Wyniki leczenia afatynibem pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją EGFR
Autor: Andrzej Kordas
Data: 15.10.2015
Źródło: Oncologist. 2015 Oct;20(10):1167-74. doi: 10.1634/theoncologist.2015-0073. Epub 2015 Sep 9. Afatinib in Non-Small Cell Lung Cancer Harboring Uncommon EGFR Mutations Pretreated With Reversible EGFR Inhibitors. Heigener DF1, Schumann C2, Sebastian M2, Sadja
Niemieccy lekarze donoszą, że nawet wcześniej leczeni inhibitorami kinazy tyrozynowych pacjenci z rzadkimi mutacjami EGFR mogą czerpać pewne korzyści z zastosowania u nich afatynibu.
Afatynib, nieodwracalny bloker ErbB jest zatwierdzony w terapii wcześniej nieleczonego raka niedrobnokomórkowego płuca z mutacją EGFR. O ile jednak jego skuteczność w grupie pacjentów z rzadkimi mutacjami EGFR (innymi niż delecje 19 eksonu oraz mutacje punktowe 21 eksonu), którzy nie otrzymywali wcześniej inhibitorów kinaz tyrozynowych (TKI) była już zgłaszana, o tyle brakuje pełnych danych o możliwościach zastosowania tego leku u pacjentów wcześniej już leczonych TKI.
Do badania kwalifikowano pacjentów z zaawansowanym/przerzutowym histologicznie potwierdzonym rakiem niedrobnokomórkowym płuca, u których wystąpiła progresja choroby mimo chemioterapii pierwszej linii oraz jednej linii leczenia inihbitorami EGFR. W sumie u 60 osób (63% kobiet, w średnim wieku 63 lat) zidentyfikowano 66 rzadkich mutacji EGFR. W większości (67%), pacjenci otrzymywali afatynib jako trzecią lub czwartą linię leczenia. Średni czas do niepowodzenia terapii (time to treatment failure, TTF) wynosił 3,8 miesiąca (od 0,2 do >24,6m.; p=0,244) u pacjentów z rzadkimi mutacjami, podczas gdy wśród osób z typowymi mutacjami było to 5,1m. (od 0,1 do >21,1; n=165). Autorzy pracy zaznaczają jednak, że terapia afatynibem miała dawać lepsze efekty u pacjentów z mutacjami E709X (TTF>12 miesięcy).
Podsumowując, przedstawione analizy dotyczą sporej grupy pacjentów z rakiem niedrobnokomórkowym płuca z rzadkimi mutacjami EGFR, którzy byli już uprzednio leczeni odwracalnymi inhibitorami kinaz tyrozynowych EGFR. Wydaje się, że nawet w tej grupie pacjentów zastosowanie afatynibu może przynieść pewne korzyści chorym.
Szczegóły dotyczące tego badania można znaleźć w The Oncologist.
Do badania kwalifikowano pacjentów z zaawansowanym/przerzutowym histologicznie potwierdzonym rakiem niedrobnokomórkowym płuca, u których wystąpiła progresja choroby mimo chemioterapii pierwszej linii oraz jednej linii leczenia inihbitorami EGFR. W sumie u 60 osób (63% kobiet, w średnim wieku 63 lat) zidentyfikowano 66 rzadkich mutacji EGFR. W większości (67%), pacjenci otrzymywali afatynib jako trzecią lub czwartą linię leczenia. Średni czas do niepowodzenia terapii (time to treatment failure, TTF) wynosił 3,8 miesiąca (od 0,2 do >24,6m.; p=0,244) u pacjentów z rzadkimi mutacjami, podczas gdy wśród osób z typowymi mutacjami było to 5,1m. (od 0,1 do >21,1; n=165). Autorzy pracy zaznaczają jednak, że terapia afatynibem miała dawać lepsze efekty u pacjentów z mutacjami E709X (TTF>12 miesięcy).
Podsumowując, przedstawione analizy dotyczą sporej grupy pacjentów z rakiem niedrobnokomórkowym płuca z rzadkimi mutacjami EGFR, którzy byli już uprzednio leczeni odwracalnymi inhibitorami kinaz tyrozynowych EGFR. Wydaje się, że nawet w tej grupie pacjentów zastosowanie afatynibu może przynieść pewne korzyści chorym.
Szczegóły dotyczące tego badania można znaleźć w The Oncologist.
