Trabektedyna w drugiej linii leczenia mięsaków tkanek miękkich związanych z translokacjami
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 10.07.2015
Źródło: Kawai A et al. „Trabectedin monotherapy after standard chemotherapy versus best supportive care in patients with advanced, translocation-related sarcoma: a randomised, open-label, phase 2 study” Lancet Oncol 2015; 16: 406–16.
Zastosowanie trabektedyny w leczeniu mięsaków związanych z translokacją zmniejsza ryzyko związane z progresja i śmiercią u chorych po nieskuteczności wcześniejszych linii chemioterapii.
Mięsaki tkanek miękkich są grupą stosunkowo rzadkich nowotworów litych. Stanowią około 1% wszystkich wykrywanych u dorosłych nowotworów. Wyróżnia się ponad 50 typów mięsaków tkanek miękkich, z czego około jedna trzecia jest określana jako mięsaki związane z translokacją. Obecność translokacji w genomie komórek nowotworowych budzi duże zainteresowanie jako potencjalny cel terapii celowanych. W pierwszej linii leczenia jest stosowana chemioterapia oparta na doksorubicynie w monoterapii lub połączeniu z ifosfamidem. Jednakże odsetek odpowiedzi całkowitych jest wciąż niewielki. Po niepowodzeniu leczenia jest stosowany szereg innych leków, spośród których trabektedyna i pazopanib wykazały się największą aktywnością. Trabektedyna okazała się skuteczna w terapii mięsaków typu liposarcoma i leiomyosarcoma. Prezentowana praca ma sprawdzić czy w związku ze swoim unikalnym mechanizmem działania będzie też skuteczna w mięsakach związanych z translokacją.
Trabektedyna wiąże się z mniejszym rowkiem nici DNA. Moduluje transkrypcję onkogennych białek fuzyjnych w mięsakach związanych z translokacją i wykazuje aktywność przeciwzapalną i antyangiogenną poprzez wpływ na makrofagi związane z guzem. W prezentowanym badaniu udział brali chorzy na mięsaka tkanek miękkich związanego z translokacją, w dobrym stanie ogólnym po leczeniu nie więcej niż czterema schematami chemioterapii.
Do badania zakwalifikowano 76 chorych, z czego 39 zakwalifikowano do monoterapii trabektedyną w dawce 1,2g w 24-godzinnym wlewie co 21 dni, a 37 otrzymało najlepsze leczenie wspomagające (BSC – best supportive care). Do analizy skuteczności leczenia zakwalifikowano 73 chorych (37 z grupy trabektedyny i 37 z grupy BSC). Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression-free survival) w grupie trabektedyny wyniosła 5,6 miesiąca, a w grupie BSC 0,9 miesiąca. Najczęstszymi działaniami ubocznymi trabektedyny były: nudności (89%), zmniejszenie apetytu (58%), obniżona liczba neutrofili (83%) i białych krwinek (56%) oraz podwyższone poziomy ALAT (67%).
Trabektedyna wiąże się z mniejszym rowkiem nici DNA. Moduluje transkrypcję onkogennych białek fuzyjnych w mięsakach związanych z translokacją i wykazuje aktywność przeciwzapalną i antyangiogenną poprzez wpływ na makrofagi związane z guzem. W prezentowanym badaniu udział brali chorzy na mięsaka tkanek miękkich związanego z translokacją, w dobrym stanie ogólnym po leczeniu nie więcej niż czterema schematami chemioterapii.
Do badania zakwalifikowano 76 chorych, z czego 39 zakwalifikowano do monoterapii trabektedyną w dawce 1,2g w 24-godzinnym wlewie co 21 dni, a 37 otrzymało najlepsze leczenie wspomagające (BSC – best supportive care). Do analizy skuteczności leczenia zakwalifikowano 73 chorych (37 z grupy trabektedyny i 37 z grupy BSC). Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS – progression-free survival) w grupie trabektedyny wyniosła 5,6 miesiąca, a w grupie BSC 0,9 miesiąca. Najczęstszymi działaniami ubocznymi trabektedyny były: nudności (89%), zmniejszenie apetytu (58%), obniżona liczba neutrofili (83%) i białych krwinek (56%) oraz podwyższone poziomy ALAT (67%).
