Wpływ leczenia beta-blokerami na śmiertelność po planowej operacji usunięcia raka jelita grubego

Pomimo zaawansowanych technik chirurgicznych i opieki pooperacyjnej operacja usunięcia raka jelita grubego związana jest z istotną śmiertelnością pooperacyjną. Interwencja chirurgiczna powoduje hiperaktywację adrenergiczną, która nasila niepożądane reakcje organizmu na stres związany z procedurą.

Naukowcy ze Szwecji postawili hipotezę, że leczenie beta-blokerami mogłoby obniżyć hiperaktywację adrenergiczną i poprawić przeżywalność pacjentów po operacji usunięcia jelita grubego.

Badacze przeprowadzili retrospektywne badanie kohortowe obejmujące 22 337 pacjentów.
36,1% badanych poddano przedoperacyjnej terapii beta-blokerami. Analiza regresji wykazała znaczne zmniejszenie liczby zgonów w ciągu 90 dni po operacji (IRR=0,29; 95% CI: 0,24-0,35; p<0,001) oraz o 43% mniejsze ryzyko ogólnej śmiertelności w ciągu 1 roku po operacji (HR=0,57; 95% CI: 0,52-0,63; p<0,001) w grupie pacjentów przyjmujących beta-blokery, a porównaniu z osobami nie leczonymi tą grupą leków. Ponadto, u pacjentów poddanych leczeniu beta-blokerami odnotowano zmniejszoną śmiertelność z powodu nowotworów w okresie do 5 lat po operacji (HR=0,80; 95% CI: 0,73-0,88; p<0,001).

Przedoperacyjna terapia beta-blokerami związana była ze zmniejszeniem krótko- i długoterminowej śmiertelności po planowej operacji usunięcia raka jelita grubego. Przedoperacyjne leczenie beta-blokerami wymaga dalszych badań interwencyjnych w celu ustalenia, czy uzasadnione jest takie postępowanie.
CI – Confidence Interval (pl. przedział ufności), HR – Hazard Ratio (pl. hazard względny), IRR – Incidence Rate Ratio (pl. współczynnik zapadalności)