Talazoparib – nowy skuteczny lek w leczeniu chorych na raka gruczołu krokowego
Autor: Marta Koblańska
Data: 02.03.2020
Źródło: Katarzyna Stencel
Działy:
Aktualności w Onkologia
Aktualności
Inhibitor PARP, talazoparib stosowany w monoterapii u chorych na leczonego wcześniej docetakselem, opornego na kastrację przerzutowego raka gruczołu krokowego (ang. metastatic castration-resistant prostate cancer, mCRPC), wykazuje aktywność przeciwnowotworową i jest dobrze tolerowany. Aktywność ta dotyczy chorych z obecnością mutacji w genach naprawy DNA (ang. DNA damage repair, DDR), szczególnie chorych z mutacjami w genie BRCA1 lub BRCA2.
Wyniki przedstawiono podczas Genitourinary Cancers Symposium, które odbyło się w San Francisco przedstawiono wyniki pierwszej analizy pośredniej badania klinicznego fazy II TALAPRO-1.
Planowana rekrutacja do badania klinicznego TALAPRO-1 obejmuje 100 chorych na mCRPC, u których stwierdzono zmiany mierzalne w tkankach miękkich oraz obecność mutacji w genach DDR takich jak ATM, ATR, BRCA1, BRCA2, CHEK2, FANCA, MLH1, MRE11A, NBN, PALB2, RAD51C. Rekrutacja obejmuje chorych, którzy otrzymali dotychczas 1-2 linii chemioterapii, z których co najmniej jedna oparta była na taksanach i u których stwierdza się progresję choroby podczas stosowania co najmniej jednej linii hormonoterapii, w szczególności obejmującej enzalutamid lub octan abirateronu.
Chorzy w ramach badania otrzymywali talazoparib doustnie w dawce 1 mg na dobę (w przypadku nieprawidłowego funkcjonowania nerek dawkę zmniejszono do 0,75 mg na dobę). Leczenie prowadzono do radiologicznej progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub wycofania zgody na udział w badaniu.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek obiektywnych odpowiedzi na leczenie (ang. objective response rate, ORR) według oceny niezależnego zaślepionego komitetu. Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały czas do odpowiedzi obiektywnej, czas trwania odpowiedzi, zmniejszenie aktywności PSA o ≥50%, czas do progresji markerowej (PSA), czas przeżycia wolny od progresji radiologicznej (ang. radiographic progression-free survival, rPFS), czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), bezpieczeństwo, farmakokinetykę oraz jakość życia chorych.
W analizie pośredniej stwierdzono: ORR w całej populacji badanej wynosił 25,6% (95% CI 13,5-41,2), ORR u chorych z obecnością mutacji w genie BRCA1/2 wynosił 50% (27,2-72,8), ORR u chorych z mutacją w genie ATM wynosił 7,1% (0,2-33,9). W całej populacji badanej mediana rPFS wynosiła 5,6 miesiąca (95% CI 3,5-8,2), podczas gdy u chorych z mutacją w genie BRCA1 lub BRCA2 8,2 miesiąca (5,6-NA), a w grupie chorych z mutacją w genie ATM 3,5 miesiąca (1,7-8,1).
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem talazoparibem (≥20%) obejmowały niedokrwistość, nudności, zmniejszenie apetytu, zaparcia i obniżenie liczby płytek krwi.
Planowana rekrutacja do badania klinicznego TALAPRO-1 obejmuje 100 chorych na mCRPC, u których stwierdzono zmiany mierzalne w tkankach miękkich oraz obecność mutacji w genach DDR takich jak ATM, ATR, BRCA1, BRCA2, CHEK2, FANCA, MLH1, MRE11A, NBN, PALB2, RAD51C. Rekrutacja obejmuje chorych, którzy otrzymali dotychczas 1-2 linii chemioterapii, z których co najmniej jedna oparta była na taksanach i u których stwierdza się progresję choroby podczas stosowania co najmniej jednej linii hormonoterapii, w szczególności obejmującej enzalutamid lub octan abirateronu.
Chorzy w ramach badania otrzymywali talazoparib doustnie w dawce 1 mg na dobę (w przypadku nieprawidłowego funkcjonowania nerek dawkę zmniejszono do 0,75 mg na dobę). Leczenie prowadzono do radiologicznej progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub wycofania zgody na udział w badaniu.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był odsetek obiektywnych odpowiedzi na leczenie (ang. objective response rate, ORR) według oceny niezależnego zaślepionego komitetu. Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały czas do odpowiedzi obiektywnej, czas trwania odpowiedzi, zmniejszenie aktywności PSA o ≥50%, czas do progresji markerowej (PSA), czas przeżycia wolny od progresji radiologicznej (ang. radiographic progression-free survival, rPFS), czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), bezpieczeństwo, farmakokinetykę oraz jakość życia chorych.
W analizie pośredniej stwierdzono: ORR w całej populacji badanej wynosił 25,6% (95% CI 13,5-41,2), ORR u chorych z obecnością mutacji w genie BRCA1/2 wynosił 50% (27,2-72,8), ORR u chorych z mutacją w genie ATM wynosił 7,1% (0,2-33,9). W całej populacji badanej mediana rPFS wynosiła 5,6 miesiąca (95% CI 3,5-8,2), podczas gdy u chorych z mutacją w genie BRCA1 lub BRCA2 8,2 miesiąca (5,6-NA), a w grupie chorych z mutacją w genie ATM 3,5 miesiąca (1,7-8,1).
Najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem talazoparibem (≥20%) obejmowały niedokrwistość, nudności, zmniejszenie apetytu, zaparcia i obniżenie liczby płytek krwi.
