Wpływ niedoboru witaminy D na leczenie rituksymabem chłoniaka DLBCL.

Witamina D odgrywa ważną rolę w gospodarce wapniowej organizmu i rozwoju kości. Jednakże ciągle odkrywane są tez inne jej funkcje – wpływ na zwalczanie infekcji mykobakteryjnych lub przeżycie kobiet chorych na raka piersi i chorych na przewlekłą białaczkę limfocytarną. Udowodniono również wpływ niedoboru witaminy D na przeżycie bez zdarzeń (EFS – event-free survival) i przeżycie całkowite (OS – overall survival) chorych na chłoniaka DLBCL (diffuse large B-cell lymphoma) i chłoniaki T-komórkowe. W prezentowanym badaniu oceniany jest wpływ niedoboru witaminy D na mechanizm działania rituksimabu w leczeniu DLBCL.

Badanie RICOVER-60 trial (Six Versus Eight Cycles of Biweekly CHOP-14 With or Without Rituximab in Elderly Patients With Aggressive CD20+ B-Cell Lymphomas) objęło 1222 chorych na nieleczonego wcześniej chłoniaka DLBCL w wieku 61 – 80 lat. 612 chorych zrandomizowano do grupy leczonej schematem CHOP-14 (cyklofosfamid, doksorubicyna, vinkrystyna i prednizon) co 2 tygodnie, a 610 chorych było leczone wg schematu CHOP-14 co 2 tygodnie z ośmioma dodatkowymi podaniami rituksimabu. Uzyskane wyniki zostały zwalidowane w niezależnym badaniu populacyjnym RICOVER-noRTh, w którym 165 chorych otrzymało 6 cykli rituksimabu i CHOP-14 co 2 tygodnie oraz dwa dodatkowe podania rituksimabu bez radioterapii w przypadku choroby typu „bulky” oraz zajęcia miejsc poza układem limfatycznym. Poziom 25-hydroksy witaminy D3 - 25(OH)D3 - został oznaczony w surowicy pobranej przed 2 podaniem chemioterapii. Określono również pośredniczoną przez rituksimabu cytotoksyczność komórkową (RMCC - Rituximab-mediated cellular cytotoxicity).
Poziom 25(OH)D3 określono u 359 chorych z badania RICOVER-60 i 63 chorych z badania RICOVER-noRTh. Niedoborem witaminy D określano poziom 25(OH)D3 w surowicy poniżej 8ng/mL. U chorych biorących udział w badaniu RICOVER-60 leczonych rituksymabem 3-letni EFS wyniósł 59% w przypadku niedoboru witaminy D w porównaniu z 79% u chorych bez niedoboru (p=0,008). 3-letni OS w tych grupach wyniósł odpowiednio 70% i 82% (p=0,040). Nie było istotnych statystycznie różnic w zakresie EFS u chorych z niedoborem witaminy D i bez tego niedoboru w grupie nie otrzymującej rituksimabu. Podobne wyniki stwierdzono w badaniu RICOVER-noRTh. Wpływ niedoboru witaminy D na RMCC określono u 7 zdrowych osób z niedoborem witaminy D, u których po zastosowaniu suplementacji i osiągnięciu prawidłowych stężeń zaobserwowano istotny statystycznie wzrost RMCC.
Niedobór witaminy D jest czynnikiem ryzyka u starszych chorych leczonych schematem R-CHOP z powodu DLBCL. Uzyskane wyniki sugerują, że zastosowanie suplementacji witaminą D może korzystnie wpłynąć na odpowiedź na zastosowane leczenie i polepszyć cytotoksyczny efekt działania rituksimabu.