.
Przeciwnicy chemioterapii zgadzają się, że ostatnie badania pacjentów z nieprzerzutowym rakiem prostaty wykazały zachęcające rezultaty z użycia docetaxelu. Jednakże puentują, że choć badania wykazały znaczącą poprawę w przeżyciu wolnym od nawrotu u pacjentów otrzymujących chemioterapię bazującą na docetaxelu plus ADT w porównaniu z samym ADT, to jednak w badaniu GETUG-12 nie zaobserwowano korzyści w przeżyciu. Jedno z badań wykazało istotną statystycznie choć skromną poprawę przeżycia całkowitego, ale to wydaje się być związane z mniejszą liczbą zgonów osób bez raka prostaty. Badacze wskazują jednak, że dane z trzech badań dla przeżycia wolnego od progresji dla chemioterapii plus ADT są zachęcające, jednak potrzebne są dane dotyczące przeżycia całkowitego, aby zrozumieć korzyści płynące z chemioterapii docetaxelem w leczeniu wspomagającym lub biochemicznym wznowy.
Wątpliwości budzą silne I długotrwałe efekty toksyczności docetaxelu i niepewne korzyści. Eksperci podkreślają także, że przedwczesna jest konkluzja na temat korzyści z docetaxelu u pacjentów z rakiem prostaty z lokalizacją wysokiego ryzyka lub biochemicznym nawrotem.
