Uderzenia gorąca u kobiet otrzymujących hormonoterapię z powodu raka piersi pogarszają wyniki leczenia

Jednym z najczęstszych działań niepożądanych hormonoterapii (HT) są uderzenia gorąca. U części kobiet są one na tyle uciążliwe, że kontynuacja terapii wymaga dodatkowego leczenia.

Chore na hormonowrażliwego raka piersi otrzymują w ramach leczenia onkologicznego hormonoterapię (HT), co ma obniżać stężenie estrogenów pobudzających wzrost komórek nowotworowych. Według badań populacyjnych, pomimo dość dobrej tolerancji leczenia, 32–73% chorych wymaga zmiany lub zaprzestania terapii (w porównaniu z 8–28% w badaniach klinicznych). Jednym z najczęstszych działań niepożądanych HT są uderzenia gorąca. U części kobiet są one na tyle uciążliwe, że kontynuacja terapii wymaga dodatkowego leczenia.

Dotychczas wyniki niektórych badań klinicznych wskazywały, że uderzenia gorąca mogą być korzystnym czynnikiem prognostycznym w leczeniu raka piersi. W „Journal of the National Comprehensive Cancer Network” opublikowano wyniki badania populacyjnego przeczące tej hipotezie. Badacze zidentyfikowali w szwedzkich rejestrach medycznych ponad 7100 kobiet, które otrzymały w latach 2006–2019 HT oraz nie otrzymywały chemioterapii. Pięcio- i dziesięcioletni czas wolny od nowotworu (disease free survival – DFS) wyniósł odpowiednio 95,8% oraz 91%.

Chore, które wymagały leczenia uderzeń gorąca, miały istotnie gorszy DFS (adjusted hazard ratio [HR], 1,67). Średni czas zakończenia HT wyniósł 3,5 roku, a 48,9% kobiet przerwało to leczenie w ciągu 5 lat (HT powinno się stosować co najmniej 5 lat). Przerwanie HT wiązało się z krótszym DFS (HR, 1,46).